Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Waar is God

De grote passpiegel in haar slaapkamer had nog nooit gelogen. In de voorafgaande maanden had Meriam haar vaker om reflectie gevraagd. Meriam kon dit aan; zij was een sterke vrouw. De chemokuur had echter niet alleen de kwaadaardige celletjes in haar borstweefsel vernietigd maar ook haar mentale welzijn ondermijnd.

'Oh God', zuchtte zij bij het zien van haar naakte verminkte lichaam.
Van oksel tot borstbeen slalomde een walgelijk litteken. De niet geamputeerde buste had alle veerkracht verloren en hing er treurig bij; alsof zij gezelschap miste. Ook het steeds verder kalende hoofd verwoestte haar zelfbeeld.
Het was de vierde dag na haar laatste kuur en zij was de hele nacht misselijk geweest. De primperan-medicatie had niet geholpen; zij was bibberig en klam.
De vale teint op haar gezicht verried de stress van de afgelopen periode.
Zelfs de dure Estee Lauder-crême, die ze van haar moeder kreeg had dit niet kunnen voorkomen. Dit gerenommeerde cosmeticamerk was sponsor van de Pink-Ribbon-organisatie die opkwam voor vrouwen met borstkanker.
Maar wie kwam er voor haar op vandaag? Spiritualiteit had Meriam enige rust geboden want angst is een slechte raadgever. Door het goddelijke in zichzelf te zoeken kon ze helder blijven denken. Maar dit lukte nu niet meer. Waar was God?

Zij sloot haar ogen in een poging de tranen weg te drukken, maar zij waren niet meer te stuiten; spoten als fonteintjes.
Een warme troostende omarming trof haar kille ingekapselde lichaam.
Even had zij gedacht dat dit Gods beschermende aanraking was.
'We gaan er een paar weekjes tussen uit', hoorde ze Erwin zeggen.
Door een waas van water ontmoette zij de bezorgde blik van haar man.

Na een heftige autorit lang haarspeldbochten en diepe afgronden stonden zij bij de ingang van het vakantieoord; 'Castallion de Provence Camping Naturiste'.
Hier hadden zij een chalet geboekt. Een vriendelijke naakte heer verwelkomde hen met een fris drankje. Reeds eerder hadden zij een naturisten accomodatie bezocht, maar deze keer was het voor Meriam confronterender dan ooit.
Het was als een coming-out. De wereld zou deelgenoot worden van haar onvolmaakte lijf; maar ja, ook de wereld was verre van volmaakt!
Meriam besloot haar kledingkoffer dicht te laten. Erwin verzorgde haar kwetsbare huid. Een zonnehoedje beschermde d'r schamele haar.

Binnen enkele dagen voelden zij zich opgenomen tussen de naturisten.
Er heerste een weldadige sfeer van gelijkgerichtheid; gericht naar de zon, de warmte en de natuur. Het terrein was omringd door bomen en struikgewas met rijkelijk bloeiende bloemen die de weidse uitzichten over de bergtoppen en de azuurblauwe Lac de Castallion kleurden.

Bloot maar met stevig schoeisel daalden Meriam en Erwin het weggetje af naar het meer genietend van elkaars nabijheid. Erwin brak met zijn krachtige handen een sterke tak af. Deze bood Meriam steun bij het ruige pad bergafwaarts.
Als Adam en Eva in het paradijs bereikten zij het meer dat zich aanbood als een grote stille spiegel. Zij ontblootten hun voeten en deden enkele stappen voorwaarts in het koele heldere water. Het beeld dat zich vormde in de spiegelende watervlakte toonde twee lichamen in een volmaakte verstrengeling.
Zij leefden hier als God in Frankrijk.

Schrijver: Tracy Rossy, 10 november 2007


Geplaatst in de categorie: lichaam

2.3 met 10 stemmen 371



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)