Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

In Forma 1

'Ja Saartje het is goed zo', riep ik onze hond tot orde. Bij het zien van de postbode blaft zij altijd de post naar binnen. Deze keer zag ik een plechtige kaart tussen de reclame en belastingpost. De adressering in prachtig schoonschrift, uitgevoerd door iemand met aanleg voor kalligrafie. Het was een uitnodiging.

De Vrijmetselarij bestond honderdvijftig jaar. Ter gelegenheid hiervan werden we gevraagd voor het bijwonen van een lezing gevolgd door een borrel en diner danssant. Gaarne in forma, stond op de uitnodiging vermeld.
Andy, mijn man die lid was van de loge, gaat bij zo'n gelegenheid in rokkostuum. 'Wat betekent dit voor mij?' vroeg ik hem.
'Gewoon met jouw lange zwarte jurk met bling-blingketting, dat is altijd goed'.
Hij was blij met bling-bling. Niet dat hij zo op de hoogte was van alle modetrends maar hij pleegt mij ieder jaar een juweeltje cadeau te doen en met bling-bling zat hij tussen kunst en kitsch zonder pijn aan zijn portemonnee.
Maar bij die lange zwarte jurk die hij altijd zo goed vond had ik mijn twijfels.

Ik opende mijn kledingkast en hoorde een irritant gelach vanuit de donkere hoek waar mijn zwarte jurk heftig hing te schudden aan een hangertje.
'Valt er iets te lachen?' informeerde ik verontwaardigd.
De japon had mij zowel formeel als feestelijk aangekleed bij een flink aantal toch serieuze omstandigheden en ik vond niet dat zij het recht had om mij zo respectloos uit te lachen
'Je denkt toch niet dat ik jou nog pas, nadat jij met je luie lichaam zoveel uren achter de computer hebt doorgebracht,' schaterde mijn jurk.
'Hou jij eens even op, anders breng ik jou meteen naar het Leger Des Heils.'
'Daar zijn anders heel aardige zusters' snirde het zwarte kreng vanaf haar hanghout. Ze was jaloers; dit was een akelig menselijk trekje.
Jaloers op een computer; Nota Bene!

'Ik was met een werkstuk bezig' verontschuldigde ik me en keek terloops in de spiegeldeur van de kast. Tja, ik zag er mollig uit, maar was ik in mijn werkstuk niet bezig geweest met acceptatie van hetgeen er is? Wilde ik niet daarbij mijn streven naar perfectie loslaten?
Dan moest ik mijn lichaam de gelegenheid geven om uit te dijen. Zal het toenemen van mijn wijsheid, waar ik naar streefde, samengaan met een toename van mijn gewicht? Was dit dan niet een aantrekkelijke reden om deze groei in mezelf toe te laten?

Niet zonder meer, besloot ik en deed de kastdeur weer dicht. Ik wilde gaan lijnen. Ik had tenslotte nog drie weken de tijd tot het feest.
Ik weigerde m'n jurk te passen; de confrontatie zou te groot zijn.

In de weken erna was ik weer een trouwe bezoekster van de sportschool.
De computer aldaar, die al mijn inspanningen vastlegde, gaf aan dat ik in de bij elkaar opgetelde trainingen al een derde van de Tour de France bij elkaar gefietst had. Dit was niet gek, en dat zonder doping.
De trimbaas liep met een dweiltje achter mij aan om al m'n transpiratievocht weg te werken. Ook Saartje deed mee; zij werd per dag kilometers uitgelaten.
Niet dat zij dit erg vond, maar zij leek wel verbaasd over mijn activiteiten. Dagelijks stond ik op de weegschaal; naakt en nuchter, dat was een goed referentiekader. De resultaten waren teleurstellend. Naarmate de dag van het feest naderde ging ik ook meer op m'n voeding letten.
Andy deed altijd de boodschappen, maar als ik iets weigerde te eten dan kreeg zijn ego een knauw.
'Ik doe m'n uiterste best om het lekkerste van het lekkerste in te kopen en er zit bijna geen vet in', zei hij jammerlijk.
'Maar wel calorieën' riep ik hem toe.
'Maar het was ook nog in de aanbieding' vervolgde hij.
'Nog even en je hebt mij in de aanbieding, m'n zwarte jurk past niet meer voor het feest'.
Het hoge woord was eruit. Niet dat dit iets uit maakte, want mannen hebben nu eenmaal minder moeite met de teloorgang van hun lijf.
Nu had ik m'n jurk ook nog gewassen en die leek langer en smaller te zijn geworden. De dag voor het feest paste ik haar en was er niet helemaal tevreden over. Ik kwam tot een compromis; over mijn ingetogen zwarte jurk zou ik een royale rijk gekleurde shawl met franje draperen. Op deze manier was enige verhulling van mijn contouren mogelijk.

Wordt vervolgd

Schrijver: Tracy Rossy, 29 juli 2006


Geplaatst in de categorie: lichaam

2.5 met 2 stemmen 706



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)