de jongen telt
Paniekerig, naar alle kanten kijkend, drukt de jongen zich krampachtig tegen de gevel. In de verte hoort hij schreeuwen, schieten, maar gelukkig...er is nog niemand te zien.
Daar aan de overkant, bij dat huis met die groene deur, daar is hij veilig. Zou hij het wagen? Ja! Vooruit!
De jongen telt: "een, twee....nu!" Hij springt naar voren en rent...rent... Z`n blauwwitte gympies raken nauwelijks het asfalt, het gezichtje onder het blonde kuifje loopt rood aan. Uit een wijd geopende mond schokt z`n adem in korte stoten, nog even...daar is de stoep, sneller...sneller...
Een droge knal klinkt. De jongen stopt abrupt, spert zijn blauwe ogen wijd open en grijpt naar zijn borst. Dan zakt hij langzaam in elkaar. Daar ligt hij, de armen en benen wijd uitgespreid, zijn verstarde smoeltje naar de hemel gekeerd.
Voetstappen naderen, een voet port in zijn zij. Nee, hij geeft geen teken van leven. Toch wordt een geweer nog even tegen zijn hoofd gedrukt.
"Jij bent hardstikke dood," klinkt een triomfantelijke stem. "Je moet tot 20 tellen en dan mag je opstaan."
Dan rent het vriendje weg.
De jongen telt, een...twee...
Geplaatst in de categorie: oorlog