Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Stiekeme stapper

Na doorgezakt te zijn met een stel vrienden in het stadcentrum, wacht ik nog een poosje, voor ik in de auto stap en via de IJtunnel de stad verlaat. De politie kent mij en mijn auto, ze zouden me aanhouden en controleren op alcohol, het zal niet de eerste keer zijn dat ik een nachtje op het bureau mag logeren.
Na sluitingstijd van de cafés zijn ze niet zo actief, omdat ze mensen die naar hun werk gaan niet lastig willen vallen, dat zou onrust op bestuurlijk niveau veroorzaken.

Op de wallen val je niet op tussen de stiekeme stappers. Ik loop over de Zeedijk, de Oudezijds-Voorburgwal op naar het Oudekerksplein, vroeger kerkhof maar al sinds vier eeuwen kerkplein. De zevenhonderd jaar oude kerk, is het oudste stenen gebouw van de stad.

Afval van de nacht, de menselijke sporen bij broodjeszaken en cafés zijn verdwenen onder een laag sneeuw, zelfs de lucht van urine en verschaald bier dat vaak op bepaalde plekken hangt is vervangen door een winterse lucht. Figuren in de sneeuw bij de kerkmuur zijn stille getuigen van stiekeme stappers, ik plas mijn handtekening er naast, klop op de kerkmuur en zeg sorry.

Het is windstil en geluiden worden gedempt door de sneeuw, een bijzondere sfeer in de dageraad van de winter, ik heb wat met de stad, altijd al gehad en ik heb spijt dat ik ooit verhuisd ben naar het platte land tijdens de ‘volksverhuizing’ van de jaren zeventig.
Een dame zit voor het raam klaar voor de vroege klant, ze zit stil, en probeert wakker te worden, ze gaapt en een traan rolt over het witte gezicht als ik haar passeer, ze glimlacht moeizaam, ik steek m’n hand op als groet en als teken van respect.

Café op de hoek heeft de gordijnen dicht, je ziet geen streepje licht, na sluitingstijd krikt de waard met vaste gasten z’n dagomzet nog wat op, het geroezemoes dringt naar buiten, de twee Oost-Indisch dove agenten voor me lopen door.
Als de wallen zonder klachten, wat gewoonlijk het geval is, door de nacht komen moet je niet ingrijpen, zegt het stadsbestuur, het gaat al lang goed, het is hier tenslotte veiliger als in de buitenwijken, daar zorgen de heren van de seksbranche wel voor.

Een man in lange jas staat voor een raam, weggedoken in z’n opstaande kraag, speelt met zichzelf; een mannenstem roept 'doorlopen meneer het is geen piepshow' en de man gaat weg.
Een jong meisje van de ochtendploeg, met rode wangen van de kou, met fiets aan de hand is op weg naar haar hopelijk warme kamertje.
Twee aangeschoten Schotten waggelen over de gracht, stevig gearmd om niet uit te glijden, ze zingen een droevig lied over verloren liefdes, met veel refreinen zodat er geen eind aan komt.

Ik sta op de boogbrug van de Oudezijds-Voorburgwal, nooit zag ik een mooiere kerstkaart,de oude binnenstad gehuld in een mantel van sneeuw, een schets van Anton Pieck vanuit de hemel,ik krijg een brok in m’n keel bij zoveel schoonheid, of is het de pijn van weemoed door de dingen die voorbij gaan.

De sneeuw bedekt de zonden van de nacht, de wallen liggen er maagdelijk bij; maagdelijke wallen! als dat geen contradictio in terminis is!

Schrijver: Custor
Inzender: Janneke Koster Baas, 12 oktober 2009


Geplaatst in de categorie: spijt

2.5 met 6 stemmen 735



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)