Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Voetbalvrouw af?

Totaal onverwacht, zomaar opeens, zonder waarschuwing. Ik heb het helemaal niet aan zien komen, maar het is toch echt waar. Van het ene op het andere moment staat mijn positie als voetbalvrouw op de tocht.

Natuurlijk heeft hij al 20 keer gezegd dat hij stopt met voetballen. Iedere keer nadat hij een slechte wedstrijd heeft gespeeld, als hij weer eens een paar spiertjes gescheurd heeft of na een opstootje dat uiteindelijk eindigt op het politiebureau.

Maar ach, daar antwoord ik eens op met een: “Tuurlijk schatje”, en schenk er verder geen aandacht aan. Hij is immers de enige niet. Sterker nog, het schijnt mode te zijn om te zeggen dat je stopt en vervolgens het volgende seizoen de noppen weer gewoon onder te schroeven.

Maar dan zomaar opeens, na één snoeiharde bal, één reflex, één val en één ambulancerit kan het er opeens een stuk anders uitzien. De schrik zit er toch behoorlijk in en de pijn is in grote mate aanwezig. Hij weet het zeker, hij zet geen stap meer op het voetbalveld. Ook zijn ploeggenoten lijken geschrokken te zijn. Ik zie nog de witte koppies voor me, toen ze hem thuis kwamen brengen.

Erg genoeg allemaal hoor, maar als het nu echt zover is? Als hij nu echt stopt met voetballen, hoe moet het dan met mij? Ik ben er nog helemaal niet klaar voor om zonder voetballende man door het leven te gaan. Ik heb geen tijd gehad om afscheid te nemen van de status ‘voetbalvrouw’.

Natuurlijk wist ik dat het er ooit een keer van moest komen, maar ik had gehoopt dat ik het rustig af zou kunnen bouwen. Dat ik hem nog enkele jaartjes aan zou kunnen moedigen bij het dreamteam van d’n Bos. Dat hij langzaamaan steeds vaker op de bank zou belanden, totdat hij er op een dag niet meer af zou komen. Gewoon een verwacht, maar mooi afscheid van een prachtige voetbalcarrière. Maar niet zo, niet dit!

Gelukkig heeft de dokter me een sprankje hoop gegeven. Hij heeft gezegd dat manlief niet angstig hoeft te zijn. Dat hij na de winterstop gewoon weer het veld in kan. Ik kon die beste man wel rond zijn nek vliegen. Zelf ziet mijn ventje het helaas nog niet helemaal zitten. Wel heb ik hem inmiddels al als grensrechter gespot en heeft hij zelfs de coachjas aangehad. Zou het dan stiekem toch terug gaan kriebelen? Laten we het hopen….hopen dat hij me nog even laat genieten van mijn status als “voetbalvrouw”.
Heel eventjes nog……

Schrijver: wendy77, 5 december 2008


Geplaatst in de categorie: sport

3.5 met 6 stemmen 472



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)