Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

brutus

Hebben jullie dat ook wel eens, ineens door een bepaalde situatie of gebeurtenis herinner je je weer een voorval van lang geleden en je weet dat je dit moet opschrijven voordat deze herinnering weer verdwenen is.
Door het zien van een grote zwarte hond dacht ik onlangs ineens weer aan Brutus, een van de eerste honden uit mijn jeugd die indruk op mij maakte.
Brutus was een grote zwarte Bouvier en lag als waakhond aan de ketting op de boerderij van de familie W. , iets buiten mijn dorp. Deze boerderij was zo’n typische Zeeuwse boerderij met een statig woonhuis en een grote schuur met zwart geteerde planken aan de wanden, een dak van rode pannen met daarin door zwarte pannen het bouwjaar aangegeven. Brutus lag links van het melkhuis en bestreek met zijn ketting de gehele doorgang tot bijna aan de schuur.
Als kind beschouwde ik Brutus niet zo maar als een waakhond, nee, Brutus was in mijn ogen een gevaarlijk monster met blikkerende tanden en felle ogen, altijd klaar om zijn terrein te verdedigen.
Deze angst was mede ontstaan door het verhaal van boer W. die ons vertelde dat Brutus eens een inbreker te pakken had gekregen. Alles wat men nog terugvond van deze arme drommel waren zijn schoenen en zijn tabaksdoos. Jullie zullen begrijpen wat voor een invloed zo’n verhaal op kinderen heeft.
Als kind ging ik samen met mijn vrienden vaak spelen op deze boerderij. We hadden een soort club, en in de schuur en bijgebouwen hadden we legio plekjes waar we ons konden verstoppen, sterke verhalen vertellen en over dingen van de volwassen wereld filosoferen die we nog niet begrepen maar wel spannend vonden.
Je werd lid van deze club na het afleggen van een proef.
Deze proef hield in dat je Brutus zo dicht moest benaderen dat hij een stuk brood uit je hand kon pakken.
Ook ik heb deze test moeten doorstaan. Het ging erom dat je de lengte van de ketting plus lengte van de kop goed inschatte, je hand uitgestoken, en maar hopen dat alles klopte. Terugdeinzen betekende dat je een lafaard was, overmoed kon je een of meerdere vingers kosten. Bij de club horen was het doel, Brutus het angstaanjagende middel.
Het begon allemaal op een van die mooie vakantiedagen waarin het begrip tijd iets rekbaars is geworden, speciaal voor jouw als kind uitgevonden, en het begrip school diep in je geheugen wordt verstopt. De hele wereld lag op ons als kind te wachten en er was nog zoveel te ontdekken en te doen.
Op een dag zo als deze kwam ik aan op de boerderij. Ik had boterhammen bij me belegd met dat heerlijke gekookte Zeeuwse spek, ik weet niet of jullie dit wel eens hebben gegeten, maar het is echt lekker, vooral als er nog van dat smeuïge wit vet op zit.
Op dat moment besloot ik Brutus wat te plagen. Met een boterham in mijn hand liep ik tergend langzaam op het beest af, de afstand tussen ons zo goed mogelijk inschattend.
In een flits van1/100 van een seconde besefte ik echter dat er iets heel erg niet klopte!
De normaal zo strak gespannen ketting bleef nu slap liggen en Brutus was al ergens waar hij helemaal niet hoorde, hij sprong op me af! In diezelfde flits schoot door mij heen dat ze van mij waarschijnlijk niets meer zouden terugvinden, in ieder geval geen tabaksdoos en ook mijn gympies zouden wel opgepeuzeld worden!
Een seconde later besefte ik dat ik nog leefde. Brutus stond half over me heen, de boterham was verdwenen, uit zijn bek kwam een grote lap tong die me likte.
Zijn staartstompje bewoog vrolijk heen en weer en tussen de krullen op zijn kop zag ik een paar ogen vol verwachting naar me kijken.
Op dat moment realiseerde ik me dat er iets voorgoed was veranderd. Weg was het gevaarlijke monster, dit was de echte Brutus, een grote lobbes die zich de overgebleven boterham goed liet smaken.
De rest van de vakantie werd Brutus een gewaardeerd lid van onze club. We speelden met hem in het hooi, hij ging mee op ontdekkingstochten en we gebruikten hem als trekhond. Brutus vond alles prima en was een trouw metgezel en speelkameraad.
Echter voor een kind is de tijd niet eeuwig rekbaar, aan deze vakantie kwam ook een einde. We moesten weer naar school, een nieuw leven, nieuwe vrienden, en zelfs meisjes die je altijd had genegeerd werden plots interessante wezens met spannende veranderingen aan hun lichaam.
Brutus ging weer terug aan de ketting, zijn wereld werd weer een cirkel van 5 meter. We gingen nog wel eens spelen met Brutus, maar je weet hoe dat gaat, ook dat werd steeds minder.
In een winter verhuisde Brutus naar een bijgebouw, vanuit de deuropening hield hij nog steeds de wereld in het oog, wachtend op wat afleiding.
Later in een voorjaar was deze deur opeens dicht, bleef dicht. Brutus werd nog slechts een herinnering.

Schrijver: theo van hijfte, 22 februari 2010


Geplaatst in de categorie: dieren

4.5 met 2 stemmen 238



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)