Lovestory deel 7
‘Heb jij mijn creditcard ergens gezien, schat? Ik weet toch bijna zeker dat ik hem in mijn portemonnee teruggestopt heb, toen ik gisteren die broek van Armani afrekende’.
Ze opende nog maar een keer haar krokodillen lederen handtas en zocht tussen de eyeliner, lippenstift en verzorgingscrème. Allemaal van een gerenommeerd merk, want goedkopere varianten zouden wel eens haar tere babyhuidje aan kunnen tasten. En dat zou verschikkelijk zijn! Toen er na enkele minuten nog geen antwoord volgde, herhaalde ze haar vraag en zuchtte.
‘Laurent, darling, heb je ergens mijn creditcard gezien?’. Het bleef stil. Ze had toch op z’n minst verwacht dat haar nieuwe vriend, die onlangs in haar penthouse was ingetrokken, snel was komen aandraven als een prins op het witte paard en haar uit deze toch wel zeer vervelende situatie zou redden. Alle goede dingen in drieën dan maar. Op een geïrriteerd toontje klonk het:
‘Waar is nou in Gods naam mijn creditcard? Hoe kan ik anders dadelijk bij Chanel gaan shoppen met Marie-Claire! Je weet toch dat we daar laatst een enig jurkje in de etalage gezien hebben. Dat kan ik dan fijn combineren met het rode truitje van Versace uit de nieuwe collectie. Ja, dat beeldige truitje uit Elle-magazine dat ik je gisteravond voordat we gingen slapen nog even heb laten zien. Ik voel gewoon dat het vandaag wel in de winkel zal hangen. Gisteren was het nog niet binnen. Je moet er snel bij zijn tegenwoordig, want op=op. En dat zou jammer zijn. Dat begrijp je toch wel, hè lieverd? Volgende week op het personeelsfeest moet ik er toch echt op en top uitzien. Vind je niet? Jean-Luc en Frederique komen ook. En misschien is Geneviève de Maupassant ook wel aanwezig. Dan wil ik zeker op mijn best voor de dag komen’.
‘Je hebt toch gisteren pas die blauwe jurk gekocht?’, klonk het plotseling vanuit de hal.
‘Je meent toch niet in alle ernst dat ik van plan ben die volgende week tijdens het feest aan te trekken!’ zei ze verbitterd. ‘Ik dacht die doe ik wel een keer aan als we toevallig bij je ouders op visite gaan’.
‘Oh, nee lieveling. Je hebt helemaal gelijk. Mijn ouders zullen hem beeldig vinden’, antwoordde Laurent met zachte stem. Diep in zijn hart begreep hij er helemaal niks van. Vrouwen, dacht hij wel eens! Maar dan keek hij weer verliefd naar Marie-Josefien die op de designbank van Leolux zat en dan vergat hij zijn twijfels onmiddellijk. Ze zag er werkelijk fantastisch uit. Precies zoals hij altijd de vrouw van zijn dromen had voorgesteld. Stijlvol en charmant! Haar betoverende lach bracht hem regelmatig even buiten de relatiteit en in haar amandelvormige ogen kon hij keer op keer verdrinken. Hij hield van haar en was er trots op dat ze zijn vriendin was. Dat wilde hij ook zeker niet op het spel zetten. Marie-Josefien zat nog steeds teleurgesteld op de roomwitte chaise-longue.
’Waarom begrijpt hij me niet?’, vroeg ze zich af. Het is toch allemaal niet zo moeilijk. Als ze haar creditcard niet kon vinden, dan kon nij haar toch wel even de zijne geven. Onvoorwaardelijke liefde, dat waren immers zijn woorden geweest toen hij enkele weken geleden met zijn spullen bij haar op de stoep stond. Nou voor haar hoorde het uitlenen van zijn creditcard daar toch ook zeker bij. Of vond hij het opeens niet meer belangrijk dat ze er geweldig uitzag. Dat is toch alles wat een man wenst van een vrouw!
Ze bladerde in een van de glossy’s die op de glazen salontafel lag. Wat hadden die vrouwen het toch maar goed. Die hoefden vast niet te bedelen om gehoord te worden. Een golf van jalouzie ging door haar heen. Haar prins was duidelijk anders. Was hij eigenlijk wel de ware voor haar? Als hij haar behoeften nu al niet begreep, wat zou dat dan wel niet inhouden voor de toekomst? Misschien zou hij wel verwachten dat ze ging werken of het huis zou poetsen en eten zou koken. Een koude rilling liep over haar hele lichaam. Nee, daar moest ze niet aan denken. Laurent was een lieve man en zou een toegewijde echtgenoot voor haar zijn, die onvoorwaardelijk zijn creditcard aan haar zou geven. Wat stelde een huwelijk anders voor? In voor- en tegenspoed was het toch!
Laurent kwam zachtjes de living binnen. Ging achter zijn vriendin staan en kuste haar liefdevol in haar hals. Marie-Josefien draaide zich om en keek in de mooie ogen van haar vriend. Ze sloeg haar armen om hem heen en kuste hem terug. Zijn creditcard was ze vergeten. Al was het maar voor even.
Inzender: Marianne Pepels, 25 juli 2006
hotmail.comGeplaatst in de categorie: vrouwen
love
721
Geef je reactie op deze inzending: