Kleine meisjes worden groot
25 jaar geleden. Als de dag van gisteren. Ik loop op het schoolplein van de kleuterklassen, een beetje onwennig nog. Net vier jaar geworden en klaar voor de basisschool. Ik wil een grote meid zijn, maar ik ben bang en onzeker. En dat wordt snel opgemerkt door de andere kinderen, vooral door één meisje. Ze knijpt me. Zo ook de volgende dag en de volgende. De ene keer harder dan de andere. Doodsbang ben ik voor haar. Het gaat zo ver, dat ik andere kinderen moet vragen voor mij een puzzel uit de kast te pakken, omdat ik niet voorbij haar durf.
Opgemerkt door de juf werd het nooit. Ik durfde het haar ook niet te vertellen en als ik er thuis iets van zei, dan was het: “knijp maar terug” of “sla maar terug”, maar daar was ik niet mans genoeg voor. Door mijn omgeving werd het allemaal weggewuifd alsof het niks voorstelde. “Leer maar voor jezelf opkomen. Niet zo flauw zijn. Stel je niet aan”, waren veel voorkomende opmerkingen.
25 jaar later draag ik echter nog steeds de littekens van haar knijpsessies, zowel letterlijk als figuurlijk. Nu nog meer dan ooit. Mijn dochter wordt namelijk vier binnenkort. Het is nu aan haar om het schoolplein voor het eerst te gaan betreden.
Ik ken niet de angsten van andere moeders. De angst dat ze zal huilen bij het wegbrengen of de angst dat ze leertechnisch niet mee zal kunnen met de groep. Ik heb maar één angst, de angst dat de geschiedenis zich zal herhalen, de angst dat ze gepest zal worden. Heel haar korte leventje probeer ik al om haar niet zo te laten worden als ik was. Ik probeer haar zelfvertrouwen te geven, flink te zijn en voor haarzelf op te komen, maar wat het karakter gaat doen, dat kan ik natuurlijk nooit voorspellen.
Gisteren hebben we alvast een kijkje mogen nemen op school. Eenmaal op het schoolplein kreeg ik een vreemd en soms naar gevoel van binnen. Dit gevoel werd bevestigd toen ik het aan de andere kant van het hek met eigen ogen zag gebeuren. Twee jongens die een andere jongen compleet stonden uit te lachen en te schelden. Ik keek in het rond, maar geen enkele juf die erop reageerde. Ik voelde me weer klein worden, machteloos, de tranen stonden in mijn ogen. Het gebeurt dus nog steeds en nog steeds lijkt er weinig aan gedaan te worden.
Mijn dochter kreeg van dit alles gelukkig niks mee. Ze pakte een fiets en reed er vrolijk op rond. Ze is zich nog van geen kwaad bewust, gelukkig. Enkele kindjes die ze al kent van de peuterspeelzaal riepen al van ver. “Amber, Amber, kom je met ons spelen?” Ze was zowaar populair.
Nu maar hopen dat het zo blijft!
hotmail.comGeplaatst in de categorie: pesten
pesten
5.391
Geef je reactie op deze inzending:
Mijn vader zat vaak zonder werk en ik zag er soms armoedig uit. Ik was klein en bleek en een zwak kereltje. Ook mijn ouders zeiden sla maar terug maar ook ik had die mogelijkheden niet...
Toen ik twaalf werd, draaide de wereld opeens om. In het tijdsbestek van enkele maanden SCHOOT ik omhoog en werd een kerel met harde spieren en brede schouders. Populair was toen het spelletje dat er een je aan de praat hield en de ander op handen en voeten achter je sloop. Je kreeg dan een duw van voren en maakte dan een akelige smak. Ik had dat vaak zien gebeuren en was op mijn hoede. En ja hoor...
Op het moment supreme gaf ik echter een behoorlijk harde trap achteruit en lag er een kermende "Held" achter me op de grond te kronkelen van pijn.
De sterkste van de school kwam op het schoolplein verhaal halen maar vergiste zich in mijn gewijzigde kwaliteiten.
Een vernederende afstraffing was zijn deel. Vanaf dat moment liepen alle pestkoppen met een heel grote boog om me heen. Het klink hard, maar als je kind gepest wordt, is er maar één antwoord, en dat is respect afdwingen, desnoods met geweld.
Let wel, ik ben niet voor toepassen van geweld, maar soms kan je niet anders.
Ik kon dat allemaal van dichtbij bekijken, doordat ik veel tijd op school doorbracht als hulpmoeder. Ik denk dat je je angsten best eens op een ouderavond kan verwoorden. Desnoods met een voorbeeld als hierboven beschreven. Elk kind heeft recht op een veilige schoolomgeving.