PMS het kwaad der kwaden
"Kun je mij die gele aansteker ff aangeven" vroeg ze op een toon dat ik wist dat er gedonder van kwam. Haast radeloos keek ik naar de bijzettafel en zag een witte, een rode en een blauwe aansteker liggen. Ik had me zo verheugd op een gezellige avond die zou eindigen in een lekkere vrijpartij, Maar de manier waarop ze de vraag stelde gooide al mijn romantische plannen in ene in duigen. Met doordachte tegenzin gaf ik haar een willekeurige aansteker (ik dacht de blauwe, omdat die het beste brandt), waarop de mimiek van haar gezicht vormen begon aan te nemen van een donderwolk bij heldere hemel. "ik vroeg toch de gele, klootzak, doe nou gewoon eens wat ik vraag" voegde ze bits toe. Ik wist me geen raad en zag de laatste laatste hoop op een vrijpartij als sneeuw voor de zon verdwijnen.
Een maand later zaten we weer op ons gemak naar de postcodeloterij Miljoenenjacht te kijken. Ik had gedoucht en verheugde me weer op een romantische na-avond. Ik had gezellig wat kaarsjes aan gestoken en zat hoopvol in mijn duster te wachten tot de overgebleven kandidaat een deal had gesloten om na de reactie van de thuiswinnaar mijn hormonen de vrije loop te laten. Tergend langzaam zag ik haar een sigaret uit het pakje nemen en ik hoorde dat ze, haast smalend om de gele aansteker vroeg. Rekening houdend met de vorige keer hield ik haar de gele aansteker voor om met de mij zo kenmerkende charme een vuurtje te geven. "wat ben je toch een watje, altijd precies doen wat ik vraag. Toon eens zelf initiatief, je weet toch dat de blauwe beter brandt", beet ze me met de gretigheid van een valse slang toe, "je hebt toch wel een eigen wil, waarom geef je me nu perse de aansteker waarom ik vraag". Weg vrijpartij, weer voor niets in mijn duster de avond doorgebracht, me weer voor niets verheugd op het romantisch samensmelten van onze lichamen. Ik dacht bekijk het maar, ik zoek wel een ander. Een paar dagen later kwam ik thuis en daar zat ze; in de mooiste lingerie, smilend van oor tot oor en lief als de liefste uitvoering van Doris Day. Mijn duster hing klaar, mijn favoriete wijntje was ingeschonken en via de geluidsinstallatie klonken de klanken van een love-cd. Kortom, de bitch was een weer prinses geworden en totaal toegankelijk voor elke liefdesvorm. Ik begreep niets van deze terugkerende metamorfose en raadpleegde Google.
Bij gedragsstoornissen las ik onder de rubriek PMS reacties van Viva-lezeressen. Ik citeer:
- Rond mijn dertigste is het begonnen: PMS. Een week voor ik ongesteld word is echt een drama voor mij, en voor mijn omgeving. Ik ben dan niet te genieten en ik geniet zelf ook totaal niet.
- Ik heb het in zo'n erge mate (net als jij) dat ik echt in een soort monster verander. Ik kan er de meest onaardige dingen uitflappen en dat ook echt menen. Ben boos op alles en iedereen en ook mijn arme kinderen moeten het ontgelden
- Verder worden allerlei tips gegeven als stress zoveel mogelijk vermijden (lastig), zo min mogelijk koffie, chocola, suiker, vet enz. (wat een leven...).
Heb het wel geprobeerd, ik had niet het idee dat echt voor mij echt werkt.
- heb als anticonceptie nog de nuva-ring geprobeerd maar na 4 dagen was ik in staat je te doden bij een verkeerde blik en dat terwijl ik zoŽn zachtaardig meisje ben haha
- Hier ook zo'n PMS monster. Dag 3 vandaag, en maar janken en maar vreten en maar onredelijk zijn. Gisteren bijna een klant over de balie getrokken en ruzie willen maken met een collega. Beide niet gedaan maar het kost zoveel energie.
Ik schrok me dood. In plaats van de vrouw der vrouwen had ik de vrouwelijke variant van Jeckyll en Hyde in mijn tot dan toe rustige leven toegelaten. Ik, kenner van de vrouwen had een hormonaal kleinigheidje over het hoofd gezien en dreigde dat met mijn leven te moeten bekopen. De lieve blik bleek een masker voor door hormonen ingegeven doodsbedreigingen, de jarretels bleken stroppen aan de galg, de aangestoken kaarsen bleken het vagevuur en er leek geen ontkomen aan.
De bloeddorstige blik verwoestte alle erotische gedachtes en het ergste was: zij had er geen flauw benul van.
Maanden herhaalde zich het PMS-ritueel. Ondanks kilo's chocolade en vitamine B die ik ter verdediging van mijn hormonale belangen aanbood, de arm die ik urenlang, tot slapens toe, over haar schouders drapeerde, de kussen die in de pauze van Linda de Mols Miljoenenjacht ik in haar nek en op haar ogen gaf, ze bleef een onuitstaanbare heks die niets liever wilde dan Hans en Grietje, samengeperst in mijn persoon, opvreten. Ik las, ik luisterde en googelde naar antwoorden. Ik heb ze niet gevonden, het enige wat ik te weten gekomen ben is; dat de ideale man diegene is die elk woord begrijpt dat zijn vrouw niet zegt en dingen doet of laat die ze niet vraagt of bedoeld.
Arme mannen, maar ja........vrouwen, je kunt er niet mee en niet zonder en je trapt er altijd weer in
gmail.comGeplaatst in de categorie: vrouwen
pms
451
Geef je reactie op deze inzending: