Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Muziek

Wat muziek allemaal niet teweeg kan brengen.
Bij mij heel veel, maar het brengt ook een vage weemoed met zich mee, een herinnering.
Bij mij hangen herinneringen vaak samen met muziek.
Bijvoorbeeld de Radetsky-mars.
Ik moet een jaar of 11 geweest zijn, want ik zat (een paar weken) als kabouter bij de padvinderij.
Ter gelegenheid van één of andere viering hadden ze toneelsketches georganiseerd.
We hadden een dansje ingestudeerd en we moesten paarden voorstellen.
Met rinkelende enkelbandjes liepen we op het podium bij de muziek van de Radetsky-mars.
Het doet me heel goed deze herinneringen, die telkens door de muziek naar boven komen drijven.

Dat is bijvoorbeeld ook het geval bij het lied van “Twee reebruine ogen, die keken de jager aan”.
Ik logeerde heel vaak bij een oom en tante, waar ik erg veel geleerd heb en veel liefde ontving.
Daar draaiden ze deze plaat vaak.
De herinneringen aan de feestdagen daar met de bijbehorende hilariteiten komen dan ook weer boven.
Dit heb ik ook met 'Hawa na kyla hawa'.
Dat is een leuk lied dat ik uit mijn hoofd ken, maar nooit wist ik waar ik dat vandaan had.
Laat staan hoe je het schrijven moet.
Wel mag ik dit lied heel graag zingen, je kunt er de R zo heerlijk laten rollen bij de tekst.
Je zult het moeten kennen, wil je weten wat ik bedoel.

Een poosje geleden spoorde een vroeger buurkind mij op via een site en toen viel het kwartje.
Ik ben als kind ooit met haar mee geweest naar een volksdansoefening.
Daar dansten ze dus op de muziek van “Hawanákylahawa”
Ik heb er van genoten en vond het heel spannend.
Wat ik altijd heel erg gevonden heb, is dat ik er nooit meer naar toe mocht.
Destijds begreep ik dat nooit, maar er werd thuis gezegd, dat als ik erg goed zou zijn, dat ik dan wel eens bij het ballet terecht zou kunnen komen en dat was beslist niet goed.
Daar dansten namelijk enge mannen.
Als ik er nu over nadenk, kan ik om die bekrompenheid lachen.
Maar dankzij mijn vroegere buurmeisje waar ik dus eigenlijk nooit mee om mocht gaan, begrijp ik nu veel meer.
In elk geval waarom ik zo van die aparte liedjes geniet.
En wat het allerbelangrijkste is, waarom ik het lied van Hawanakylahawa zo bijzonder mooi vind.

Schrijver: Eva Mensch, 1 augustus 2006


Geplaatst in de categorie: muziek

1.7 met 3 stemmen 633



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)