Whatever
Dries heeft de MP3 speler toch maar weer uit de vuilniscontainer gevist. Hij had het kreng gekregen van Hetty. Voor zijn verjaardag.
Maar ja, hij is vijfenvijftig en Hetty vijfendertig. Dat zegt eigenlijk al genoeg.
Het liefst draait hij zijn oude LP’s op een oude platenspeler. Lekker gekras en veel sfeer.
Heb je niet met zo’n MP3 speler. Kan ook niet met die naam. MP3 speler! Hoe verzin je zoiets!
Toch ging het knagen. Het was namelijk wel een cadeautje van Hetty en dan is het lullig om dat zomaar weg te smijten.
En nu zit hij met dat ding in z’n handen te draaien niet wetend hoe hij daar muziek op moet krijgen.
Als Hetty binnen komt ziet zij hem aarzelen.
‘Heb je er al iets opgezet?,’ vraagt zij naar de MP3 wijzend.
‘Eh nee, ik ben even aan het kijken,’ antwoordt hij.
‘Kijken? Why?’
‘Wil je dat niet meer zeggen,’ zegt hij geïrriteerd.
‘Wat moet ik niet meer zeggen?’
‘Dat “why”,’ bromt hij. ‘Waarom zeg je why als je ook waarom kunt zeggen?’
Zucht!! ‘Dat is nu eenmaal de spreektaal, Dries.’
‘Fijn, maar wil je dat evengoed niet meer zeggen?’
‘Whatever, Dries.’
Dries kijkt haar aan en gooit de MP3 naar haar toe. ‘Zet jij er maar wat op. Ik kan geen wijs worden uit die onzinnige technische termen. Bovendien passen mijn vingers niet op die belachelijk kleine lullige knopjes.
Dat was gisteren. Nu is het zes uur in de ochtend en Dries stapt argwanend om zich heen loerend op de fiets. In zijn oren heeft hij de oordopjes en in de borstzak van zijn nieuwe (retro) streepjes overhemd dat hij na sterk aandringen van Hetty, is gaan dragen, zit de MP3 veilig opgeborgen.
Niemand te zien. Niemand die hem kan uitlachen vanwege die debiele dopjes in zijn oren en dat zuurstokhemd.
Hij haalt de MP uit zijn zak, drukt op het knopje play en de muziek begint oorverdovend door zijn hoofd te galmen. Hij kent het nummer niet. Iets van Hetty waarschijnlijk.
Hij had haar gevraagd de Stones erop te zetten. En Cuby. En ook the Doors. In plaats daarvan een jochiesbandje dat waarschijnlijk bij dat randdebiele Idols al in de eerste ronde eruit lag maar tegen beter weten in toch een CD heeft gemaakt.
Hoe ga je in Godsnaam naar het volgende nummer?? Stoppen met fietsen waarschijnlijk en dan ergens een knopje indrukken op de MP3. Maar dat is geen optie want hij zou niet weten waar dat knopje zit.
Slingerend fietst hij de polder in.
’Ga fietsen Dries,’ had Hetty gezegd. ‘Lekker relaxed met je muziek in je oren.’
‘Waarom zeg je niet onspannen?,’ had hij geantwoord, wat hem weer een zucht had opgeleverd.
MP3! Twee letters en een cijfer! En hij denkt aan zijn LP’s. Ook twee letters.
Het jochiesbandje is aan het tweede nummer begonnen. Een cover van Crosby, Stills en Nash, dat ze volkomen verneukt via zijn MP3 de polder in rochelen.
Hij rukt de dopjes uit zijn oren en smijt de MP3 in een kwak koeiestront in een wei waar hij langs fietst. Een boer met een emmer in z’n hand vraagt “woar ie mee bezig ies”.
‘Whatever!,’ roept hij nijdig terug en de boer wijst op zijn voorhoofd…
critici.nlGeplaatst in de categorie: tijd
whatever
570
Geef je reactie op deze inzending: