Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Reisimpressie

'Hier kunt u uw kleren uitdoen en een handdoek omdoen, na afloop van het badritueel mag u hier uitrusten en thee drinken!', zei de oppasser in een oud Romeins badhuis in West-Turkijë.
Ik schuifelde met enige argwaan richting de zweetruimte en het hete bad, wat overigens een natuurbad was. Ik gleed een andere tijd binnen, welke tijd is niet precies te zeggen, maar een of andere oertijd, dat staat vast. Dikke en magere mannen zwommen heen en weer in die hete, stomende poel. Het geheel werd overdekt door een stenen koepel, het had bijna iets van een macaber koepelgraf, maar die gedachte verlaat ik liever. Hier en daar lagen de lome mannen dromerig voor zich uit te staren en God mag weten waar hun ziel op die momenten verbleef, het leek allemaal verdacht veel op een imitatie van het Walhalla, met dit verschil, dat er aardig wat werd geschreeuwd in de massagekamer, waar een zwaar geschapen Turk de scepter zwaaide.
Mijn maten kwamen een voor een onder zijn meedogenloze handen, ook ik ging tenslotte voor de bijl. Nooit is er iemand zo ruw met mijn lichaam omgesprongen, maar ook nooit heb ik zoveel profijt gehad van een massagebeurt.
Na het bloedhete zweethok sprong ik in een stenen badkuip, gevuld met ijskoud water. Kijkend over de rand van die kuip zag ik anderen stevig gemasseerd worden en zo af en toe kreunen van pijnlijk genot. Mijn gedachten dwaalden af naar de dames van ons reisgezelschap, die in een aangrenzend badhuis schoongemaakt werden. Die scheiding haatte ik, voor een paar honderd euro's had ik had ik best eens vrijelijk om de hoek willen kijken bij het zo mysterieus gemaakte vrouwenbadhuis.
Later hoorde ik hun verhalen, tijdens ons permanente biertje, maar mijn fantasie was al ruimschoots geprikkeld, net zoals ik vroeger in de Hollandse zwembaden dolgraag in de badhokjes van de meisjes wilde loeren. Hokjes lokken uit tot bespieden, zo is het nu eenmaal.

Enfin, sommige verlangens kan men zelfs op vakanties niet bevredigen. Maar die ene jongedame had ik toch graag... toen we dagen later in een nachtelijk bos dronken werden en zij op enkele meters afstand van mij onbeschaamd gehurkt ging plassen, toen werd ik alsnog beloond, hoe merkwaardig ook, samen plassen na een teveel aan wijn, bier en raki in een wildvreemd land, dat is een vreemdsoortig, maar ultiem, bewaarheid intiem genot.
Zo'n land kan dan al helemaal niet meer stuk voor mij, natuurmens zijn in een woest landschap, uit de tijd geplaatst, van boven regen en van onderen regen, het deert niet, wanneer er herinneringen zijn, zoals dat betoverende badhuis met zijn suggestieve, zielsdiepe indrukken.

Overigens, wat heb ik daar veel natuurlijke, spontane, vriendelijke mensen ontmoet, vrijgevig en op en top mens, vooral in de afgelegen dorpjes, veel echte blijheid en echte communicatie, zwaaiende vrouwen op oude karren volgeladen met abrikozen, proeft u maar, meneer! De daken rood/oranje van de abrikozen. Wij bezochten een onderaardse stad met een uitgebreid gangenstelsel, waar christenen zich hadden verscholen. Ook waren overal in rots uitgehouwen woningen op adembenemende hoogten. Tijdens een boottocht op de Middellandse Zee voeren we over een onderwaterstad heen, ik zag de witte huizen op de bodem van de zee, een absurdistische gewaarwording, zeer imponerend. We dansten die avond op het privé-eiland van een maffiabaas of een ander soort miljardair, die daar zijn eigen discotheek had, gratis drank in overvloed en hijzelf danste als een volleerd danser omhoog in een paal, zoals men kokosnootbomen beklimt.
We sliepen die nacht op het dek van de boot, na nog één duik in het frisse water. We zagen brandende bergen en we werden knettergek van de sprinkhanen en ons zoveelste glas raki in de tropische zon, terwijl vrouwen met paraplu's boven hun hoofd voorbij schuifelden. We lagen hele middagen in de zon te bakken, met zo af en toe een fikse zwemtocht de zee in, terwijl dure plezierjachten voorbij voeren met bijna overal vreugdevolle, genietende mensen, die elkaar spontaan groeten en opliften, hoger en hoger de euforie, ik struinde over de woeste rotsen, bekeek de ruïnes van wat ooit Olympus was geweest, een zuidelijke stad tegen de zee aan, ik grasduinde door die oeroude gesteenten die daar als verwaarloosde brokstukken mij lagen aan te staren, een tikkeltje verwijtend, want in wezen was het een groot museum als Efese, maar ik vermoed vanwege de ligging niet uitgebuit/geëerd.
Ik zie nog die gespierde, dikke campingbaas voor me, met brede snor natuurlijk, hij houdt triomfantelijk een bijzonder grote vis in de lucht en hij zegt tegen mij: 'Vandaag gevangen, ook een visje?', terwijl hij het grote waterdier op de barbecue smijt. Prachtig, dat soort literaire, extreme beelden!
Evenals die twee eunuchen, twee uiterst vrouwelijke mannen met zeer hoge stemmen en een drum en een citer geloof ik, hou me ten goede, m'n geheugen verandert van zeef in stortkoker, maar die extravagante heerschappen zongen aan een stuk door en dronken net als wij aan een stuk door, wat moest daar een voorraad bier zijn opgeslagen!
Evenals in die kibboets in Israël, waar ik ook al meer dronk dan goed voor me was, maar goed dronken was ik wel! Israël, dat ongelukkige land vol wijn en drugs! 'Het gevaar komt uit Syrië!', verzekerde een bar-tender uit een verlopen kibboets mij, terwijl ik van de schrik nog maar een dubbele whisky bestelde en hoe kan het ook anders, hij moest mij, de laatste klant, eruit gooien, omdat het te vroeg in de ochtend werd...

Mijn oudere reisgenoten kochten overdag ergens een fles vodka, zodat ze 's nachts niet tekort kwamen. In die tijd moest men nog herhaaldelijk onderduiken in schuilkelders vanwege dodelijke raketaanvallen, onderduiken, net als in de Tweede Wereldoorlog, toen nazi's hen het leven zuur maakten. Als je zoveel vanwege andere, afgunstige, discriminerende mensen moet onderduiken, dan begrijp ik heel goed dat je als tegenreactie tot extreme verdediging overgaat, ook inzake die zogenaamde vredelievende boottransporten vanuit Turkijë.

Schrijver: Joanan Rutgers, 9 juli 2010


Geplaatst in de categorie: reizen

4.0 met 3 stemmen 142



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)