Jonas en het profiel
Als Dirk het lokaal betreedt, wordt zijn oog getroffen door een lichtgele paraplu, die volledig uitgeklapt naast de deur staat.
‘Wat is dit, Jonas?’
‘Een statement, meneer Dirk. Goede morgen.’ De toon is licht assertief.
Dirk loopt rondom het regenscherm. ‘Goede morgen, Jonas. Bij mij thuis stond een binnenshuis opgestoken paraplu gelijk aan te verwachten ongeluk.’
‘Hier ook, meneer. Kan ik u gerieven met een kopje koffie?’
‘Ik sla deze keer maar over, Jonas. Geef mij maar een jonge genever, op deze tijd van de dag.’
‘Zoals u wilt, meneer. Ik doe met u mee.’
De heren nippen bedachtzaam van het koppige vocht.
Na enige tijd neemt Jonas weer het woord. ‘Hoe gaat u met uw medemens om, meneer Dirk?’
‘Door de bank genomen is men niet zo slecht over mij te spreken.’
‘Bent u als zodanig aanstelbaar?’
Dirk kijkt nadenkend voor zich uit. ‘Als tussenpersoon, bedoel je?’
‘In zekere zin, meneer. Ik bedoel eigenlijk als welgemanierde uitsmijter.’
‘Ja ja. En wie brengt me na afloop naar een zorginstantie?’
Jonas knikt. ‘Ja, daar heeft u wel een punt. Maar ik wil dat vrouwmens niet meer in de winkel hebben. Ik zal u passend belonen.’
Dirk loopt nog eens om de paraplu heen en haalt zich de dame voor de geest. ‘Maar ze heeft toch eigenlijk niets bijzonders gedaan? Ze was er maar even.’
‘Zeker meneer, maar in die korte tijd dreigde ze al met herziening van het bedrijfsbeleid. Ze had het over een nieuw profiel.’
Daar moet Dirk even over peinzen, maar dan gaat hem een licht op. ‘Je bedoelt van dat bloemetje, dat niet zou misstaan.’
‘Ja, dat ook, meneer. En dan de paraplu met opzet laten staan. Mijns inziens als voorwendsel hier terug te keren.’
Jonas heeft van lieverlee een rood gelaat gekregen, voor hem heel bijzonder, gelijkmoedig als hij altijd is.
‘Ben je niet een beetje aan het overreageren, Jonas?’
‘Mogelijk, maar ik heb mijn levenswijze lief en wens niet…’’
Dirk heft de hand op. ‘Ja, stil maar.’
Hij beziet het interieur, waaraan men een zekere kloosterte niet kon ontzeggen. Op zich een duidelijk beeld, maar slechts geschikt tot het selectief lokken van gebruikers.
‘Jonas?’
Deze heeft de blik van Dirk gevolgd en antwoordt wantrouwend: ‘Ja, meneer.’
‘Jonas, maak jij wel eens een kosten-baten-analyse?’
‘Min of meer, af en toe, welzeker meneer.’
‘Wel, jouw financiële elasticiteit is mijn zaak niet, maar…’
Jonas knikt mismoedig. ‘U hebt gelijk meneer. Maar ik wil niet zo’n hippe dranktoko hebben. Met van de strakgepakte yuppen en zwaar gedecolleteerd buitenechtelijk gezelschap.’
Dirk buigt het hoofd begrijpend. ‘Een indringende schets.’
‘Ja, meneer. En daar ligt handel, ik weet het. Maar niet voor mij.’
De deurbel rinkelt. Beide heren schieten overeind. In de deuropening staat de dame. Zonnig, zij het dun, bekleed.
Ze houdt stil, als ze de opgestoken paraplu ziet. ‘Bij mij thuis betekende dat ongeluk.’
‘Hier ook, mevrouw’, zei Jonas.
Ze kijkt hem nadenkend aan. ‘Juist ja, ik begrijp het.’
Ze haalt een bosje bloemen achter haar rug vandaan en legt dat op de drinkerstafel. Dan loopt ze de deur uit, maar is meteen weer terug. Het belletje krijgt niet de kans te tingelen. Ze draagt nu een grote doos en zet die op de toog. Een espresso-apparaat.
‘Je koffie is niet om te drinken.’
Dan haalt ze uit haar tas een schoon servet.
‘En je ober mag ook wel eens naar de wasserij. Tot straks.’
Ze doet de deur langzaam en geruisloos achter zich dicht.
Bas kijkt haar verwonderd na.
Inzender: Hendrik Laanen, 1 april 2009
live.nlGeplaatst in de categorie: mannen
bloemetjes
253
Geef je reactie op deze inzending: