Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Bevestiging

Zij had net haar haar gewassen toen zij hem zag.
Hij verrees langzaam uit het afvoerputje van de douche omhoog, door alle gaatjes van het afdekrooster tegelijk om meteen daarna één geheel te worden.
Zijn felle oogjes keken haar strak aan, terwijl zij sprakeloos onder de warme waterstralen naar hem stond te kijken.
Hij werd langer en langer, kronkelde zich langs haar benen, haar te vette buik en haar borsten omhoog, sloeg zijn lange lijf twee maal om haar nek en schoof zijn kop zover dat zijn oogjes op gelijke hoogte met de hare waren.
Zij voelde geen afschuw, alleen een verstijvende verwondering.
Een dergelijke ontmoeting in een enge ruimte van zo'n één bij één meter vijfentwintig als haar douchecel, behoort niet tot de meest voorkomende gebeurtenissen in een mensenleven.

"Mijn naam is Genius" sprak de griezel op temende toon, "vind je mij niet aardig?" Zij antwoordde niet, verstijfd als ze was.
"Waarom antwoord je niet? Ik ben je eigen kwade Genius, je hoeft dus niet bang voor mij te zijn." Nee, bang voelde ze zich niet, maar zij kon dit toch geen normale situatie vinden, bovendien vond ze hem beslist niet aardig.
Het viel haar moeilijk haar stem terug te vinden. Toen het haar tenslotte lukte zei ze hees: "Wil je zo vriendelijk zijn van mijn lichaam af te gaan? Ik krijg het aardig benauwd zo!"
Hij liet een kort lachje horen, maar willigde haar verzoek in door zich om de doucheslang te kronkelen, waarbij zijn kop zich verenigde met de douchekop, zodat het leek of hij het warme water uit zijn mond liet lopen.
Nu had ze dus een slang in duplo in haar douchecel, ze was er niet zo blij mee.
"Wat wil je eigenlijk van mij?" vroeg ze, "denk je dat ik behoefte heb aan een kwade Genius?"
"Zeker, zeker. Iemand die doorlopend tracht braaf te leven is mij een doorn in het oog!" Als om dat te illustreren kneep hij één van zijn oogjes stijf dicht.
"Donder op jij, ik wil helemaal niet door jou beïnvloed worden, bovendien meen ik dat je mij vaak genoeg je snode praatjes in het oor fluistert."

Zijn oogjes waren nu weer zeer dicht bij haar gezicht toen hij zei: "Vergeet niet, liefje, dat ieder individu een kwade Genius heeft. Het is tamelijk frustrerend voor een Genius als zijn influisteringen doorlopend in de wind geslagen worden. Het zijn uitsluitend de lafaards, de besluitelozen en naïevelingen die van het kwaad niet willen weten. Al het kwaad op de wereld wordt veroorzaakt door ons, kwade Geniussen, en dat is nog al wat!"
Hij giechelde.

Het water van de douche begon koud te worden. De boiler raakte leeg. Hij hield kennelijk, net als zij, niet van koud water, want hij liet zich in het putje zakken, terwijl hij zei: "Geef je eens over aan het kwade, dat werkt enorm bevrijdend in je saaie leven en dat zal je goed doen!"
"Lelijke verleider, huichelaar!" schold ze de langzaam wegglijdende Genius na en draaide de waterkranen dicht. Pas toen hij geheel in het afvoerputje verdwenen was en zij niets meer van hem zag, stapte ze uit de douchecel.

Huiverend droogde zij zich af. Al spoedig voelde ze de rulle warmte van de badhanddoek in haar lichaam overgaan en begon zij zich behagelijk te voelen.
Zij betrapte zich erop dat ze stond te neuriën, terwijl ze haar hoofd door de nauwe halsopening van haar trui stond te worstelen. Met de warme wind van de föhn kwam de bewustwording dat haar iets heerlijks was overkomen: zojuist was haar bevestigd dat zij was die zij wilde zijn.

Schrijver: hannah, 30 juli 2006


Geplaatst in de categorie: moraal

2.0 met 2 stemmen 630



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)