Een magistrale redding
Het onvermijdelijke is gebeurd. Een afscheidswedstrijd is gespeeld en de bloemen zijn in ontvangst genomen. Manlief is gestopt met voetbal. En ik ben dus officieel voetbalvrouw-af!
Daar gaat mijn carrière. Bye bye status. Noodgedwongen moet ik stoppen met het uitgeven van duizenden euro’s aan kleding en de kapper. Mijn iets te grote zonnebril moet in de kast, mijn pumps in de verkleedkist van mijn dochter. Ik zal weer opnieuw moeten leren lachen in plaats van een arrogante blik op te zetten. Ik ben terug bij af, terug naar gewoon ‘vrouw’.
En zeg nou eerlijk, wat moet een gewone ‘vrouw’ nou op het voetbalveld doen, als er geen man is om voor te gaan? Om nog maar te zwijgen over mijn carrière bij het clubblad. Een voetbalvrouw is niet meer. Bladzijde blanco.
De enige optie is supporter worden. Dan heb ik een reden om te gaan en zou ik over de wedstrijd kunnen schrijven. Maar dat is nog niet zo simpel voor mij. Als voetbalvrouw behoorde ik namelijk absoluut geen verstand te hebben van voetbal. Het werd me niet kwalijk genomen dat ik niet weet wat buitenspel is, ik werd er voor betaald domme opmerkingen te maken en ik mocht in de kantine gaan zitten, zodra mijn pumps begonnen te knellen. Zoals mijn mannetje altijd liefkozend zei: ‘Je moet alleen maar een beetje mooi zitten zijn’. En ach, met de hulp van een styliste en een kapper, ging me dat best aardig af. Als supporter zal er minstens van me verwacht worden, dat ik verstand van voetbal heb. Dat ik niet sta te geiten met andere vrouwen langs de lijn, maar door wind en regen in rubberen laarzen en weinig flatteus regenjack, het spelletje blijf volgen.
Dat wordt dus omscholen.
En zo zat ik dan vorige week achter mijn computer. Ik had net het boekje ‘eeuwig buitenspel’ besteld en wilde me nog op gaan geven voor de cursus ‘zelfstandig supporter’, toen ik achter mij het mooiste stemmetje van de wereld hoorde: ‘Mama, mag ik op voetbal?’ Na nog even aarzelend achterom te hebben gekeken of het toch niet mijn dochter was die het vroeg, maakte ik een sprongetje van geluk. Mama, mag ik op voetbal? In mijn hoofd lichtte een krantenbericht op met de woorden: ‘Zoon redt moeder op magistrale wijze’.
Dankzij hem kan ik gewoon over de randverschijnselen van voetbal blijven schrijven. Dankzij hem mag ik weer heerlijk zonder kennis van zaken aan de lijn staan keuvelen met de andere vrouwen. Misschien met iets minder kolossale zonnebril en op ballerina’s in plaats van op pumps. En ongetwijfeld met een extra tasje gevuld met pleisters, zakdoekjes en troostsnoepjes, maar we zijn er weer!
Een begin is gemaakt. De eerste wedstrijd is gespeeld. Een voetbalmoeder is geboren.
hotmail.comGeplaatst in de categorie: vrouwen
voetbalvrouw
279
Geef je reactie op deze inzending:
Dilemma's van de omhoog gevallen vrouw. De knipoog is meesterlijk, maar getuigt van een intelligentie waar nou net geen prijs op wordt gesteld bij zo'n positie....