De adem van een gestorven banneling (4)

Een boerenlul uit de provincie en zonder pretenties, zonder buitensporig pauwgedrag. Wat was, wat was mijn leven eenvoudiger geweest, meer hanteerbaar. Wat had ik de jaloerse aasgieren beter kunnen afschrikken of in hun schubbenstrot bijten. Vergeef mij, God, ik ben volstrekte chaos, het totaal onverwachtse, de vette dandy in zijn onvergeeflijke rijk van liederlijkheid. Ik vergat mijn broze lichaam, ik werd een uiteengeslagen geest om te betoveren, om bruutweg te betoveren, de ijskoude zalen vol bittere weemoed, de zielen in een tergende armoede, de dwaze geesten die zich onbewust te buiten gaan aan een vermorzelend tredmolengedrag, niet het zout der aarde, het stroeve zand, zij die tollen in ongeluk. Hij werd al psychotisch van het onverstaanbare geroezemoes in een ruime zaal vol hysterisch kakelende mensen, meestal een sompige, broeierige drankgelegenheid. Zijn extreem heftige gevoelens van minderwaardigheid waren onverbiddelijk en ze groeiden hardnekkig, geen mens kon hem opbeuren in die eindeloze troosteloosheid, geen schone man van vlees en bloed. Hoe geil en ongeremd hij bij tijden ook was, hij masturbeerde zichzelf liever dan zich weer in een of ander fatalistisch avontuur te storten. Hij had zijn boeiende dromenwereld en dat beviel hem meer dan genoeg of eigenlijks niet, maar toch, men zoekt altijd het beste voor zichzelf, iedereen jaagt op de gouden middenwegen. Dreiging en spanning hoort daarbij, dat aktiveert het dierlijke overlevingsmechanisme in ons. Hoe groter de spanning, hoe groter het erotische genot, de onbekommerde ontspanning. Verder neigen mannen overwegend meer naar spanning dan vrouwen. Een pik verlangt ook het liefste naar knallende stijfheid en een kut naar zuigende soepelheid. Een eikel is een rood paddestoeldak, dat wil schitteren in de vochtige huisjes van anderen, of dat nu een kut is of een anus, dat kan die eikel in principe niet schelen, als er maar onvergetelijk gegleden wordt. We kunnen gerust stellen dat de mens het grootste lustdier op aarde is en dat lust onze wegen bepaalt, hoe wij ook in het tegendeel blijven volharden, vaak tegen de klippen op en als malle clowns die een act opvoeren, niet werkelijk bij zinnen. Ook Oscar trachtte alle lijfelijkheid van zich af te schudden, maar de begeerlijkheden en de begeerten keerden weer, met meer aantrekkingskracht, duister en krachtig als altijd. In zijn gedachten waren de harde penissen uitpuilend schaamlipvlees en dat wond hem verschrikkelijk op, mannen waren dus uitgegroeide vrouwen, alles liep nu eenmaal door elkaar, er bestond geen duidelijk verschil, op geen enkel punt, in geen enkele finesse. Oscar was volkomen en volmaakt androgyn. Hij was ver vooruit in de evolutionaire spiraalgang. Hij bouwde zijn zeer heerlijk ondeugende eenmansfeestjes in een totale afgeslotenheid, de hoteldeur en de deur van zijn hart op een onbreekbaar slot. Een slotklooster van de duivel, zouden de kortzichtige dualisten zeggen, louter gebrek aan inzicht, let maar op, ooit komt er een paus die Markies de Sade heilig verklaard! Hij smeet zijn smaakvolle sperma tegen de keurige wanden van zijn hotelkamer en 's ochtends probeerde hij die vlekken te wissen met kraanwater, wat nooit geheel lukte. In de wanden zag hij talloze onweerstaanbare mannen, die hij vaak overdag was tegengekomen, in een flits of dromerig in een mistig café. Hij vree op die manier met pakweg half Parijs. Hij dronk zich zot met de wijn die hij meesmokkelde naar zijn weelderige onderkomen, waar hij verder niemand toeliet dan hemzelf en de bediening was doorspekt met een eerbiedwaardige discretie. Zij wisten van zijn mateloze drankzucht en zijn dubieuze, zelfs schandalige verleden, maar zij achtten hem ook zeer hoog, een oppermeester in de letterkunde en dat zei wat in Frankrijk, daar stond niet voor niets een kolossaal Panthéon in de buurt en op de indrukwekkende begraafplaats van Montparnasse lag ook ( hoewel, wat is liggen in dit geval? ) de grote dichter Charles Baudelaire, tevens een merkwaardige dandy, wat voor de meesten een aanleiding vormde om heer Wilde heel mild en heel genereus te bejegenen, immers, monsieur Wilde was zoals men zei een subliem dichter uit Engeland, een buitengewoon geniale schrijver in gedwongen ballingschap. En alle grote geesten leefden in een staat die anderen niet aanging, een verlichting van bijzondere aard, ja, zelfs van ongekende komaf. Zij genaakten de Onbekende God. God is niet louter Eros, maar ook Mysterie, waar Eros al geen mysterie is. Erotiek is onweerstaanbaar en zij brouwt haar kleverige geheimen in de nacht. Haar web bestaat uit illusies, maar Oscar had niets anders om mee te spelen, die machtige waanbeelden hielden hem op de been, vervulden zijn tere gemoed, zo breekbaar. Hij wist wel hoe broos en krankzinnig het was, maar hoe kun je een door en door gewond dier verhinderen de paden van het junglegevaar te gaan, als daar de drijfveer ligt, als daar de voortgang lokt, als daar de geur van leven wordt gesnoven. Een bloedend dier zal knokken, altijd de strijd kiezen, zonder op of om te kijken. In Oscar schuilde niet alleen een gewond dier, maar ook een stervend dier en dat wist hij en dat bepaalde hem, met bittere blik. Er is een punt in de dronkenschap, dan valt alles in duigen, dan doet niets er meer toe, alle zeden en levenswetten verdwijnen, paniek resteert, leemte, terneergeslagenheid. Dat punt werd meer en meer een voldongen fatum voor hem. Hij sliep niet meer, niet zo gerust als vroeger, er liepen teveel wraakgodinnen en debiele bruten door zijn koortsdromen. De mannelijke schoonheid verlokte hem wel, keer op keer, heel intens, maar er broeide een onuitroeibare zwartgalligheid in zijn voortijdig gestorven ziel. Hoe open het genot ook stond, hoe opperst van gelukzaligheid, er lagen demonische spijkers, wat heet, stortbuien van helellende op de loer. Nee, deze hel is niet te doen, dit gestommel zal vroeg of laat, maar eerder vroeg ineenstorten. Nee, niets van deze wijsheden is waar. Alle trauma's zijn als schroeven in het slimste brein, onmisbaar en ondanks hun lastigheden, de enterhaken naar het onschendbare geluk, wat niet bestaat, wat echt niet bestaat. Sorry, sloebers. Hij teerde weg. Geheel uit de tijd gerukt.

De adem van een gest Wilde Oscar

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 703