Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De Leidse kassajuffrouw

In Leiden, achter de kassa van een supermarkt.
Daar zat een meisje, blond lichte sproetjes. Niet bepaald klein maar ook niet groot. Leuk gekapt, guitig snuitje.
Leeftijd ja, moeilijk precies te schatten. Dus ik vroeg of ik mocht raden.
Juist geraden. Achttien, en dan drie er bij. Eenentwintig dus. Ze lachte.
Toch was dat niet waar we van spraken. Het ging over de tijd.
Zoals doorgaans bij de jongedames aan de kassa die ik aanspreek: ik ‘kom je er door heen, tot hoe lang moet je nog?’
Of misschien ‘ben je het al zat? Ik zie het aan je ogen?’

Zo bouw ik een netwerk op. Van jongedames aan kassa’s. Al jarenlang. Het verloop is groot. Ik ga dus veel naar kassa’s.
Meestal komt er iets los bij deze aanpak. Verreweg de meesten krijgen weer perspectief. Dat krijg je met zo’n warme, innemende benadering. Van mee- en inleven, al die klanten met hun praatjes, hun eigenwijsheid, de hele dag op de automaat leven.
Het valt voor de duvel niet mee hoor om kassajuffrouw te zijn met al die artikelcodes, die mensen die allemaal hetzelfde zeggen met een gezicht alsof ze de lol in het kort hebben uitgevonden. Of juist nooit hebben uitgevonden, zo van ‘mij belazer je niet dame’.
Pas in de hand zegels korting kassabon, ja die hebben de hele reutemeteut op een rijtje.
Vertel mij wat.

Deze was echter heel anders. Ondanks dat ze er toch niet buitengewoontjes uit zag. Er trok in een vlaag ergernis over het gevoelige nog zo open gelaat. Ik registreerde pijlsnel en zei meteen ‘Of juist vandaag niet? Met al dat mooie weer?’
‘Wat bedoelt u meneer?’ zei ze bevreemd recht toe recht aan.
Vast, ze had me klemvast.
‘Nou ja’ zei ik ‘zo raar is die gedachte toch ook niet. Vorige week nog zei…’
Ze onderbrak me abrupt: ‘Het is ontzettend - ik kom gewoon verschrikkelijk tijd tekort. Het is niet te behappen. Een ramp gewoon.’

Ik hapte naar adem. Ja dat was effies de bedoeling niet.
‘Ja’ stamelde ik met een grijns ‘u bent zeker studente. Wat studeert u als ik vragen mag?’
Ja, ik had weer de overhand, ik zag het aan het gezicht. De ogen trokken naar binnen, verlegen onzekerheid in rimpeltjes.
“Nederlands’ zei ze “Nederlands een heerlijke studie. Maar zo veel te lezen.’
Uiteraard beaamde ik dat. Gelukkig dat die nog veel lezen. En ik zei in mijn dwaze overmoed ‘Dan kent u zeker Ilja Leonard Pfeijffer wel. Heb ik gisteren bier mee gedronken. Jasses die drinkt ze zo.’ En ik maakte een kolomgebaar, zéér grote glazen.
Nu lachte ze heel ontspannen. ‘Oh leuk. Maar ik heb nog nooit die naam gehoord.’

‘Wat - nog nooit van de beroemde Leidse dichter Pfeijffer gehoord? Weet je het zeker? Mijn neef baggert en die kent hem ook. Van het Grote Baggerboek. Iedereen kent hem. En jij niet? Als aankomend neerlandica?’ en ik hield mijn mond wijdopen van verbazing.
Nou heb ik geen neef die baggert, maar toen ik de eerste veertig bladzijden van dat boek las, dacht ik dat Ilja Leonard Pfeijffer er wel minstens één moest hebben. Of een baggerzus, -vader of -broer, alles zo levensecht! Zo kwam ik daar dus op.
Ik beschreef voor de dame hoe de zoveel beroering makende dichter er uit zag: zittend aan de toog met bolle hangbierbuik, steeds nieuwe sigaretten opstekend, blauwe baggerblouse, zwarte haren in slierten rond het hoofd, bril op de neus.
‘Gaaf’ riep ze ‘keigaaf’, maar ze werd weer stil toen ik zei dat hij in de dichterswereld als een soort W.F.Hermans probeerde de boel te jokeren.
Die kende ze ook al niet.
Ze zag dat het mij teveel werd.
‘Ja’ zei ze, ‘het is toch echt wel logisch hoor. Wij zijn nu nog pas in de Middeleeuwen en de Renaissance. Normaal toch dat ik hem niet ken. Volgend jaar dan gaan we sneller, dan hoop ik hm te leren kennen.’

Ze was echter wel heel geïnteresseerd.
We spraken af dat ze morgen mijn baggerboek mocht lenen. Daar staat zijn foto ook op. Niet zijn lijfspreuk: 'Gebrek aan zelfvertrouwen is een karakterfout die ik niet bezit.'
Alleen ja, deze man moet morgen weer naar Leiden.

Schrijver: jos zuijderwijk, 13 mei 2006


Geplaatst in de categorie: geld

3.1 met 22 stemmen 2.221



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Vincent
Datum:
14 mei 2006
Email:
vincent.koelgmx.net
Amusante anekdote. Erg leuk om te lezen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)