Wenen.

In Wenen bezocht ik graag koffiehuizen.
Bij een Weense ijskoffie luisterde ik naar de pianomuziek en soms had ik uitvoerige gesprekken.
Een indringende ontmoeting met een grijsaard zal ik nooit vergeten.
Hij was geschiedkundige en wat mij betreft was hij een levende encyclopedie.
Sommige mensen weten gewoon machtig veel, hetgeen overigens niets zegt over hun karakter, oordeelkundigheid of wijsheid.
We begonnen onschuldig over de stad Wenen, daarna kwam het reizen aan bod, de man reisde veel, hij was er nog fit genoeg voor, ‘beweeg je zolang het nog kan’ was zijn motto.
Een paar weken geleden had hij een week in Berlijn doorgebracht, speciaal om het Holocaustmonument te zien.
Bij het woord ’Holocaust’ begon ik me onprettig te voelen, zulke woorden gebruik ik liever niet.
Maar goed, ik liet de man praten en gaandeweg kwam ik in contact met ongewone gedachten.
Hij wist zo’n beetje alles over de Tweede Wereldoorlog.
‘Ik heb de oorlog van nabij meegemaakt en daarna besloot ik geschiedenis te studeren om tot dieper inzicht te komen.
Ik denk dat dat gelukt is maar toch blijf je altijd met vragen zitten zoals: is er een God, waarom laat hij het toe enz.
Mijn ervaring is dat de een dichter tot God komt en de ander hem de rug toekeert.
Beide standpunten kan ik wel begrijpen.
Belangrijker is de vraag: hoe reageer ik er zelf op.
Pas op latere leeftijd heb ik voor mezelf antwoorden gevonden waarmee ik kan leven.
Wat God betreft: natuurlijk bestaat Hij! Iemand moet er geweest zijn voor het begin, niets begint zomaar. Als mensen God vereenzelvigen met Energie: dat vind ik hetzelfde.
Dan het volgende punt, waarom laat Hij het toe?
Ik zie dat in het ’oorzaak en gevolg’, we zijn hier om betere mensen te worden en op weg daarnaar toe moeten we soms keiharde lessen leren.
Als Hij altijd zou ingrijpen zouden we niet verder komen.
Hoe zit het met de slachtoffers? Ja, ik geloof dat het te maken heeft met een collectief besluit van hen in een ’voorgeboorte’ toestand om de mensen op aarde te laten zien tot waartoe ze in staat zijn.
Zo verhef ik hen tot helden, tot wezens die het lijden vrijwillig hebben gekozen voor een goede zaak.
Men neemt een collectief besluit en men komt ook collectief thuis na de missie.’

Ik heb ademloos geluisterd naar zijn verhaal.
Ik voelde dat het uit de grond van zijn hart kwam en dan zeg je niets meer.

wenen holocaust oorl holocaust oorlog

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 4 stemmen 242