Korea
Ze betraden met een wankele tred het café. Het leek of ze op eieren liepen. Ze namen plaats op de barkrukken voor de tap. De grote, een man met een pokdalig gezicht en een kalende vetkuif, sloeg met zijn vuist op de bar, ten teken dat hij wilde bestellen. De kleine, een man met sporen van een alcoholistisch verleden in zijn gezicht, was maar één meter vijfenvijftig, droeg een rock & rollkostuum, en leek nog het meest op een gnoom uit een sprookjesboek van Grimm. Hij vulde de vuistslag van zijn kamaraad aan door te roepen: 'Twee bier' De kastelein bracht hen de versnapering. Ze dronken het bier alsof ze grote dorst hadden. Ze zetten de lege glazen op de tap. 'Vullen', gilde de kleine met een van opwinding overslaande stem. De kastelein keek hen wantrouwend aan. 'Heb je geld', vroeg hij. 'Ehhhh...', antwoordde de grote hem. 'Dan krijg je niks meer', liet de kastelein hem zonder pardon weten. De grote zette zijn meest droevige gezicht op, en wendde zich tot zijn buurman, een keurige heer met aktentas op zijn schoot. 'U zit goed in het pak, en daar heb ik voor gezorgd', beet hij de nette man toe. De man die eerst iets van protest wilde laten horen, maar daarvan afzag toen hij de kolossale met tatoeages bedekte bovenarmen van de grote opmerkte, antwoordde hem: 'echt?' 'Zonder mannen van mijn kaliber, zouden we nu gevangenen van het communisme zijn', ging de grote verder. 'En daar zou ik maar een biertje voor geven', vulde de gnoom hem aan. 'En wat heeft u dan gedaan?', vroeg de meneer hem met een lichte angstbeving in zijn stem. 'Korea', schreewde de grote. 'En daar zou ik maar een biertje voor geven', herhaalde de kleine. 'Ik sloop, omringd door spleetogensluipschutters, door het alang, alang', begon de grote zijn heldhaftig verhaal. 'Was alang, alang niet in Indië', vroeg de kastelein zich af. 'D'r heten meer hondjes fikkie', blafte de gnoom de kastelein toe. 'Het enige wat ik had, was mijn mes', vervolgde de grote zijn verhaal. 'En hij heeft ze allemaal afgemaakt, en daar zou ik maar een biertje voor geven', kortte de gnoom het relaas van zijn vriend in. 'Daar geven we geen biertje voor', besliste de kastelein resoluut. Hierop omsingelden de Koreastrijder en de gnoom op een verantwoorde strategische wijze de barkruk van de meneer. Vuil keken ze hem aan. 'Dat moet meneer toch zelf weten',zei de gnoom met zalvende stem. De meneer bestelde ondanks de afwijzing van de kastelein nog twee biertjes. Beide mannen sloegen een arm om zijn schouder, waarmee de meneer zich niet erg gelukkig voelde. 'Gelukkig zijn er nog mensen als u, die een held niet in de kou laten zitten',zei de grote gemoedelijk. 'Eens een held, altijd een held', riep de gnoom, triomfantelijk op zichzelf wijzend.'Jij, jij weet niet eens waar Korea ligt, onderdeur', gromde de grote. 'En jij wilt mij altijd kleineren', protesteerde de gnoom. 'Vind je het gek', antwoordde de grote. Hierop kregen ze een fikse ruzie. De meneer maakte van de verwarring gebruik en verliet het café. Zoals het goede vrienden betaamd werd de ruzie weer vlug bijgelegd.'Laten we d'r nog maar een biertje op drinken', stelde de gnoom voor' 'Ehhh, meneer' 'Hij is weg', deelde de kastelein hen vrolijk mede. 'En jullie gaan ook weg, klaplopers', voegde hij er nog vrolijker aan toe. 'Ach', zei de grote. 'Helden worden niet meer gewaardeerd. Eerst een bevrijder van het communistische juk, nu in de sociale dienst' 'Dan proberen we het verderop toch nog effe', stelde de gnoom hem voor. 'Laten we dat dan maar doen', zei de grote. Met dezelfde wankele eierentred verlieten ze het etablissement.
hotmail.comGeplaatst in de categorie: drank
korea
685
Geef je reactie op deze inzending: