Koffertjes Kerstverhaal
Jaren geleden was ik als statig bereisd koffertje met mijn eigenaar op tour door Europa, we kwamen overal en op een keer belandden we in een Jeugdherberg ergens in het zuiden van Noorwegen. Waarschijnlijk is de eigenaar gevallen voor een andere koffer, vermoedelijk zo'n dellerig tiepje met van die grote moderne ritsen en van dat losbandige niets verhullende kunststof dat met ordinair klittenband bij elkaar word gehouden.
In ieder geval bleef ik achter op de hotelkamer en na een aantal keren van plaats te zijn gewisseld, de hotelier verwachtte waarschijnlijk dat de rechtmatige eigenaar nog op kwam dagen om mij op te halen. Helaas het gebeurde niet en ik werd op de zolder van het hotel geplaatst. Hier had ik gezelschap van enkele andere koffers die er al jaren stonden en stapels matrassen die ongegeneerd lagen door te zakken.
Jarenlang zag ik door een klein raampje in het dak de jaargetijden aan mij voorbij trekken. Mijn lot was bepaald: eens zal ik bij het grofvuil worden gezet omdat men mij teveel zou vinden op deze zolder, ik had mij in mijn lot geschikt.
Als koffer op een hotelzolder hoor je veel, ruzies, liefde, gesprekken, maar zelf beleef je niks. Tot op een dag alles ging veranderen, direct onder me in de gang zaten een stel kerels die voorzover ik kon horen iets met rugby te maken hadden. Er werd veel gelachen en gedronken, waarom ze dat op de gang deden is me een raadsel.
Opeens ging het luik open en twee kerels kwamen de zolder op en keken rond en toen ze weer naar beneden gingen zag de knapste van de twee mij staan en tilde me op, ik kreeg helemaal de kriebels in mijn opbergvakjes, dit was liefde op het eerste gezicht. Mijn adonis blies het stof van mij af, als ik daar aan denk, ruik ik nog steeds de alcohol.
Voor hem wilde ik wel mijn scharnieren spreiden. Maar hij zette me weer terug en verliet de zolder, mij met een partij liefdesverdriet achterlatend.
De volgende namiddag zaten ze weer in de gang te brallen en plotseling ging het luik weer open en daar kwam mijn minnaar; hij pakte me op en nam me mee naar zijn hotelkamer.
Grote hilariteit bij de overige leden van de groep, ik werd goed bekeken en bevoeld door iedereen en toen mijn grote liefde even een glas voor zichzelf inschonk werd ik uit de hotelkamer gehaald en verstopt in een andere koffer. Dit was voor mij een grote belediging, maar ik doorstond het als een bereisde koffer. In het donker hoorde ik meerdere malen mijn nieuwe minnaar in spanning naar mij zoeken, het mocht niet baten. Ik weet niet hoelang het geduurd heeft maar na verloop van tijd mocht ik uit de koffer en werd zonder omhaal op de bagageband van de luchthaven gezet en kreeg zo’n mooi label om mijn handvat. Ik was meteen in mijn element en toen de band startte om me naar het vliegtuig te loodsen, deed ik met alle andere koffers ons geliefde spelletje wie het langst rechtop kon blijven staan. De vlucht verliep voorspoedig en ik werd uit het vliegtuig gehaald en weer op een bagageband gezet. Toen ik uit de gewelven van de luchthaven kwam en op de pick-up band kwam zag ik tussen al die andere mensen mijn minnaar staan. Alleen hij zag me niet, dus bij de volgende ronde ben ik er op mijn voordeligst bij gaan liggen en ja hoor dit weerzien was grandioos. Mijn minnaar koesterde me en eindelijk wilde hij me openen. Alleen wist hij de code van een van mijn slotjes niet en net toen er zo’n stuk onverlaat met een mes me wilde bewerken merkte iemand op dat misschien de code van het reeds geopende slotje ook op het nog gesloten slotje van toepassing kon zijn en ja hoor het gesloten slotje werd ook geopende met 007.
Laat mijn huidige minnaar nu dezelfde initialen hebben als de vorige eigenaar.
Het roodbruine koffertje (van uitgerend rendierenleer).
Geplaatst in de categorie: kerstmis
Koffertje
1.524
Geef je reactie op deze inzending: