Mea culpa
Ik houd van openheid, kunnen zeggen en schrijven wat er in mij omgaat, desnoods met een sneer of een schouderophalen naar het wereldgebeuren.
Mij overkwam het volgende: Trijntje stuurde mij een mail waarin ze dringend verzocht mijn woorden terug te nemen van mijn stukje 'Mannen bestaan niet', want anders zou ze de redactie verzoeken al haar inzendingen van de site te halen.
Een ultimatum met verstrekkende gevolgen, zowel voor haar als voor mij, welke beslissing ik ook zou nemen. In de daarop volgende correspondentie werd mij alras duidelijk dat mijn verweer en aangedragen alternatieven meteen terzijde werden geschoven, Trijntje hield voet bij stuk. En daar moet je net niet bij mij mee komen aanzetten, al te vaak heb ik bakzeil moeten halen omdat men mij voor het blok plaatste. Ik gaf haar niet haar zin, voor mij is het woord heilig, vrijheid van meningsuiting een onvervreemdbaar goed.
Dus mocht u haar missen, dat is dan mijn schuld, hoewel ik mij niet schuldig voel. Blij ben ik ook niet, ze liet me geen andere keuze.
Dag Trijntje, het ga je goed.
Geplaatst in de categorie: afscheid
Trijntje
1.121
Geef je reactie op deze inzending:
Trijntje die zich, misschien terecht, beledigd zou voelen. Die meent voor haar God op te moeten komen, omdat Hij dat zelf niet zou kunnen? Sorry, maar er zijn gewichtiger zaken dan een vilein stukje van een gefrustreerd schrijver.
Dat Trijntje zich hierdoor en door de hoeveelheid hoge scores misschien bezeerd voelt kan ik me goed voorstellen.