Zijlstra

Heel vroeg rinkelde die zaterdagmorgen de telefoon in het huis van mijn zusje. Slaperig nam ze op. 'Mag ik Jan Zijlstra van u?' had een mannenstem gevraagd. 'Het is midden in de nacht,' zei ze geprikkeld, en kapte het gesprek af met de woorden dat er bij haar geen Zijlstra woonde. 'U hebt een verkeerd nummer gedraaid,' zei ze kortaf en legde de hoorn weer terug op de haak. Ze wilde zich nog eens genoeglijk omdraaien, maar toen ging dat kreng weer. Dit keer was het een vrouw die naar Jan Zijlstra vroeg. Ze begon een uitgebreid verhaal en mijn zusje probeerde het relaas in de kiem te smoren en verzekerde haar dat er geen Zijlstra op háár adres bekend was. 'O,' zei de vrouw, 'dat is vreemd!'

Ze stapte uit bed; van slapen kwam toch niets meer. Maar ze was nog niet bij de douche of het gerinkel kwam stereofonisch op haar af. En vanuit de slaapkamer én vanuit de woonkamer. En weer was er iemand die naar Jan Zijlstra had gevraagd. Ze begon aan zichzelf te twijfelen. Zou er niet toch een Zijlstra bij haar wonen? Ze nam op en voor de zoveelste keer zei ze dat ze niemand kende met die naam.

'Hier Woont Geen Zijlstra!!' schreeuwde ze in mijn oor, toen ik haar die middag eindelijk aan de lijn kreeg. 'Ik had hem bijna niet opgenomen,' zei ze zenuwachtig lachend. Ik vroeg wat er aan de hand was en ze vertelde van al die mensen die naar Jan Zijlstra hadden gevraagd. En we hadden nog niet neergelegd of de 'Zijlstra-terreur' was opnieuw begonnen. Eerst een man en toen nog een vrouw. Ze belde me terug en vroeg of ik niet een poosje wilde komen, want ze was versleten. 'Dan mag je gelijk blijven eten,' zei ze gul.

Ik vond het maar een vreemd verhaal. Maar ik wist dat Joost, haar vriendje, nog iets met haar te vereffenen had. En dat hij al een tijdje zon op wraak. Het was een dwaze vent, dus het kon van alles zijn.

Half overspannen trof ik haar aan, terwijl het gerinkel van alle kanten binnen kwam. Ik zette haar resoluut op de bank en deed een greep naar de hoorn. 'Mag ik Lotte even,' hoorde ik Joost fluisteren, 'maar mondje dicht!' Ze kwam angstig overeind toen ik haar de hoorn overhandigde. Ik wrong me in allerlei bochten om het gesprek te kunnen volgen.

'Met Zijlstra,' hoorde ik Joost met verdraaide stem zeggen.
'Is er vandaag misschien nog telefoon voor me geweest?'

Schrijver: Areth, 9 augustus 2008

thera.heemskerkversatel.nl

telefoonterreur

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.5 met 18 stemmen 474