Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Onder Nul, een reparatiedrama. Deel 2 : De Bon

Korte samenvatting van het voorafgaande:
Ondanks een urenlange ontdooisessie blijft het stil in onze diepvriezer


Maandagochtend 09.00 uur.
Ik zit opgeladen en startklaar, naast me de telefoon.
EN de BON, die gisteren opdook , na een urenlange survival door laden vol belastingaangiften, verlopen polisbladen , ongesorteerde bankafschriften, vergeelde garantiebewijzen van apparaten die allang niet meer tot onze inboedel behoren , alsmede verjaardagskaarten van toen we nog jong waren en vrolijke tuinfotoos van huizen die we jaren geleden verlaten hebben met daarop mensen die inmiddels niet meer tot onze vriendenkring behoren.
Maar daar ligt hij dan, netjes platgewreven op tafel, DE BON.
Met aankoopdatum, typenummer, factuurnummer, klantnummer ,filiaalcode en als piece de resistance de 5 jaar extra en volledig gegarandeerde garantie die mijn vrouw me bij de aankoop van een nieuwe aanwinst altijd weet te ontfutselen. Verblind door de uitstraling van een topmerk en het zilveren bedrijfsspeldje op de stropdas van de verkoper, ben ik immer geneigd extra garantie te beschouwen als een blijk van wantrouwen jegens zaak en product.
Bovendien, kijk eens hoe ie glimt, zo'n ding gaat zeker 10 jaar mee en bij ons vast NOG langer.
Als zij vervolgens dreigt op staande voet het Witgoedpaleis te verlaten nemen we de maximale garantie en charmeert ze er nog eens 10% setkorting bij.
DUS..Nog 3 volle garantiejaren te gaan, hier komen ze niet zomaar onderuit.
Ik toets het filiaalnummer - ook dat staat op de bon- en verneem dat men op maandag van 12.30 tot 18.00 uur geopend is...........
Drie uur later ;
"Ja meneer Trawant ik zie hier op de computer zie ik dat u inderdaad extra garantie heeft"
""Nou en of en volgens mij is het de compressor dan kunt u dat vast even doorgeven"
"Als u nu zelf even de TD belt"
"De TD..zelf?"
" De Technische Dienst, dan kunnen die kijken of ze nog een gaatje voor uw vriezer hebben"
" Kunt U niet even bellen..?
"Jawel maar ik heb eigenlijk lunchpauze"
"En u bent net open..!"
Na enig aandringen en extra nadruk op wat we sinds zaterdag al doorstaan hebben, is ' Witgoedpaleis met Robert, waarmee kan ik u van dienst zijn' bereid er een , nee twee telefoontjes aan te wagen en belooft mij binnen een kwartier terug te bellen.

Een kwartiertje is voor de Roberts van de Witgoedpaleizen van deze wereld een rekbaar begrip.
Twee uur later besluit ik zelf met de Technische Dienst te bellen.
" Met Ans", klinkt het opgetogen en daadkrachtig aan de andere kant..
" Nee meneer Trawant, dat klopt ook niet, ik ga er onmiddelijk werk van maken. De monteur belt u binnen 10 minuten terug".
"En zegt u hem dan maar alvast dat het volgens mij de compressor is, dat kan de zaak alleen maar bespoedigen, denkt u ook niet.?"
....... " Laten we eerst maar eens kijken wat de monteur ervan zegt, meneer Trawant.."
In haar stem klinkt de onverholen waarschuwing dat ik het niet moet wagen me binnen de omheining van hun expertise te begeven. Ik dien me als slachtoffer op te stellen in welk geval Ans gaarne bereid is me de helpende hand toe te steken, maar zelf denken.. Niet doen..!
De monteur die een uur later onze woning betreedt ziet er vertrouwenwekkend uit, de jas met het logo van het Witgoedpaleis en de zware koffer met gereedschappen geven me het gevoel dat de klus nu bijna geklaard is.
"Zo, laten we maar eens kijken, waar staat de boef..?"
Ik glimlach lafhartig mee om deze door hem al duizend maal gemaakte grap en ga voor naar de berging.
"Hee, dit is een vriezer "
Met oprechte verbazing staart hij naar onze witte kolos alsof hij een dergelijk wonder van techniek voor het eerst aanschouwt.
Een golf van ongerustheid overspoelt me.
En ja hoor..Het balorige air waarmee hij enkele seconden geleden de wereld nog aan zijn voeten leek te hebben verschrompelt tot een hulpeloos gebaar waarmee hij de deur van onze vriezer opent en weer sluit..
Een zinloze handeling die ik sinds zaterdag ook talloze malen heb verricht. .."Ja..ik ben van de wasmachines, hier moet de koelmonteur bij."
"Had u hoofdkantoor niet gezegd dat het om een vriezer ging..?"
......De woede die in me opspuit, bevriest gelukkig voor ik onherstelbare schade aan onze relatie toebreng.
"Ja natuurlijk had.ik...! ."
"Ik ga hoofdkantoor bellen.".
"Ja...Hmmm.."
Ons lot voor de komende dagen wordt in deze seconden beslist..
" Tja, meneer Trawant, dat wordt 'm vandaag niet meer, de koelmonteur zit in de Flevopolder.."

( morgen deel 3)

Schrijver: Trawant, 27 maart 2007


Geplaatst in de categorie: humor

2.5 met 2 stemmen 454



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)