Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Jonge bedelaars

Hij zit bijna iedere dag met zijn banjo wat te pingelen voor de Zeeman, hij is nog niet zolang geleden vertrokken uit Roemenië, boordevol beeldschone natuur, maar zo arm als een kerkrat. Hij zit in de kleermakerszit, de blote knietjes wat rood geschuurd, met een afgekloven petje voor zijn benen. De welvaart loopt aan hem voorbij, nou ja, welvaart? Dikke bierbuiken, die hun vette patat in de mayonaise dopen, neurotische rokers, die daarmee hun gevoelens onderdrukken, quasi-blij zichzelf en hun omgeving verpesten, soms kuchend en kortademig voortstrompelen. Nicotine-aanbidders, die shot na shot nemen, zelfs al rotten de tanden uit hun kaken. Zelfingenomen dames van middelbare leeftijd met vetrollen en gesprongen aderen, hun gezichten volgestouwd met mascara en andere smeersels, zichzelf binnenstebuiten gekeerd wat hun frivole lingerie betreft, bedoeld voor goedgevormde jongedames, maar ze identificeren zich dan ook met de merkomhulsels, niet met hun innerlijke zelf, want dat zijn ze allang kwijtgeraakt, incluis het contact met hun lichamen. Zeker op warme dagen rollen de diverse maten borsten er bijna uit, ik pieker er nog elke dag over, is dat omdat ze het zo heet hebben of willen ze daarmee viriele mannen lokken? Denken ze daar helemaal niet over na of willen ze laten zien wat ze in huis hebben, wat God hun geschonken heeft, moet je toch eens kijken wat voor mooie vruchten daar groeien?
Ik mag dat niet generaliseren, want iedere vrouw is uniek en iedere beweegreden is subjectief/individueel, het kan zelfs voorkomen dat een vrouw met cup E, dat is behoorlijk geloof ik, daar helemaal niet zo blij mee is en dat ze ze daarom slordig behandelt, als uitstulpsels die er nu eenmaal bij horen als je van het vrouwelijk geslacht bent, er een dolfijntatoetje op laat zetten of, gezellig, twee dolfijntjes, uit boosheid en maatschappijprotest geen BH meer draagt en nonchalant haar bloes net twee knoopjes te veel openlaat.
Nu zijn er genoeg mannen die daar acuut een erectie van krijgen, maar haar kan dat geen ene moer schelen en van al die plotselinge mannelijke aandacht begrijpt ze de ballen niet.
Maar ik denk, ooit zal die jonge bedelaar voor de Zeeman groots geëerd worden, God mag weten waar hij vandaan komt, maar een jonge held, dat is hij, ondanks het wrange feit dat de meeste materieel oververwende Nederlanders de arrogante neus voor hem ophalen, hem nog geen 20 eurocent gunnen, terwijl ze zelf dure parfums, breedbeeldtelevisies, sieraden, laptops, mobiele telefoons, sterke drank, Van Bommel en Van Lier schoenen, Franse en Italiaanse mode, de nieuwste CD van Anouk of Winehouse aanslepen om daarna nog een vijf-gangen-menu bij dat ene restaurant te doen, omdat dat laatst zo goed bevallen is, vooral die ene ober, die zo'n geraffineerde humor heeft.

Maar bij God zijn de minsten de grootsten, wat de wereld dwaasheid vindt, vindt God wijsheid. God bemint de armen meer dan de rijken, deze onzichtbare Rijkdom streelt de vrije ziel. Is God dan politiek gezien een linksstemmer? Hoogstwaarschijnlijk wel.

Even verderop in een zijstraat van de Markt zit vaak een jongedame met een accordeon, die iedereen heel verleidelijk groet met 'Goedendag!', maar die je wel recht in de ogen kijkt, iets wat nauwelijks nog iemand doet of durft vandaag de dag uit angst voor intimiteit of agressiviteit, het is niet echt een samenleving meer van warme vrienden onderling, maar eerder een grote verzameling ik-gerichte eenlingen, die noodzakelijkerwijze met elkaar omgaan, zeg maar de handel bedrijven, maar die elkaar in wezen het liefst nooit meer tegenkomen, dat is nu het residu van de westerse individualiteit, asociale en narcistische stoornissen creërend, zelfs criminele en schizofrene stoornissen creërend. De overbeschaafdheid heeft geleid tot een status quo van pathologische en psychisch daar onrijp voor zijnde rijkdom, ik zweer je, dat komt tot een negatief uitbarsten, vroeg of laat, maar zeker zodra de afleidingsmechanismen in de vorm van volksvertier, techniekverslaving en andere consumptieverslavingen zoals funkfood en softdrugs, om een of andere reden geheel wegvallen of de magie ervan flitst weg.

Ben ik cynisch geworden of is de doemdenker uit de jaren tachtig in mij terug? Feit is wel dat een verslaggever beweerde dat voetbal de religie heeft overgenomen, wat op zich een herhalingsopmerking was, want ik ken die opvatting al jaren, zie al die beelden van verslagen supporters na het verlies van Spanje, hun persoonlijke wereld stort in, ze donderen in een zware depressie, ik moest er om lachen, wat een massale slecht uitgevallen goocheltruc, wat een stelletje zielenpieten, om hun zielen zo prijs te geven, om hun identiteit op te hangen aan een balspelletje, om je voor een oranje illusie in het stof te laten bijten. Is er trouwens psychische nazorg voor die gebrokenen in petto gesteld?
Ik ben blij dat die opgedrongen massahysterie weer voorbij is en dat men eens massaal naar doelpunten van hogere waarde zal gaan streven. Dat men eens aan de medemens gaat denken, niet als tegenstander, maar als medestander, dat men eens iets liefs voor elkaar over heeft, zomaar, belangeloos, niet om te scoren, niet om erbij te horen, maar gewoon uit pure liefde en als je dat niet lukt, begin dan eens een zoektocht naar de liefde in jezelf, want een leven zonder echte liefde is een verspild, overbodig, egoïstisch mensenleven.

Ze speelt dus accordeon, wat me doet denken aan Johnny Woodhouse, toen ik iets van zeven was, in het café van Kollum, waar ik als kind sterk van onder de indruk was. Ze lacht meestal heel vriendelijk en haar ogen glimmen van vreugde, zou ze haar verdriet verbergen, omdat dat teveel sentiment is om wat te verdienen, of is ze misschien werkelijk zo blij?
Is zij misschien van nature verlicht en moet ik via allerlei cursussen, lezingen en meditatietechnieken daartoe gekomen?
Stiekem hou ik heel veel van haar, ik zie in haar Maria Magdalena of haar dochter Sarah. Ik hoop dat ze ooit niet meer hoeft te bedelen, want haar ziel is veel mooier dan de zielen die aan haar voorbij lopen.

Schrijver: Joanan Rutgers, 12 juli 2010


Geplaatst in de categorie: maatschappij

4.5 met 4 stemmen 391



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)