Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Spiegelei.

Jaren geleden heb ik eens een weekje in Zwitserland doorgebracht in de buurt van het stadje Sion.
Om in contact met mensen te komen bezocht ik dagelijks een workshop tekenen.
Een jonge frêle vrouw viel mij meteen op.
Bij veel mensen weet je direct waar ze aan denken als ze ergens naar kijken, bijvoorbeeld je schopt tegen een bal en er wordt direct gedacht: ah, hij is een voetballer, vanaf die tijd ga je als voetballer door het leven in hun hoofd en niemand komt meer op het idee dat je ook kunt fietsen.
Deze vrouw echter die oorspronkelijk uit Hongarije kwam, zag het anders, hoe anders dat was me een raadsel, maar als ze me aankeek dan leek het wel alsof ze ook al mijn vorige levens kende.
Daardoor kon ik geheel mezelf zijn bij haar, een bevrijdend gevoel, ja.

We maakten lange wandelingen in de bergen.
Zij vond het leuk om met taal te spelen en ook raadseltjes waren aan haar welbesteed.
Ik herinner me een spel dat regelmatig terugkwam: de een noemde een woord en de ander kwam met een associatie, daarna moest elk van ons een verwantschap leggen tussen de twee woorden.
Bijvoorbeeld: Zij zei: ‘Spielerei’ en ik zei dan ‘spiegelei’, daar lachten we dan eerst om en daarna lieten we onze gedachten uit.
Zij wist er altijd een diepzinnig verhaal van te maken.
‘Spielerei is niet serieus, het is een spelen met woorden zonder dat je er echt bij betrokken bent. Je kunt het als lichtzinnig vermaak beschouwen in tegenstelling met ’spiegelei’ dat eerst zorgvuldig gelegd wordt, daarna met liefde in de pan gedaan. Het genieten is daar als de dooier bedachtzaam in de mond gelepeld wordt. En het smaakt niet alleen heerlijk, het heeft ook de betekenis van ’een zich spiegelen aan heelheid’.’
Na haar speech keek ik haar met grote ogen bewonderend aan en daar genoot ze van.

In de loop van de dagen kwamen we tot lachbuien als we iets moesten beoordelen.
Ik vroeg dan: ’Wat is het? Spielerei of spiegelei?’ waarna zij weer met een origineel woordje kwam.
Eens legde ik haar uit dat Klaas Vaak zand in de ogen van kinderen strooit waardoor ze slaap krijgen. Zo werd Klaas als iemand die zand in je ogen strooit terwijl een ’vraagbaak’ iemand is die betrouwbare informatie geeft.
En passant vertelde ze me veel over het hart dat voor haar de kern was.
Ze genoot altijd van duidelijkheid zodat ik eens makkelijk kon vragen: ’Waar woont God volgens jou?’
Eenvoudig antwoordde ze: ’Het woont in mijn hart.’
Ik vond dat ontroerend mooi uitgedrukt.
Zo’n vrouw vergeet je niet licht.

Schrijver: Orisa
Inzender: HK, 20 juni 2010


Geplaatst in de categorie: vakantie

3.0 met 4 stemmen 232



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)