Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Opgedoken brieven van Arthur Rimbaud (11)

Ik loop op dons en ik zie vrouwen in de meest vulgaire houdingen, zij bieden mij hun borsten aan alsof het snoepgoed is, ik zuig aan alle tepels en ik kom klaar in hun lachende gezichten. Zij willen allemaal aan mijn penis likken en hun vochtige kutten smachten allemaal naar het helende zaad uit mijn stamper. Ik ben dronken van geilheid en mijn pik is groter dan ooit. Ik kan door muren gaan en jonge meisjes ontmaagden, met hun kittelaars spelen zoals ze het zelf niet kunnen. Ik hoor ze overal om mij heen, ze spelen met zichzelf, terwijl ze kreunend denken aan mij. Hasj maakt dat het onzichtbare zichtbaar wordt. Ik steel hun geilheid en ik maak er kunst van. Alle geluiden dringen dieper tot mij door, het is feest in mijn hersens en niemand die het weet dan ik alleen en Paul natuurlijk, aan zijn wazige ogen kan ik zien dat hij iets dergelijks meemaakt. Extase is het mooiste wat een mens kan bereiken, hoe, dat doet er niet toe. Ik las de mystieke poëzie van Theresia van Avila en zij staat gelijk aan mij wat betreft haar geestelijke diepgang, alle heiligen liggen op één lijn met mij, vooral Franciscus, die predikte toch armoede? wel, je zou mijn wandelende skelet eens moeten zien, de katten schieten weg voor mij. Ik predik mijn bevrijdingsleer in de talloze kroegen, waar Paul en ik onze woonhuizen van maakten. Als hij te geil en luidruchtig wordt, dan trek ik hem af op de pispotten. 'Hm, lekker knul!', gromt hij dan, terwijl hij alweer naar een volgend glas absint snakt. In onze dode momenten schrijven we onze gedichten, aan één stuk door, totdat de geur van alcohol ons weer lokt. Het eeuwige vertier! tot we er uitgemergeld en meer dan stomdronken bij neer vallen, wij offeren ons op voor een God die wij niet willen kennen, als de beelden maar komen! in wezen leven wij alleen daarvoor, voor de komst van hogere beelden. Ik zie meer en meer het hogere in het aardse. Wanneer ik een zwart kutje van een hoer lik, dan ontvang ik goddelijke beelden en als zij dan ook nog ligt klaar te komen, dan spetteren de woorden op mijn papieren tong, dat slik ik dan in om het later weer op te hoesten. Soms bedrijf ik de liefde met vrouwen, zonder dat wij onze lichamen verroeren. Dat is echt het summum; er daalt dan een tintelende energie van boven in mijn hoofd en die verplaatst zich heel langzaam naar beneden. Ik kan dan niet bewegen. Zij ervaart hetzelfde en de vreugde die daardoor ontstaat is een universeel orgasme, wat merkbaar is in al de poriën. Beter is het hier niet over te spreken. Dit is God Zelf. Hij blaast Zijn warme adem door mij heen en ik citeer wat er binnenkomt. Nee, Jezus heeft zijn ideeën ook niet uit zijn duim gezogen, daarvoor heeft hij ook onder menige rok gesnuffeld. En dat zullen hele bijzondere jodinnen geweest zijn, want vrouwen dragen de ware scheppingskracht in zich, dat weet iedere kunstenaar en daar zijn de meeste mannen vaak stinkend jaloers op, maar eerlijk is eerlijk, we verlangen allemaal naar de volle borsten van God! Ik vroeg laatst aan Paul of Mathilde niet een keer met mij naar bed wilde. 'Zou je dat dan willen?', vroeg hij. 'Ach', zei ik, 'het kan niet altijd zomer zijn!'. Hij schaterde het uit, terwijl zijn bolle bierbuik heen en weer drilde. 'Van mij mag je hoor!', zei hij. 'Maar niet van haar hé?', antwoordde ik. Hij knikte en hij gaf mij een slecht uitgevoerde knipoog. 'Gemenerd!', zei ik en ik streelde daarbij zijn buik, iets wat hij heel lekker vindt en wat hem kalmeert, al zag ik al gauw dat het ook iets in hem wakker maakte. Met mijn lange, slanke vingers gleed ik door naar zijn gezwollen lid. De geile beer begon alweer te grommen. 'O ja', fluisterde hij, 'over het puntje van mijn eikel, langzaam, langzaam, niet te wild, kom hier! ik wil jouw penis ook voelen! hm, wat een heerlijke stengel, kom hier, kom naast me liggen!'. Ik hield zijn dikke piel omklemd met mijn hand, terwijl hij mij heftig zat stijf te maken. 'Nu wil ik jou eens in mij voelen!', zei hij en hij ging met zijn brede rug naar mij toe liggen. 'Wacht!', zei hij, 'ik zal eerst mijn anus wat wijder maken met mijn natte vinger!'. Dat deed hij en daarna heb ik hem zo fel genaaid, het leek alsof ik hem kapot wilde rammen. 'Hier!', riep ik, 'dat heb je verdiend, log varken!' en ergens aan de zijkant van mijn bloeddoorlopen ogen meende ik soldaten te zien, vuile kerels die barstten van de minachting. Ik voelde me opeens heel goor en toen het afgelopen was, werd ik furieus op Paul. Ik zie nog de verbazing in zijn bedroefde ogen, hij begreep er niets van, waar had hij opeens die plotselinge geselingen aan verdiend? Hij wist het niet en ik wilde het niet weten. Ik kon alleen nog maar sadistisch doen, om maar niet dat leed van vroeger opnieuw te ervaren. Paul werd daarbij het onschuldige slachtoffer. Maar dit alles is niets in vergelijking met de sprankelende vervoeringen, die ik in deze tijd beleef, de eeuwigheid is mij genadig en zij zal mij ook de rotte plekken in mijn ziel vergeven. De poëzie daalt blijmoedig neer op de vodden papier, die ik overal vandaan haal. Zij vertaalt vloeiend de woeste zee van mijn emoties en alles vind ik bruikbaar in die zee. Traditie hak ik omver, zoals altijd blijf ik hakken tot ik me vrij genoeg voel. Ik voel me zo licht en ongeremd, als toen ik een kind was, ik kan alles, ik mag alles, ik doe alles. De hasj maakt me loom en mild. Ik zak weer weg, ik voel het, vader, neem ook eens wat, het zou je goed doen, het zal je pijn verzachten - kan dat?

Schrijver: Joanan Rutgers, 11 juni 2010


Geplaatst in de categorie: literatuur

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 59



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)