Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Het meisje

Ze was 17 en volgede een leuke opleiding.
Alles ging goed tot aan kerst.
Er knapte iets in haar waardoor ze zichzelf ging krassen.
Alleen het bleef niet bij krassen, door al die pijn die ze had
ging het krassen over in snijden.

Haar lerares merkte dat er iets was en vroeg dat ook.
Het meisje ontkende altijd, totdat ze niet meer kon.
Ze begon te huilen, toen wist haar lerares zeker dat er iets was.
Het meisje vertelde haar van haar zelfverwonding en ze schrok.
Dit had ze nou ook weer niet verwacht.

Er volgden vele gesprekken tussen die twee.
Tot een moment, waarop de lerares zei haar niet meer te kunnen helpen.
Het meisje kreeg hulp en deed alsof dat goed ging.
Maar de pijn die ze had was groot.
Ontzettend groot!

Zo erg, dat ze zichzelf liever dood wenste en niet meer langer leven wou.
Ze schreef een afscheidsbrief naar de lerares die ze zo graag mocht.
Ze wou namelijk niet weggaan zonder afscheid te nemen.
Ze had een plan op gesteld over hoe ze het zou doen.
Op dinsdag zou ze een afscheidsbrief schrijven en op school neerleggen met de naam van haar lerares erop.
Ze kon dit pas na 4 uur doen, want dan was haar lerares pas de school uit.
Als ze dan de volgende dag de brief zou lezen, zou ze haar niet meer tegen kunnen houden.

Eenmaal dinsdag bracht ze haar plan tot uitvoer.
Alleen....het ging niet volgens plan.
Het was wel later dan 4 uur, maar de leraren hadden vergadering.
Dat was wat het meisje helemaal was vergeten.
Haar lerares schrok enorm en belde het meisje meteen op.
Ze kreeg de moeder aan de lijn en vertelde haar meteen over de brief.

Het meisje stond voor de spiegel en sneed zichzelf in haar polsen.
Maar het duurde niet lang of haar moeder kwam naar haar kamer.
Ze pakte het meisje vast en knuffelde haar heel lang.
Het meisje moest beloven dit nooit meer te doen!

**Telkens als ik in de spiegel kijk, zie ik de littekens van die bewuste keer op mijn polsen.
Als ik er naar kijk, moet ik altijd weer terug denken aan dit verhaal.
Soms kan ik blij zijn, dat mijn lerares gebeld heeft.
Ook al ben ik de meeste tijd er boos over, omdat ik nog steeds niet begrijp, waarom ze me niet heeft laten gaan...**

Schrijver: Grianne, 5 juli 2006


Geplaatst in de categorie: afscheid

4.0 met 9 stemmen 900



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)