er was eens en er is eens

Ik zou hebben kunnen beginnen met de woorden, er was eens……… een oud trots volk, dat woonde in mooie rijkversierde houten wagens, getrokken door glimmende paarden, reizen was hun leven, het zat in hun bloed.
Het zou niet gaan over nu, niet over de vorige eeuw, maar het zou begonnen zijn in 1869, toen ene Antonina Prochniak in de Oekraïne werd geboren. Zij zou een volbloed zigeunerdochter zijn, een beeldschone donkerogend kind, haar volk, zij dus later ook, verdienden hun brood met muziek en dans, zij waren creatief met het maken van kleding, met hout en leer, handel drijven.
Deze vrouw zou dan zomaar de betovergrootmoeder van onze bruid kunnen worden. Het zou ook nog te verklaren zijn, want toen Antonina oud genoeg was, trouwde zij met een kerel van haar volk. Deze kwam weliswaar uit Polen, maar hij was een gelijkwaardige. Daar werd in die tijd veel waarde aan gehecht, men wist dan wat voor vlees er in de kuip zat.
Zo werd zij dan Antonina Dziejak zij kregen ook een dochter; Martha Maria (1893). Het leven leek dan op een sprookje
Het zou dan verder gaan over het rijke trekkersleven, hun goede en minder goede tijden. De feesten, de oogsten met hun muziek,dans optredens enz. Ook Martha M danste al vanaf klein kind de sterren van de hemel, zij hield van alles wat met schoonheid te maken had. Niet alleen van sieraden en rijkdom, maar ook van de bloemen, de zon, de paarden en het reizende leven.
Zoals het gaat in 't leven werd ook zij verliefd, op een blauwogige Friese veenarbeider uit Holland, die rondzwierf op zoek naar werk.
Maar het was geen man van haar eigen volk en daar hechtte men veel waarde aan. Daarom werd zij verbannen van alles wat haar vertrouwd was.
Ja, zo gaat dat in die tijd in de liefde, maar werden zij daar ongelukkig van? Nee in dit geval niet. Zo reisde Martha met haar Harm te voet naar Frankrijk. Die stijve Hollander bloeide juist op met deze Slavische schone, ook zij kregen een dochter. Antoinette Francoise werd ze genoemd, als aandenken aan Martha’s moeder Antonina en haar geboortegrond, ook deze dochter hield van schoonheid, van dans,van de natuur.
De Friese veenarbeider hield de meiden in toom, er moest gewerkt worden. In mijn verhaal zouden het zware tijden kunnen zijn, er was oorlog, honger maakte de mensen creatief op velerlei gebied. Ook in het zoeken naar werk. Hooien, koeien melken, alles werd gedaan om brood te verdienen. Dansen was er niet meer bij. Het rijke verleden uit Martha’s jeugd was alleen nog maar een herinnering.
Maar zie, ook nu wordt de liefde niet uitgebannen,ondanks oorlog en misère werd ook Antoinette verliefd, zij kwam al reizende in Duitsland de marineman Piet tegen. Piet hield ook van reizen, weliswaar over het water, maar het reizen zat ook in Antoinettes bloed, dus reisde zij met haar Piet van plaats naar plaats. Om mijn verhaal te vervolgen, zij kregen ook dochters, een ervan noemde zij Maria Martha Antoinette en Maria kreeg ook weer dochters, een daarvan is Yvonne Martha Maria. De bruid van vandaag.
Zo had mijn verhaal kunnen gaan . Is het dan nu uit? Nee, het blijkt werkelijkheid, gaat nog steeds door, Yvonne heeft ook weer kinderen, een dochter Lynn en natuurlijk ook een prachtige zoon Luke.


Is er een moraal in dit verhaal?
Ja……..

Liefde is een oerkracht, overwint in beweging alles

De kracht, de trots, de bewegingen van de oermoeders in jou Yvonne, zullen je altijd overal overheen helpen. Het zit binnen in je. Dat is van betovergrootmoeder, grootmoeder, oma en moeder aan je doorgeven.

En Harry, wees maar blij dat ik de rituelen die ik wel weet, vandaag niet naleef. Die zouden n.l. als volgt gaan; Op de bruiloft later op de avond wanneer het feest al in volle gang was, kwamen de oudere vrouwen op de dansvloer. Dit waren de moeders en grootmoeders, zij dansten verrassend lichtvoetig om de beurt op opzwepende muziek met de bruidegom. Hij kreeg geen kans om te weigeren en de muziek zou voorlopig niet stoppen. Om beurten steeds opnieuw werd de bruidegom meegesleurd in de dans. Alle feestgangers stonden nu om hen heen klapten en stampten met hun voeten, tot uiteindelijk de muziek stilhield, de oude vrouwen tevreden naar de bruid knikten; hij heeft genoeg uithoudingsvermogen, daar heb je wel een goeie aan. De bruidegom kon men dan wel zowat opdweilen, maar dan was de dansbeurt aan de bruid,het feest ging door. De bruidegom was geslaagd, goedgekeurd om in de familie opgenomen te worden.


Nu wil ik graag de symbolieken overhandigen

• Een veertje; staat voor krachtige zachtheid. Zo zacht als een veertje is jullie hart naar elkaar, ik wens jullie toe blijvend respect voor elkaars zachte hartekracht.

• Een lepel; staat voor zorgzaamheid. Hiermee bevestig je uit respect naar jullie kinderen de zorg voor hen en zorg naar jullie zelf.

• Een munt/geldstuk; staat voor aardse rijkdom, zoals brood en wonen. Rijk de munt over en weer aan, uit respect voor de zorg van aardse rijkdom aan elkaar.

• Een rode roos; staat voor passie en talenten. Bied elkaar die aan, uit respect en om elkaars passie aan te blijven wakkeren, elkaars talenten te waarderen.

• Zout; staat voor flauwheid tegengaan en ontdooiing van bekoelde gevoelens. Geef elkaar een snuf om jullie te behoeden voor flauwheid en bevriezing van gevoelens.

• Een sleutel; staat voor de sleutel van je hart. Ontvang van elkaar vol van vertrouwen de sleutel van je hart, opdat je elkaar in kwetsbare momenten kunt beschermen.

• Yin Yang; staat voor balans in mannelijke en vrouwelijke krachten. Bevestig aan elkaar met respect het Yin Yang symbool. Hiermee bevestig je jullie eigen en wederzijdse krachten.

• Het kristal; Alle opgenoemde symbolen zijn verenigd in dit kristal. Mijn wens aan jullie is, dat jullie net als dit kristal, uit respect voor elkaar en voor jullie kinderen, blijvend zullen glanzen en schitteren.



Rode Maan (moeder van de bruid)

huwelijk rituelen fa rituelen familiehistorie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.6 met 7 stemmen 621