Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Vuurtorenwachter

(voor Jean Cocteau)

De luisterrijke tijd verstrijkt langs hooggelegen braampaden van marterschrik en schaterlach, taartentriomf en worsteling. De schone, vorstelijke badkuipvrouw bedekt haar getatoeeerde lichaam met de kletsnatte leeuwemanen van een azuurblauwe dubbelganger. Gedreven door de stuurloze driften van een wereldvreemde gedachtenstroom,verankerd in het verworpen fluidum van de diepste,donkerste ruimten onder verborgen Inca-tempels.

Terwijl de zon dampende dwarrelbeelden voortbracht, droeg hij zijn smetteloze handschoenen als het versierde harnas van een gedeserteerde kruisridder, net als de bewierookte pianovingers van Chopin, doorstikt met papegaaieveren. Zijn glanzende wandelstok verwees naar de olijfhouten toverstaf van pruillip Mozes, niet in ratelslangen, maar in wervelende waterleliën losgezongen als een zwaar hysterische eunuch in de weergalmende bergen van tijgeroog en amythist. Er dansen zilveren elfjes met diamanten oogjes in de rotte appels van het blind geworden universum maar kloekmoedig deed hij het zwaref werk met zijn tere gestel, gorgelend in zijn parmatige ruimtepak, zachtaardige weerklank tegen holle sloddervossen. Zijn zwoegende spieren kookten van woede, schreeuwden van krijgsgevangenenpijn, maakten zalvende parfum van gemixte bloemengeuren. Spiegelende dwaalkameraad van de malariakwast Picasso, slaapwandelend in dezelfde krankzinnigheidsverwekkende opiumgrot (welk een onheilspellende aantrekkingskracht!), wuivend schommelstoelfestijn van scherpzinnige papavergenade, kwaadaardige dromenschenkster in versteende toestand.

De ultieme ervaring: hij bedreef de liefde met zijn beschonken pen, de veredelde hoogtepunten met zijn speerpuntige filmcamara, tintelend in een ludiek zinnenspel. Iedere prikkelbare millimeter werd nauwkeurig afgetast en weelderig uitvergroot tot de onaantastbare van God gegeven vijfster, die van binnen uit een stralend stigma werd, pal op devoorhoofdchacra, waar moszachte trappen van goudfluweel indalen, waar tamme goden (zo dan, Wodan!) plechtig naar beneden schrijden. En op de sompige kruin van zijn strakke verschijning vormde zich een intrigerende antenne van smakelijke lava, geheimzinnigste bron van malse orgieën in echte zuiverheid.

Schrijver: Joanan Rutgers, 21 maart 2009


Geplaatst in de categorie: literatuur

3.7 met 3 stemmen 203



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)