ons minnespel
zacht smaakt zij aan het begin, met het hare en het mijne. Waardoor de vervlogen gevoelens onze zachte lichamen transformeren tot het harde genootschap van de vervlogen uren. De uren met zachte gevoeligheid en soms een harde hand. Haar hand… Haar zoete fluwelen handen. Overal overheersen handen waardoor mijn spieren zich spannen, ontspannen. Tot ook mijn handen haar rug gekromd weergeven.
zalig worden wij er middenin, met kleverig huid. De vervlogen energie is ons lichamelijk onttrokken, maar geeft nu de zoete, zachte huid waardoor golven van teder geworden tijd langzaam verkoelen tot de werkelijkheid.
ze valt zoet uit mijn handen: Nog enigszins zwevend, heerlijk loom en moe, aan het einde van het voeteneind. Haar fluwelen handen, aan mijn handen gekluisterd verdwijnen naar gevoelige oorden om terug te komen voor de nacht.
Geplaatst in de categorie: emoties