De dromer van Opa Wijsneus
Verwonderd kijkt Rozemarie om zich heen en beseft, dat zij helemaal niet op de plaats is, waarvan ze dacht er te zijn.
De dingen die zij nu ziet, kent zij helemaal niet: ze vraagt zich af waar ze is in vredesnaam.
Teruggaand in haar gedachten herinnert ze zich, dat ze thuis bij opa was.
En opa Wijsneus - zoals zij hem altijd lachend noemt - was weer eens druk bezig geweest. Bezig aan een nieuwe uitvinding, waarvan zij er ondertussen al honderden had gezien.
Maar waar was ze nu, ze kijkt nog eens in het rond en snapte echt niets van hetgeen zij zag.
Grote bloemen en planten, niet dat ze niet mooi waren, maar deze kleuren kon zij toch niet thuis brengen.
Bladeren van bordeauxroodgetint tot een hemelsblauw en dan de lucht.
Die was weer zacht roze/oranje-achtig met lichte strepen er door heen.
En de zon was rood, niet het rood van de avondrode zon, nee een rode kleur zo fel, dat je ogen er zeer van deden.
Ze keek naar de grond en ontdekte dat die er gelukkig een beetje normaal uitzag.
Het lijkt wel een soort mos, maar dan in zo veel verschillende soorten en met zoveel kleuren groen en zacht, zo zacht dat zeker je voetstappen verloren zouden gaan als je er in ging lopen.
Daar luistert zij ineens naar hetgeen ze al heel de tijd hoorde.
Het was een zacht geroezemoes met allerlei klanken. Hoge en wat lagere maar allemaal in overeenstemming met elkaar.
Waar kwam dat geluid vandaan?
En ineens werd zij op haar schouder getikt en verschrikt draait zij zich om en zie daar!
Daar staat een heel klein paarsachtig mensje, ja wat was het: zij had het nog nooit gezien.
Maar het kijkt heel vriendelijk naar Rozemarie en vroeg iets in een taal die zij niet kon verstaan.
Rozemarie haalde zachtjes haar schouders op en zei langzaam en zo duidelijk als maar mogelijk was: "Sorry lief mensje, maar ik versta geen woord van wat u zegt".
Het paarse mensje draaide een paar keer aan een knop op haar arm en zei ineens in het Nederlands: 'Dag meisje hoe heet jij en wat kom jij hier doen?'
“Mijn naam is Rozemarie, maar waar ik ben dat weet ik niet”.
'Dag Rozemarie, ik ben Penly en je bent in een droom beland: een droom die op dit moment door jou word gedroomd'.
Nu daar snapte Rozemarie even helemaal niets van en zij vroeg aan Penly:
“Hoe kan dat nu, ik was bij mijn opa thuis”.
'Daar ben je nog, zo sprak Penly, maar je opa heeft een dromer uitgevonden en als je dan gaat slapen kom je in je eigen droom'.
Helemaal begrijpen doet Rozemarie het nog niet. Maar ze was niet bang, nu zeker niet meer, nadat Penly het haar had uitgelegd dat zij er op elk moment kon uitstappen.
“Wat is al dat geroezemoes toch wat ik hoor”?
'Dat zijn al mijn zusjes en broertjes en alle dieren die hier leven',vertelde Penly.
'Wil je een stukje wandelen' vroeg Penly nu, en tegelijkertijd kwamen er nog meer van deze kleine wezentjes te voorschijn.
Ook een aantal dieren, waarbij een stel prachtige vogels waren, met van die mooie kleuren, zo mooi had zij nog nooit gezien.
Ze kon haast niet geloven dat dit werkelijkheid was, dat haar Opa het voor elkaar had gekregen, dat zij haar droom kon beleven.
“Zijn al deze wezentjes allemaal broertjes en zusjes van jou” vroeg Rozemarie.
'Ja', zo sprak Penly, 'dat komt omdat wij allemaal gelijk zijn aan elkaar'.
“Ja,maar dan weet je toch nooit wie, wie is?”.
'Ons gevoel vertelt precies wie de ander is en de reden dat wij allemaal gelijk zijn, zorgt er voor dat er niemand jaloers hoeft te zijn'.
“Dat is heel mooi wat je mij daar vertelt, maar ik zou nu toch graag naar huis toe gaan.”
Dat kan en Penly klapte 2 keer snel in haar handen.
Rozemarie wreef eens goed in haar ogen, hé kijk nou daar staat Opa Wijsneus en hij lachte eens naar Rozemarie.
“Heb je lekker geslapen”, vraagt opa, en tegelijkertijd knipoogde hij naar haar.
Rozemarie wist niet, wat zij nu moest zeggen. Had ze alles gedroomd of was het echt gebeurd.
Opa kletste over allerlei dingen, maar niets over een dromer.
Tot op de dag van vandaag weet Rozemarie nog steeds niet of het echt was gebeurd of niet.
telfort.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: kinderen
Dromen
241
Geef je reactie op deze inzending: