Lieve Mama, voor jouw deze brief

We zullen je met een glimlach herinneren op vele momenten van de dag, 's morgens bij het smeren van een biscuitje, 's middags een biscuitje bij de koffie én om 6 uur als iemand nieuwsgierig vraagt wat we vanavond eten, want dan is het antwoord “husse met je neus ertussen”. Ja zelfs 's avonds laat wanneer ik melig “tuit-tuit lala” ga roepen, ook dan weet ik gelijk weer van wie ik dat heb. We hebben wel gelachen Mama.

Lieve Mama, wij en onze dieren, wat was je toch verdraagzaam. De honden allemaal eigenwijs en luisteren deden ze niet, maar toch allemaal even lief. De kat bij je op schoot snorrend en voldaan, hier had hij rust. Op het hoogtepunt waren er in onze rijtjeswoning, zeg maar gerust rijtjesboerderij, een tamme rat, een knoert van een aquarium, een stuk of 40 duiven, een hok vol konijnen, een kat en de hond. Ja, dat leek heel gewoon een hond, maar dat moest dan natuurlijk ook gelijk een Duitse dog zijn… Sorry, Mama we hebben het je ook niet altijd gemakkelijk gemaakt.

Lieve Mama, je hebt ons zoveel bijgebracht. Niet alleen van onze veters tot onze muts, maar ook de waarheid & geen gedraai, verantwoording nemen & je eigen boontjes doppen, het houden van dieren, bloemen en planten, over liefde en trouw in voor, maar ook in tegenspoed. Zelfs op latere leeftijd kwam de boodschap nog wel aan als je even subtiel en met jouw humor terecht ging wijzen met opmerkingen als… “ Ja, ja, doe niet vandaag wat je tot morgen uit kan stellen”…. Bedankt Mama.

Lieve Mama, kort nadat wij uit huis waren kwamen de eerste kleinkinderen, wat heb je toch genoten van ze en wat heb je ze verwend. Ik weet dat wij verwend zijn, maar sinds ik je met de kleinkinderen heb gezien merkte ik dat het nog veel erger kon. Eergisteren vroeg de allerkleinste dan ook aan haar moeder “Oma moet wel weer wakker worden hoor”; helaas kun je aan haar verzoek niet meer voldoen, maar wees gerust: wij zullen de kracht en liefde die we van jou hebben gekregen op ze overbrengen … zodat jij rustig kan slapen Mama.

Lieve Mama, je vocht en je vocht opnieuw, uiteindelijk ruim 30 jaar strijd. Je voerde die strijd met wapens als wilskracht, moed en optimisme. Het was een ongelijke strijd, maar toch, bij jou waren deze wapens zo sterk dat je telkens opnieuw als overwinnaar uit de strijd kwam. Op het laatst levend van dag tot dag, van uur tot uur, maar lieve mama, uiteindelijk kon je deze strijd niet winnen en je hebt nu lang genoeg gestreden, dus rust nu maar, het is goed zo. Want je bent er nog, hier bij ons, in ons hart… klopt jouw hart voor altijd door.

Wij houden van je,

Je kinderen

Door mij geschreven en voorgelezen op de plechtigheid.

Schrijver: Edward Bergevoet, 29 september 2006

e.bergevoetchello.nl

mama

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.3 met 10 stemmen 1.790