Familieschande

's Zondags als de kerkklokken weer tekeer gaan, zie je ze gehoorzaam over straat schuifelen richting het dominante klokgebeier. De vrouwen in hun strakke mantelpakken en getooid met een kostbaar hoedje, in hun zedige handen een leren tasje met collectegeld en pepermuntjes. De heren dragen eveneens een hoed, maar groter, om hun bazigheid te onderstrepen. De jongeren, als klederdrachtpoppen opgedirkt, durven soms wat uit de maat te springen, maar nooit teveel, want dan priemen de boze blikken van hun ouders dwars door hun ingesnoerde zielen. Zij haasten zich meer en meer nadat de kerktoren opdoemt, daar zij allen een goede plek in de kerkbanken willen. Als zij eenmaal zitten, worden zij weer rustig als dorstige kinderen, die een glas mierzoete limonade krijgen. De dominee van Domburg doet iedere week weer zijn stinkende best om zijn toehoorders aan zich te binden via een lange, meeslepende preek over hoe zondig de wereld wel niet is en hoe uitverkoren de kerkmensen zijn. Als een doorkneed psycholoog weet hij hoe hij zijn schaapjes een trots gevoel over henzelf kan geven. Om ze niet overmoedig te maken bindt hij ze met zondebesef en de blijvende noodzaak van genade vragen door trouwe kerkgang en gulle gaven. Het kerksysteem is namelijk niet vies van een flinke dosis kapitalisme. De hereboer Cornelis Schaapsma zingt uit volle borst mee met de opgegeven psalmen en gezangen, de anders zo gereserveerde goedzak, haalt iedere zondag zijn expressievermogen in, ook al verliest hij dikwijls de maat, tot ongenoegen van enkele ingehouden, verzuurde dames op leeftijd. Tijdens het eindgebed van domie spert hij zijn ogen ineens wijd open als een getergde roofvogel, hij maakt zich zorgen over een van zijn dochters, die rebels en tegenstribbelend vandaag niet naar de kerk wilde. Hij vertrouwt de zaak niet en de woede grijpt hem bij de opgeblazen keel.

Op een vervallen vakantiepark aan de rand van Domburg staat een hier en daar verroeste caravan met rafelige bloemetjesgordijnen. Als je goed kijkt, zie je de schamele woning van Dirk Vrijbuiter op en neer gaan. Op zijn ongewassen bed bedrijft hij de liefde met Carla Schaapsma, die hem vandaag met een ongekende geilheid kwam opzoeken. Ze hadden elkaar op het strand leren kennen, terwijl Dirk nog met een ander meisje scharrelde, maar er was meteen die elektrische flits tussen hen, die bovennatuurlijke aantrekkingskracht. Dirk had zich door keurig geklede, Amerikaanse mormonen laten overhalen om mormoon te worden, vooral omdat mormonen meerdere vrouwen mogen, wat met een duur woord polygamie heet. Nu gaat hij om de zoveel tijd naar een bijeenkomst en dan ziet hij de knappe dames weer, die hem gestrikt hebben, dat vindt hij het mooiste, naar die verleidelijke dames loeren, kijken of hij iets van bloot of vorm kan bespeuren. Hij verbergt zijn voyeuristische neigingen dan ook geenszins, daarvoor is zijn leven te dramatisch verlopen, hij woont dan ook niet voor niets in een afgedankte caravan, waar hij gratis in verblijft, mits hij het vakantiepark als een geslepen beveiliger bewaakt en iedere nacht met een sterke zaklamp zijn ronde loopt. Hij heeft het postuur van een gladiator en is minstens zo sterk.

Na maanden van stiekem gerommel met Carla, vertelt ze hem op een goede dag dat ze zwanger is, waar hij dolblij om is. Hij gaat met haar naar de imposante boerderij van vader Schaapsma om zichzelf voor te stellen. Cornelis heeft al gauw door met wie hij te maken heeft en als Dirk ook nog vertelt dat hij mormoon is, wordt hij door de duivelse vader weggejaagd. 'Jij komt hier nooit meer en je blijft met je vuile poten van mijn dochter af!', schreeuwt hij met de hooivork dreigend in zijn knoestige klauwen. Hij is er ook nooit meer geweest. Ook niet toen de baby geboren werd. Ook niet toen een gedesillusioneerde en door schande overmande Cornelis zijn eigen boerderij in de fik gestoken had om het verzekeringsgeld te innen. Agenten hebben Dirk toen opgepakt en ze meenden genoeg bewijs te hebben vergaard om hem in de gevangenis te gooien. Na twee jaar is hij vrijgelaten. Carla en hun kind heeft hij nooit terug kunnen vinden. Hij woont nog steeds in zijn caravan, waar hij zichzelf meer en meer in terugtrekt, want in Domburg kan hij zich amper nog vertonen.

Familieschande

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 2 stemmen 345