Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Slaap

Na onze reis door Zuid-Engeland aanvaardden wij de terugreis. We werden om tien uur aan de Ferry verwacht, waren dan ook ruimschoots op tijd. We konden om negen uur inschepen. Dat viel mee en ik haalde opgelucht adem. De overtocht verliep vlot, er was weinig wind en weinig deining. Iedereen hing op de banken te lounchen, hoewel dat woord toen nog niet erg in gebruik was.

Op de heenreis hadden we overnacht in een huisje dichtbij Calais, maar voor de terugreis besloten we rechtstreeks naar huis te rijden. We hoopten dat de kinderen in slaap zouden vallen en wij zelf dus niet.

Daar zat nu juist mijn probleem, mijn man was een zeer ervaren chauffeur, ook al was eens betrokken bij een aanrijding, maar hem trof toen geen schuld. Iets wat ik zelf niet zeggen kon, want ik toucheerde af en toe andermans zijspiegel, aaide hier en daar een paaltje tijdens het achteruit rijden. Trok zelfs wel eens te snel op, maar goed dat doet er verder niet toe.

Een ervaren chauffeur, maar wel één die bij grote vermoeidheid makkelijk in slaap viel. Mijn taak was om hem bij de les te houden. Nu nam ik die taak zeer serieus en de verantwoordelijkheid drukte zwaar op mijn zeer vermoeide schouders. Zodanig dat ik na enige tijd begon te knikkebollen, om plots wakker te schrikken en meteen mijn echtgenoot maande om op te letten. Nu deed hij niet anders en reageerde ietwat geirriteerd op mijn invallen. ‘Je laat me wel steeds schrikken!’ was zijn reactie.

Niet geheel gerustgesteld besloot ik om nog beter op te letten en nu toch echt wakker te blijven. Natuurlijk lukte dat niet! Na enige tijd zakte ik toch weer onderuit om na een tijdje weer wakker te schrikken en in een flits meende ik, dat we door een bocht reden op een plaats waar helemaal geen bocht was. Nog half slaapdronken stak ik mijn hand uit om iets bij te sturen. Dat leverde mij een fikse tik op mijn vingers op. De maat was vol. De chauffeur had geen last van slaap, maar wel van zijn slaapdronken echtgenote.

Zo werd ik naar de achterbank verbannen, waar ik eindelijk toe kon geven aan de drang tot slapen. We kwamen veilig thuis, maar niet dankzij mij.

Schrijver: Bij, 24 juli 2006


Geplaatst in de categorie: vakantie

4.0 met 2 stemmen 488



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)