Het potje
Ik sta op het stadhuis voor het: “Loket voor Zorg en Samenleving”. Het loket komt zelfs naar je toe als je slecht ter been bent, staat er in kleine letters geschreven, dat wil ik wel eens zien, een loket dat naar MIJ toekomt.
“Mevrouw Loket, ik ben afgekeurd wegens posttraumatische stress: Ik ben een oorlogs-moetje; moeder is van Oostfriese afkomst; vader een donkere man wiens pa als een der laatste slaven werkte ‘in the cottenfields at home’; ik ben opgegroeid in OostGroningen en nog gewerkt ‘in de korenvelden thuis’; m’n ouders zijn gescheiden, lieten mij achter bij m’n grootouders tot ik te duur voor ze werd en ging toen naar m’n moeders gezin met stiefvader, drie stiefbroers, halfbroer en zus, met op de achtergrond twee vijandig kijkende families. Voor stiefvaders familie was ik de splijtzwam en voor m’n moeders familie het moetje de oorzaak van m’n moeders problemen.
“Zag u mij aankomen?”, “nee meneer hoezo?”. “M’n vrouw zei vanmorgen, ze zien je aankomen, ze vindt mij een beetje dom, zet licht gestoord ook maar op het lijstje”.
“Mevrouw Loket wat brengen deze plagen op, waaronder ik gebukt ga. Een bevriende ambtenaar heeft in Uw potje gekeken en die zit vol, U zit erop zegt hij, het is eind van het jaar en dat potje behoort leeg te zijn, U krijgt problemen met Uw ministerie en om dat te voorkomen kom ik U helpen”.
“Ik heb het geld nodig om een bedrijf op te zetten voor goede doelen, U bent mijn eerste goede doel”.
“Meneer U bent gestoord”; “mevrouw dat probeer ik U duidelijk te maken, maar hoe zit dat nu met het potje?”
Inzender: Janneke Koster Baas, 12 november 2010
quicknet.nlGeplaatst in de categorie: humor
Het potje
237
Geef je reactie op deze inzending: