Vakantie

Onze maatschappij is jachtig. De mensen gestresseerd. Hoe langer hoe meer. Gelukkig is de vakantie er om te ontspannen, de “zorgen” te vergeten (die verdwijnen niet, men vindt ze terug als men thuis komt), andere “lucht” te gaan opsnuiven of wat aan “cultuur” te doen. Genieten van een weldoende relaxatie aan het strand of aan de boord van een zwembad. Gezellig rondtoeren in een uitgekozen en uitgelezen streek waar men door de gastronomie wordt verwend en naar de vakantiewinkels wordt gelokt (of gevoerd door de gidsen). Kloosters én kerken én parken én nog zoveel “andere” bezienswaardigheden worden de, naar rust zoekende, toerist “aanbevolen”.

Zalig is dit vergeleken met dat saaie rijhuis, die vervloekte te grote tuin, die luidkelende kinderen in de buurt. Vakantie, vakantie! Ja, dat is het.

De rompslomp om ter bestemming te geraken neemt men er noodgedwongen bij. Overvolle luchthavens met de gebruikelijke urenlange vertraging, drukke toeristische centra, volgeboekte hotels waar het eten “anders” is (maar daarom niet beter dan thuis). “Neem de rozen bij de doornen aan”, zei me ooit iemand, “opdat de rozen niet zouden vergaan”.

Daartegenover kan men, zij het kleinschalig, toch ook genieten van een degelijke relaxatie (hier wordt niet de therapeutische bedoeld nl.: hotstone massage, relax anti-stress gelaatsmassage, shiatsu drukpuntstoelmassage, Ayurvedische massage, Thaise massage hoewel die er toch deel kan van uitmaken) ... die voor ieder van ons verschillend kan zijn

Zo wil een kennis per se urenlang in zijn tuin in de schaduw van de eik zitten bij mooi weer in een gemakkelijke ligzetel, een boek en een biertje bij de hand. Een ander kan gewoonweg knusjes gaan “terrasjes” doen in zijn eentje, de mensen observerend in hun dagelijkse doen en laten en een derde laaft zich aan de regionale natuur per fiets. Niets, zei die me eens, is aangenamer dan een fietstochtje met vrouw en kind langs de oevers van de rivier. Het is er vlak. Licht en schaduw tussen de aangeplante rijen bomen, het diep inademen en het aangenaam opsnuiven van alle mogelijke onbekende geuren (hij had het hier niet over de varkenskwekerijen langs het traject) en de immens wisselende taferelen onderweg. Een geel kanootje, witte ganzen, zwarte kauwen, de groene graskant tegen een blauwwitte lucht. Heerlijk!

En wat is jouw “heerlijk” moment om te ontspannen? Je bent aan het nadenken nu. Enig idee hoe je het klaarspeelt om je, gedurende enkele minuten, je over te leveren aan het zalig niets doen, dàt “dolce far niente” dat we maar al te vaak missen in ons leven!

Kruip je weg in een zetel met een tijdschrift, ga je achter de naai- of maaimachine plaatsnemen, of zit je intens genietend het dagblad te lezen?

Inderdaad zalig, niet?

Voor mijn part heb ik genoeg aan mijn wekelijks warm bad. ‘k Verdwijn dan in het badschuim met een tijdschrift in mijn droge handen. Ik geniet van die zachte temperatuur van het warme water en de boeiende columns in het tijdschrift. Langzaam komen Morpheus’ troepen dan aan. Ze praten op mij in en benevelen mijn geest met weldoende onhoorbare melodietjes. Ik voel me indommelen. Haastig leg ik het tijdschrift uit handen. Zachtjes wegdoezelend. Dromen doe ik dan wellicht van heerlijke “dingen” (wat die ook mogen zijn laat ik hier buiten beschouwing). Ik herinner me het niet meer. Méér dan twintig minuutjes lang lig ik dan niet in de armen van Morpheus. Is er een deugdoendere god dan hem? Bacchus voor de ene, Erato voor de anderen. Hoewel Eros (Amor) ook hun aanhangers hebben.

Na het verkwikkende bad in nachtgewaad met een verfrissend drankje vóór tv.

Waarom zou ik nog op vakantie gaan met een volgepropte auto met jengelende kinderen in dat razende verkeer, met de bomvolle trein, die bijna nooit stipt op tijd is, naar zee waar je dan iedereen tegenkomt die je anders thuis ook altijd ziet, met dat vliegmachine dat altijd te laat is, met…ah neen, laat het maar.

Wat niet belet dat ik aan iedereen, die niets tegen al dat stresserende heeft, toch een prettige vakantie wens. Elk op zijn manier. Bedankt alvast voor het vakantiekaartje.

Trouwens onze maatschappij is jachtig en de koeien van de buurman drachtig.

Voor elk wat wils, dus.

Het ga je goed ginder in de zinderende hitte of in die terecht tegenvallende regenbuien.

Geniet er niettemin van, I’ll do it… my way.