Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

DIERENTUIN

Bij het buitenverblijf van de Zwarte Kraagbeer stond een bordje met daarop Stekelvarken. Er moest zich dus ergens een Stekelvarken bevinden, maar hoe we ook tuurden, er was in geen velden of wegen een Stekelvarken te bekennen.

Gelukkig zagen we een mannetje van de dierentuin, dat na een actieve dag vol dieren voederen en strontscheppen, zijn jas aantrok om naar huis te vertrekken. Het Stekelvarken is er niet, zeiden we. Maar volgens het mannetje hadden we het mis, want het Stekelvarken was wel degelijk aanwezig maar bevond zich in het nachtverblijf waar hij zat te 'wennen'. Wennen? Wennen waaraan? Wennen aan het samenzijn met de Zwarte Kraagbeer. Want het gaf geen pas om zo'n Stekelvarken zomaar bij een Zwarte Kraagbeer te zetten, het arme dier zou zich doodschrikken. Daarom zat hij in het nachtverblijf, van waaruit hij zicht had op de Zwarte Kraagbeer, te wennen.
Er waren, zo kregen we te horen, ook Woestijnvosjes. Maar die waren nu niet te zien. Wennen? Wennen!

Zij zaten echter in een ander hok te wennen dan het Stekelvarken. Want niet alleen moesten het Stekelvarken en de Zwarte Kraagbeer aan elkaar wennen, ook de Woestijnvosjes en het Stekelvarken moesten aan elkaar wennen. En de Zwarte Kraagbeer moest aan de Woestijnvosjes wennen. En vice versa. Je kon die beesten niet zo maar plompverloren bij elkaar gooien, dat moest geleidelijk gebeuren. Ze moesten de tijd krijgen om aan elkaar te wennen. Ze gingen heel goed samen, het Stekelvarken, de Zwarte Kraagbeer en de Woestijnvosjes, als je ze maar de tijd gaf om aan elkaar te wennen. Daar was tijd voor nodig, veel tijd, maar als ze eenmaal aan elkaar gewend waren konden ze het meestal heel aardig met elkaar vinden. Nou ja, soms liep de Zwarte Kraagbeer dan wel eens rond met een paar stekels in z'n achterwerk, maar je moest niet op alle slakken zout leggen, er was overál wel wat.

Toen moest ik ineens denken aan een film met documentaire inslag die ik eens gezien had, Blue in the face heette die geloof ik. Daarin kwam een oude neger voor die opsomde hoeveel verschillende nationaliteiten er wel niet in de New Yorkse wijk Brooklyn woonden. Daarna zei hij: And they all hate each other. Maar hij grijnsde er breed bij. Kennelijk zag hij het niet echt als een probleem.

Schrijver: Spencer Brandsen, 6 januari 2011


Geplaatst in de categorie: discriminatie

3.1 met 7 stemmen 422



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)