Hangouderen

De spanning op het pleintje op winkelcentrum De Helling in Oude Pekela zinderde nog na. Een verwrongen looprek en een uitgebrande scootmobiel als stille getuigen van de hevige strijd die zich hier enkele uren eerder had afgespeeld. Mijn blik dwaalde naar het groepje opgeschoten jongeren dat zojuist de plaatselijke hangplek voor ouderen had bezet en nu provocerende gebaren maakte naar de overkant van het plein, waar een tiental ouderen zich had verzameld. Op de hoek van het plein stond een busje van de Mobiele Eenheid beide groepen in de gaten te houden.

Henk O., in de plaatselijke ouderenscene beter bekend als "Hank Oud" schudde zijn grijze 78-jarige hoofd: "'Het is de hufterigheid van de maatschappij meneer! Toen de dorpsjeugd hier vorig jaar op hun scooters en hun achterlijke housemuziek dit plein onveilig maakte en iedereen lastig viel, sprak men er schande van, maar er gebeurde niks! Laat die jongeluu toch, was het steeds, ze hebb'n al zo weinig te doen. Lazer op! De politie was gewoon bang voor die gast'n. Maar as wij hier met tien man voor slagerij Zwerver staan te chill'n op een moppie muziek van Anneke Grönloh is in één keer de wereld te klein. Al dat geklaag van winkeliers dat we overlast veroorzak'n met onze scootmobiels en zo. Man, dat ding van mij gaat amper vijftien kilometer per uur. En wie houdt d'r nou niet van Anneke?" Om zijn relaas kracht bij te zetten, werd de meegebrachte ghettoblaster aangezet en schalde enkele seconden later de melodie van Brandend Zand, ondersteund door een dwingende basbeat, over het plein. "MOOI HEH?" schreeuwde Henk me over de muziek toe.

Gejoel klonk uit de richting van de jongeren en de bestuurder van het ME busje knipperde met zijn lampen, terwijl het waterkanon dreigend in onze richting zwenkte. Henk wuifde en zette de muziek af: "Ja,ja, 't is al goed!" grijnsde hij. "Natuurlijk mot het zo hard. Anders hor'n we toch niks? Een beetje doof hè? De tol van de ouderdom! Ach, 't is ok nooit goed. Iedereen heeft de mond vol met dure taal over integratiebeleid van ouderen en dat wij een meer actieve rol moeten spelen in de samenleving ter voorkoming van kloofvorming en vereenzaming in de hedendaagse maatschappij ook met het oog op één Europa... ja, ja, gestudeerde taal... nou zijn we actief deelnemer aan dat gerol en dan zijn wij ineens een gevaar voor diezelfde samenleving??" Hij nam een teug van zijn sigaret: "Kijk nou naar de grote sted'n. Zelfs mijn nicht in Onstwedde Zuid durft 's avonds de straat niet meer over omdat ze bang is lastiggevall'n te worden door van die onaangepaste veertienjarige snotneuz'n. Waar zijn die ouders? Waar is de regering met hun mooiweerpraat over respect voor ouder'n. Niks doen ze!"

Zijn ogen schoten vuur: "Dat moet maar eens afgelop'n zijn. Als die luu in 't westen d'r niks an doet, dan moet'n we zelf maar het heft in hand'n nem'n!" Hij draaide zich om: "Mevrouw Veenstra!" Het bleef stil. Henkt vloekte binnensmonds en schreeuwde: "MEVROUW VEENSTRA! Verdorie vrouw, hoe vaak heb ik nou al gezegd dat je dat apparaat wat harder moet zett'n." Een klein gebogen vrouwtje, ik schatte haar één meter vijftig en midden tachtig, schuifelde met haar looprek uit de groep: "Ja Henk, gaan we los??" Er lag een vreemde, bijna opstandige gloed in haar ogen. Henk keek haar aan, draaide wat aan de volumeknop van haar gehoorapparaat en zei: "Ja meid, we gaan los. Ben je d'r klaar voor?" Mevrouw Veenstra knikte en floot op haar vingers naar een woest uitziende motorrijder die op het punt stond de Super De Boer binnen te gaan. De man keek om en mevrouw Veenstra wenkte. De motorrijder kwam uitdagend voor haar staan: "Nou? Is er iets oma?" En net terwijl ik me afvroeg of dit nu wel zo verstandig was, zette mevrouw Veenstra zich af op de handvaten van haar looprek, vloog omhoog en gaf de nietsvermoedende man een gruwelijke kopstoot. "Van Zidane afgekek'n!" knipoogde ze. De overige bejaarden klapten en joelden en uit het groepje jongeren klonk bewonderend gefluit. Terwijl de man aangeslagen ineenkroop gaf ze hem nog een felle trap in zijn edele delen: "Dat is voor je kinderbijslag! Ik bén je oma niet snotneus! Mocht je will'n! En nou wegwez'n!" Hij stotterde: "Ja, ja mevrouw.." en waggelde krimpend van de pijn weg.

Henk applaudiseerde: "Prima stukje vakwerk, meid! Kijk, dit bedoel ik met weerbaarder word'n. Als je het respect niet krijgt, moet je het zelf afdwing'n. Gebruik mak'n van je leeftijd en je kwetsbaarheid. En op het moment dat ze het niet verwacht'n, sla je toe! Binnenkort gaan we cursussen gev'n in de rest van het land. Ouder worden betekent niet dat je de rest van je leven achter de geraniums moet zitten. Laat je niet op je kop zitt'n mens'n! Weerbaarder word'n!" Hij stak z'n hand op: "Ik ga naar huus! Even lekker spannend MSN-'n met m'n 18-jarige chatvriendin uut Wouw!" Hij fluisterde: "Ze denkt dat ik Jeffrey heet en 22 ben...!" Hij maakte nog een wheelie met zijn scootmobiel, stak zijn middelvinger op naar het ME busje en verdween uit het zicht. Ik keek hem na. Natuurlijk had ie gelijk. Er is in onze killer wordende samenleving te weinig aandacht voor de ouderen, zowel in financiele zin als wat zorg, veiligheid en respect betreft. Een trieste constatering. Maar om het heft in eigen handen te nemen? In gedachten zag ik mijn moeder en haar bejaarde vriendinnen al voor de Golff supermarkt in Diepenveen staan, fluitend naar jongemannen tot vijftig jaar en gewapend met een busje pepperspray, maar verwierp die gedachte onmiddelijk naar het rijk der fabelen als een zeer gewenste onmogelijkheid. En van computers en chatprogramma's wil ze gelukkig al helemaal niks weten...

Schrijver: Eric Martens, 20 september 2006

jhmartenshome.nl

Ouderen Samenleving Samenleving Respect

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.9 met 14 stemmen 767