Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Zeenacht (2)

Ik knipper nogmaals met mijn ogen en zie tot mijn grote verwondering dat ‘het’ dichterbij komt maar mijn verbazing is dermate groot dat ik met open mond zit te kijken als het wezen langzaam richting het strand komt, zwemmend draaiend en voort ploegend. Ik denk ik de eerst instantie nog aan een drenkeling maar al snel ben ik erachter dat dit helemaal niet het geval is. Wanneer de helft van ‘het’ nog in de aanstormende golven ligt zie ik dat het een halve man is, met een gezichtje als van een kind, maar met de stem van een volwassene, schitterende donkere krullen die niet eens zo nat zijn als je zou vermoeden, want als ik bij goed weer zelf in je zoute water stap, blijft er doorgaans van mijn kapsel niet veel anders over dan pluizige stukken stro die dringend een wasbeurt nodig hebben met een behoorlijke portie crèmespoeling om te zorgen dat de stroefheid er weer uit gaat, want ja vriendin, dát is wel een probleem, als ik in jou heb gelegen, dan bijt ik uit, heb uitslag over mijn hele lijf, mijn kleren stinken een uur in de zeewind het zand zit overal waar het niet zitten moet, en toch heb ik speciaal voor jou een zeedag geregeld, maar dat komt omdat je een zeer speciaal plekje in mijn hart hebt, een zeehart, niet te verwarren met een zeemanshart, nee ik heb een zeehart, en als ik aan je denk zou het ook een zeephart kunnen zijn, want zachte zeep bestaat tenslotte ook, maar doorgaans ruikt zeep naar iets anders dan jij, dus de zeedag is geboren.

Eigenlijk een baby zeedag als ik zo naar het wezen kijk wat er in de golven ligt te dobberen. Dan hoor ik ineens roepen, kom je er ook bij, of blijf je daar zitten? Ik kijk in de rondte om tot de ontdekking te komen dat er tegen mij wordt gesproken en vraag of het water niet te koud is? Of hij niet beter bij mij kan komen? Ik zie hem draaien in het water en vol ongeloof zie ik waarom dat lastig is voor hem, op de plaats waar ik zijn benen zou vermoeden zit een reusachtige vin, die hij nu parmantig uit het water omhoog steekt. Ik kijk vol verbazing naar de capriolen die hij uithaalt en kom langzaam overeind uit mijn inmiddels warm geworden kuiltje, loop langzaam naar het water en vlak bij de vloedlijn blijf ik staan. Dan zie ik hem bijna in vol ornaat op me afkomen en denk "dit gebeurt niet echt" knijp vervolgens in mijn armen en wacht tot ‘het’ dichtbij genoeg is om verder te zien wat er nu in het water ligt. Wanneer onze ogen contact maken met elkaar, is er sprake van een warm zeg maar heet gevoel wat langzaam langs mijn rug naar mijn hoofd en benen loopt, er schieten vonken over en weer en langzaam komt er een glimlach op mijn gezicht. Ik zeg nog schor, van mijn moeder mag ik niet met vreemde mannen mee, maar onder die groep val jij niet, ‘het’ schiet in de lach een warme vriendelijke overweldigende lach die mijn hele dag een frisse kleur geeft en opnieuw herhaalt hij zijn uitnodiging of ik ook het water van mijn vriendin in kom. Zij geeft als antwoord dat ik niet zo moet treuzelen, want inmiddels begrijp ik de zeetaal maar al te goed en ik opper nog dat ik gewoon een mens van vlees en bloed ben en niet zomaar als iedere vis, waarbij ik nors bekeken word in het water springen kan. Het antwoord is kort maar krachtig, ‘even maar, als je er uit wilt breng ik je meteen terug’ dan stap ik uit mijn schoenen en wil de rest van mijn kleding uitdoen als ‘het’ zegt, dat hoef je niet te doen, op het moment dat je in haar stapt, is je kleding beschermd, dus kom nu maar.

Ik loop naar de waterkant met mijn kleding aan en stap in het water, wat luchtledig aanvoelt, loop verder en zie zijn ogen die me als het ware naar haar toetrekken, mijn vriendin. Op dat moment besef ik dat vriendschap als deze zo uniek is dat ik vertrouw op alle woorden die me toevliegen. Ik voel een hand, maar als ik kijk is er geen hand, toch word ik meegenomen, en komt het water van mijn vriendin de zee al tot mijn knieholtes, ik voel het wel kabbelen en zie het omhoog komen maar nat en koud is het niet, het lijkt alsof mijn hele lijf wordt gekust door vlinders, wat helemaal niet kan, maar zo voelt het wel. Inmiddels komt het water wat geen water lijkt tot aan mijn borst en komt de prachtige zeeman vlak bij me raakt me aan ik wordt als het ware gemagnetiseerd en vraag hem, wat doe je in hemelsnaam hier in mijn vriendin? Hij kijkt me zee-lachend aan ik zie het water achter zijn oogwit opborrelen en hij vraagt ga je een stukje met me mee? Ik vraag me niet eens meer af wat er in vredesnaam allemaal gebeurt pak zijn hand en laat me meevoeren....

Schrijver: An.terlouw, 14 augustus 2007


Geplaatst in de categorie: erotiek

4.3 met 9 stemmen 1.236



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)