Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

de middeleeuwse moord

’s Avonds in het paleis van de koning is iedereen aan het werk, de dienstmeiden maken verschillende dingen schoon en de butlers halen drinken en andere specerijen voor de koning, net zoals ze gewoonlijk doen. Alles was rustig en vredig. Een paar minuten later kwam de postbode naar binnen gelopen met een heleboel brieven in de hand. Alle brieven waren voor de koning en de koningin, op twee brieven naar die waren voor de dochter van de koning en koningin. Toen iedereen de brieven had ging hun dochter weer naar de kamer ,zoals bij elke adelijke familie gedaan moet worden, en ging de postbode verder met zijn dagelijkse rondes. Toen de koning een paar brieven had open gemaakt vroeg de koning aan zijn butler om wat champagne en zei:”alles is hier zo rustig en vredig zo zou het elke dag moeten zijn ,er is de laatste tijd gelukkig niks meer gebeurd in het dorp of in het kasteel en zo wil ik het ook houden, begrijp luberts. Ja meneer“, antwoorde de butler terug. En ging naar de keuken om een fles champagne te halen en mompelde in zichzelf zodat niemand het kon horen:”wacht maar meneer de vredig zal het niet worden komende weken, wacht maar af! Wat zei je luberts. Uhhh niks meneer.” Geschrokken schonk luberts snel een glas champagne in voor de koning en de koningin en holde naar de koning met een wraakzuchtige glimlach. De butler was gespierd en was iets groter dan de koning zelf. ‘BANG’. De klap van de deur was oorverdovend. De koning stond onmiddelijk op en wachte op iets en zelfs de koningin wist niet wat het was en bleef zitten. Totdat ze hun dochter elisabeth hoorden huilen van boven het plafond, toen ging de koning weer zitten en gaf een knikje naar zijn vrouw. Toen begreep zijn vrouw het onmiddelijk en stond op en liep naar de kamer van elisabeth. Elisabeth wist dat haar moeder naar boven kwam ,omdat ze dat hoorde aan de voetstappen op de reusachtige trap. Ze barricadeerde zo snel mogelijk haar deur met stoelen,tafels, haar grote kledingskast en andere dingen die ze maar kon verzinnen. Met haar volle kracht duwde ze tegen de deur. Haar moeder klopte harder en harder op de deur het werd erger en erger en haar moeder ging maar harder roepen wat is er kind, laat me erin. Maar naar een paar minuten gaf haar moeder het op het gebonk werd zachter en stierf uit haar stem hoorde ze ook niet meer, maar keek toch nog voor de zekerheid uit het sleutelgat. Maar ze zag niemand meer. ‘KNAL’ze schrok behoorlijk van iets dat tegen haar raam vloog ze keek omlaag en zag een witte duif dat weer omhoog scharrelde. Ze maakte het raam open en liet de duif binnen. Toen ze de duif aan het verzorgen was, zei ze tegen de duif: ik heb net een brief gekregen van de koning dat ik met de zoon van de koning moet trouwen dat vijf rijken hier vandaan ligt maar ik wil helemaal niet. Ik wil met diegene trouwen die me toen ik pas 5 was en bijna door een paard vertrappeld werd ,gered heeft. Van hem hield ik het meest, maar ik heb hem nooit meer gezien, en ik mocht ook nooit meer van mijn vader naar hem opzoek gaan omdat hij de zoon was van een arme boer. Toen de duif weer een beetje was genezen was van de klap en aandachtig naar de vrouw had geluisterd, waardoor het wel leek of de duif haar begreep. Vloog de duif op haar schouder en elisabeth beweerde echt ze kon lezen in de ogen van de duif wat ze moest doen en zag een stukje papier aan een van de poten van de duif vastgebonden. Ze maakte het stukje papier vast en de vogel vloog meteen weer uit het raam. Ze stond op om te kijken naar de duif, niet tot hij weer ergens tegen aan knalde en zag hoe de vogel uit het zicht verdween, met zijn mooie witte vacht. Het werd al weer helemaal donker en besloot een kaarsje aan te steken zodat ze nog snel even de brief kon lezen maar ze schrok enorm toen ze de brief had gelezen en stopte de brief tussen haar korset want niemand mocht de brief te zien krijgen. Toen ze op haar bed ging liggen ging ze nadenken over wie nou die vreemde was die de duif heeft gestuurd. En wat betekende nou ‘ondertekend door de spion van de arme, en dan met het wapen van een rijk erop met twee leeuwen en een man met een zwarte kap over zijn hoofd getrokken’, ze zag dat alles zelf getekend was en geschreven was to be continued

Schrijver: kevin vos, 22 september 2010


Geplaatst in de categorie: misdaad

4.0 met 3 stemmen 356



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)