Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Onzekere liefde

Debora was een ingewikkelde meid met een slecht verleden. Ze had het maar zwaar te verduren met haar famillie. Werd vaak gepest door haar zus en broer. Dat was niet altijd even leuk!
Maar toch hield ze vol en propte alles in zich op. Vaak voelde ze zich rot, alsof ze er alleen voor stond op de wereld. Niemand die haar kon helpen of om haar gaf. Zo dacht zij er over. Hoe meer ze op propte, hoe verdrietiger ze werd. Op school ging het ook al niet te best en werd ze ook nogal onzeker. Niet alleen qua uiterlijk. Ook qua innerlijk. Ze veranderde al snel van karakter. Ze wist zich geen raad. Net zoals haar ouders. Hoe vaak ze met Debora probeerden te communiceren, het lukte gewoon nooit normaal. Het eindigde op ruzie.

Ze ging zich steeds meer terugtrekken en bouwde een muur om zich heen. Ze kreeg eindelijk op haar 13e een laptop wat ze helemaal te gek vond natuurlijk. Dus ging ze zoals vele pubers lekker chatten op chatsites. En zo kwam ze op tmf. Ze leerde al heel veel leuke mensen kennen. En voelde zich meteen thuis. Wat was nou immers leuker voor haar. De realiteit of haar fantasie. Waar zij zich natuurlijk veiliger voelde. Ze kwam steeds vaker op de chat en had ook steeds meer lol 'op het internet'. Ze vergat de buitenwereld even...

De mensen op de chat mochten haar al snel. En zo werd ze al snel geliefd. Ze kreeg het gevoel van waardering. Debora was heel apart en zo bijzonder. Je kon er niet genoeg van krijgen. Alleen ze was gewoon een heel gevoelig typetje. En op het internet kreeg ze gevoelens voor de mensen met wie ze chatte. Ze wist wie ze wel mocht en niet. Ze voelde en dacht van alles over de mensen op de chat.

En toen leerde ze een speciaal iemand op de chat kennen. Debora wist niet wat haar overkwam. Ze kreeg diepe gevoelens voor die persoon. Maar haar onzekerheid en negatieve gedachtes hielden haar tegen. Haar muurtje hield haar tegen en haar gedachtes spraken. Zo ging de vriendschap over die ze had/kreeg met hem. En ze sprak hem nooit meer aan. Alsof diegene nooit bestaan heeft. Ze wist zelf ook niet wat ze deed. Ze huilde vaak en steeds dacht ze negatief. Het vrat haar op.

Maanden na maanden nog huilend om die persoon is ze er toch nog boven op gekomen. Hoe zwaar het ook was. Haar vertrouwen was toch iets minder. Veel was het al niet! Ze leerde weer mensen kennen. En ja de 2e speciale persoon had ze weer gevonden. Voor deze had ze nog meer gevoelens. Ze wist van de vorige dat het maar een player was. En ze wist dat het niet aan haar lag. En dat was gerustellend voor haar. Want dat had ze nou net nodig. Alles en iedereen was tegen haar. Had zij het gevoel.

Naarmate ze die speciale persoon leerde kennen, hoe leuker ze hem vond. Zou het verliefheid kunnen zijn?!? Ze wist het niet. Maar ze wilde het proberen. Mooie dingen stoppen ook uiteindelijk. Dus dit ook. Weer wist ze zich geen raad. En uit onzekerheid en bescherming verbrak ze de vriendschap. Maanden en maanden huilend dacht ze aan hem. Als ze op de chat kwam en hem zag, namen haar gevoelens het over. Ze dacht allerlei dingen over hem. En was te eigenwijs om tegen hem te gaan praten. En zo propte ze nog meer verdriet, haat in zich op. Haar vertrouwen was beschadigd. Niks of niemand kon het weer maken. Ze geloofde niet meer in liefde en haatte iedereen op de wereld. Ze dacht 'hoe kunnen mensen zo hartenloos zijn'.

Gelukkig kwam ze er weer boven op. En toen ontmoette ze de 3e persoon. Deze man was speciaal, anders... Ze was meteen gek op hem. En dat te bedenken op een leeftijd van 14 jaar. Ze chatterden veel met elkaar en het voelde allemaal zo goed. Stapelgek dat ze op hem was. Ze was verblind door de liefde. Eindelijk 'voelde' ze wat. Alleen had god het niet zo gewild, hoe hard ze het ook probeerden. Ze vebrak de vriendschap en liet nooit meer wat van zich horen. De pijn die ze had. Het was gewoon te erg. Ze was zo boos op hem en verdrietig tegelijk. Zoveel frustraties, zoveel haat.

Alles nam haar leven over. Ze wilde gewoon niet meer leven. Ups en downs. Het werd gewoon zielig. Ze wist dat het niet zo verder kon, maar de pijn en de liefde die ze voor deze man voelde hielden haar tegen. Het werd alleen maar erger en erger..

Zo zie je maar: internet doet wel wat met je.
Ze is nu 18, en dan te bedenken dat ze toen nóg maar 14 was.
En nog zit ze ermee en heeft nog veel verdriet en pijn.
Niet in details gegaan. Dat werd anders té persoonlijk...

Schrijver: M.N., 10 februari 2007


Geplaatst in de categorie: emoties

2.2 met 4 stemmen 759



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)