Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Advocaatje leef je nog?

De eerste keer dat ik het woord advocaat heb meegekregen, was toen ik een jaar of acht was en ik mijn oma er één hoorde bestellen. Vervolgens zag ik haar aan een glaasje met geel spul lurken. Ze kon onwijs genieten van haar advocaatje. Moet in dezelfde tijd geweest zijn, dat ik op school een liedje leerde: “Advocaatje leef je nog, i-a dee-a”. Heel vreemd dat ik nooit heb begrepen wat ze met deze tekst bedoelden.

Later hoorde ik mijn vader steeds met andere mannen praten over “die Dick Advocaat is niet te pruimen”. Dit kwam vrijwel altijd ter sprake als er voetbal op tv was. Ik dacht dat het in die flessen moest zitten, waar de mannen uit dronken als het spel even stil lag. Tja, leg maar eens uit aan een kind dat er mensen genoemd worden naar een drankje. Moet je toch al andere voorbeelden kunnen noemen, zoals meneer Thee, mevrouw Koffie of buurman Cola. Ik ken ze niet.

Het was pas veel later toen ik begreep, dat als men het over advocaten heeft, het negen van de tien keer gaat om mannen in grijze pakken, die onwijs veel geld verdienen door zich te bemoeien met het leed van anderen. Op mijn werk kwam ik ze regelmatig tegen en helaas had een goede vriendin van mij er eentje nodig om haar scheiding te regelen. Het had in ieder geval allemaal heel weinig met alcoholische drankjes te maken.

Sinds kort gaat het er op lijken, dat ik er toch echt zelf eentje nodig ga hebben binnen nu en niet al te lange tijd. Gelukkig niet voor huiselijke aangelegenheden, maar in de werksfeer. Er zijn contractjes onder mijn neus geschoven, waar ik mijn naam niet onder wil zien staan en ik vrees dat het laatste woord daar nog niet over is gesproken. Verschillende mensen hebben mij er al op gewezen dat het waarschijnlijk een ‘advocatenkwestie’ zal gaan worden, dus heb ik me er maar alvast wat in verdiept.

Wat internetbezoekjes en heel wat slapeloze nachten verder, heb ik iets besloten. Ik ga het anders doen. De advocatuur vind ik reuze boeiend en wil er dolgraag meer over weten, maar niet op deze manier. Niet door zelf te worden heen en weer geslingerd tussen goedgeklede dure mannetjes. Ik wil het allemaal voor zijn, ik ga solliciteren.

En laat er nu toch net een hele leuke vacature in de krant staan. Eentje die precies bij mij past met exact het aantal uren dat ik wil werken. Zou het toeval zijn, dat het om een vacature bij een advocatenkantoor gaat?

Schrijver: wendy77, 17 november 2006


Geplaatst in de categorie: werk

2.8 met 11 stemmen 2.917



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Wendy77
Datum:
19 november 2006
Email:
wendystrijdonkhotmail.com
Beste Ep.
Bedankt voor je reactie, maar volgens mij staat mijn stukje onder 'verhalen' en niet onder 'columns'.
Het is niet de bedoeling dat je op het puntje van je stoel zit, maar een kijkje kunt nemen in wat mij bezig houdt.
Naam:
Ep Meijer
Datum:
18 november 2006
Graag gelezen, Wendy, maar ik zat niet de hele tijd op het puntje van mijn stoel en dat is toch waarom het gaat met een column. Misschien omdat er teveel instaat, losse eindjes met name? Of zijn je grappen een tikkeltje te voor de hand liggend?

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)