Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Net niet

Ik had toneel gespeeld en geschilderd. Henny was te moe. Ze was in haar tent gebleven.
‘Verdomme,’ had ze geroepen, ‘ik heb ook altijd pech.’
Ik keek naar haar benige, sterk vermagerde gezicht. We hadden elkaar hier ontmoet. Toen was ze in goede doen, maar beetje bij beetje velde de ziekte haar.
Het greep in in onze verhouding. Van vriend was ik verzorger geworden. Minnaar durfde ik niet meer te zijn uit angst dat ik haar botten zou breken.
Ze kon het niet goed hebben.
In de kleine tentjes verderop waren haar dochters bezig maskers te beschilderen voor het slotfeest. Ik maakte het avond eten op een super klein campinggasje. Een enorme pan andijvie stamppot werd het. Het was niet eenvoudig die warm te krijgen.
‘Wat doe jij vanavond?’vroeg ik.
‘Ik trek het niet. Ga jij maar.’
Ik knikte.
‘Ik heb er ook niet zo’n zin in,’zei ik, ‘ik ben vroeg weer terug.’
Het was niet geheel naar waarheid. Die ochtend had ik bij het toneel spelen een vrouw ontmoet die me uitermate opwond. Een beetje mollig was ze met een bruine huid en grote borsten. Ik liep achter haar toen we op weg waren naar de plek in het bos waar we zouden gaan spelen. Met een half oor luisterde ik naar het gesprek dat zij had met een man die haar een vrij bot voorstel deed. Ze scheepte hem af.
Of het nu haar vette lach was, haar dikke zoenlippen of haar brutale bruine ogen, ik weet het niet maar ik viel op het type. Ze was niet mooi en niet aardig maar ze maakte me bloedgeil.
‘s Middags toen ik door het kamp liep zag ik haar zitten voor haar tent. Ik stak mijn hand op. Zij groette. Op het moment dat ik het pad een bocht maakte keek ik nog even om. Ik zag dat zij zich ook omgedraaid had.

’s Avonds bij het kampvuur was ze er niet. Ik ging op de achterste rij zitten. De toneelstukken begonnen. Eén voor één kwamen de dochters van Henny op en speelden hun rollen. Plotseling hoorde ik haar stem. Het was al halfdonker. Ze stond aan de rand van de kampvuurplaats met een jonge kerel, misschien haar zoon? Ik keek gauw weer voor me.
‘Ik ga hem versieren,’ hoorde ik haar zeggen en ze lachte dat brutale lachje dat me tintelingen van plezier bezorgde.
Even later schoof ze naast me. Ze had een fles wijn bij zich en twee glazen. We dronken en praatten en keken naar de toneelstukken. Toen het programma afgelopen was zei ze:
‘Laten we op de grond gaan zitten.’
Dicht tegen elkaar aan zaten we, leunend tegen de palen van de omheining met onze benen languit op de grond.
‘Ben jij ook zo zwoel,’ vroeg ze zacht.
‘Ja,’ fluisterde ik en ik sloeg mijn arm stevig om haar heen.
Op dat moment doemden de twee dochters van Henny uit het donker op.
‘Kun je ons naar de tent brengen, Paul?’
‘Natuurlijk’
Langzaam stond ik op en trok mijn trui naar beneden.

Schrijver: melvijn, 18 juni 2010


Geplaatst in de categorie: vakantie

2.0 met 2 stemmen 124



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Han Messie
Datum:
18 juni 2010
Email:
hmessielive.nl
De opzet en het verloop van dit verhaal zijn zeker pakkend en boeiend. Maar de ik-figuur is wel lichtzinning in de liefde.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)