Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

HEKEL EN HET CONFLICT

(Hekel is een fantasie wezentje die me in tijden van stress in balans houd en is ze van oorsprong geinspireerd door 'De dikke man' van Ischa Meijer.)


HEKEL EN HET CONFLICT

"Geef mij er nog maar één!" , pleegt de Wildogende Vrouw door het gekakel van de buurtkroeg in oost heen te schallen.
De rondborstige barvrouw kijkt langzaam van het tappen op en dribbelt weldra met een fles die ze stevig in haar handen klemt naar het tafeltje van Wildogende Vrouw en schenkt de glazen weer vol.
Onderwijl knipoogt ze warm.
"Het is me ook wat," schort de Wildogende Vrouw verder,
"Nou dacht ik, dat ik mijn familie kende en omgekeerd......, maar dat doen we dus helemaal niet! "
"Hoezo ", krijst Hekel, die al de hele middag aan het nippen is.
"Je kent elkaar toch al jaren met van die ups en downs?"
"Ja, ja.... ," zucht Wildogende Vrouw verder.
"Maar dat zegt niets.....gister merkte ik weer, dat ook dat zo betrekkelijk blijkt......"
"Vertel verder",port het wezentje , schudt welgemeend met zijn hoofdje en gaat er gemakkelijk bij zitten.
"Nou, je weet, dat ik bonje met een aangetrouwd familielid heb en dat die bonje nooit meer over dreigt te gaan?"
"Ja, ja ...', knarst Hekel.
"Nou....mijn andere familieleden beginnen het een probleem te vinden dat ik en mijn zus niet meer door een deur heen kunnen...We praten er soms over ...en dan kan ik enorm kwaad worden."
"Kwaad worden waarover?", sust Hekel voort.
"Op dit moment, ben ik helemaal op....gewoon weer ouderwets overspannen........en probeer rustig mijn overleden vader een plaats te geven...... ondertussen heb ik dat getrek aan mijn hoofd van familie die dat conflict proberen op te lossen.....het maakt me woedend omdat ik pertinent niet in een oplossing geloof....Vandaar dat mijn ogen zo woest staan!", barst ze uit.
Na wat diepe ingetogen snikgeluiden, snottert ze verder:
"Ze hebben niet in de gaten dat dit terrein (onderdrukking) voor mij een mijnen veld is."
"Trekken ze je dan in een mijnenveld?" , proest Hekel nu geheel verontwaardigd.
"Kom...laten we er nog één nemen."
Hekel kijkt even strak naar de rondborstige barvrouw, wijst subtiel naar de twee glazen op de tafel die weldra wederom gevuld op het morsige kleedje staan.
De Wildogende Vrouw lijkt wat gekalmeerd en plukt ze pluisjes uit het roodachtige wollige tafelkleedje.
"Ja...ze trekken me in een mijnenveld.....maar dat hebben die lieve schatten natuurlijk niet in de gaten...ze denken alleen maar aan de gezelligheid van bijeenkomsten en willen oplossingen!"
"En die oplossingen zijn er geheel niet?",zwalkt Hekel.
Hij neemt een stevige slok en kijkt wat verveeld rond.
"Juist", spreekt de Wildogende Vrouw kordaat.
"Daar komen ze dan binnen kort zelf maar achter!" ,slist ze en drinkt in een teug haar glas leeg.
"Dan ben ik van het mijnen veld af.'
‘ En zij er op!"
Hekel knipoogt en kijkt ze schalks terug.
De blik van de Wildogende Vrouw is nu rustiger geworden en beginnen ze beiden wat mee te schommelen op de zwoele muziek .
Rondborstige Barvrouw geeft aan het tweetal een dikke knipoog weg en draait de muziek iets harder.
De avond schommelt mee.

Schrijver: Isis Nedloni, 16 november 2007


Geplaatst in de categorie: overig

4.0 met 2 stemmen 340



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)