OLIFANT EN MUIS 40 Erger dan ruzie
Korte inhoud van het voorafgaande
Olifant en Muis begonnen vol hoop maar hun relatie wordt steeds slechter. Ze zijn inmiddels in therapie bij het Paard.
Het werd later en later. De derde fles wijn was al bijna op.
‘Ik zou toch wel eens van jou willen weten,’ zei Muis, ‘waarom jij vindt dat we zoveel aan die sessies bij het Paard hebben’
Olifant dacht even na. ‘Nou, zo’n gesprek als we daarnet hadden, dat zouden we een maand geleden met een ruzie hebben afgebroken’
‘Een jaar geleden hadden we wel zulke gesprekken,’ zei Muis, ‘maar na een tijdje hielden die weer op. We komen nooit verder’
‘Ik hoop van wel,’ zei Olifant.
‘Als ik zie hoe weinig jij snapt van wat er bij mij aan de hand is, dan ga ik wanhopen’
‘Verklaar je nader’
’Nou, twee weken geleden hadden we knallende ruzie en een paar dagen later kwam jij met een bosje bloemen aan. Misschien dat je vond dat dat een van die positieve effecten van de sessies bij het Paard was’
‘Ja,’ zei Olifant, ‘dat vond ik’
‘Voor mij was dat bosje bloemen een blijk dat je er helemaal niets van had begrepen’
Olifant zwaaide zenuwachtig met zijn slurf.
‘O nee?’
‘Ik voelde mij klem gezet. We hadden een zwaar conflict en wat deed jij? Je kocht het af met een bosje bloemen. Ja, ik weet dat dat in de boekjes staat, maar met die bos bloemen was het voor jou afgelopen’
‘Ik meende toch te zien dat je er blij mee was’
‘Ik vond het verschrikkelijk’
‘Heb ik dan stront in mijn ogen?’
‘Weet je, ik wist dat jij het met de beste bedoelingen deed. Als ik boos was gebleven was je onmiddellijk op je pik getrapt. Dan was voor jouw gevoel weer bevestigd dat ik niet deugde en dan had ik dat weer op mijn brood gekregen’
‘Dus je speelde maar wat toneel’
‘Ja, een beetje wel. Niet helemaal natuurlijk’
‘Ik deed het niet om het af te kopen,’ zei Olifant. Ik bedacht me dat ik je eigenlijk heel lief vond. Ik wou wat doorbreken, de sfeer veranderen’
‘Je liep totaal over mijn gevoelens heen, Als je nou bijvoorbeeld op de dag dat ik de badkamer had schoongemaakt een arm om mij heen had geslagen en had gezegd, meid we gaan lekker samen eten, ja…dan had ik dat leuk gevonden. Maar nu, zo’n bosje bloemen. Dat was een soort belediging. Het is het zoveelste bewijs dat je er niets van snapt. Weet je wat het eigenlijke probleem tussen jou en mij is?’
Olifant wachtte.
‘Dat ik iets bij jou mis. Je houdt niet van me. Als ik zwak ben steun je me niet’
Olifant keek naar de grond.
‘Misschien heb ik het niet in me,’ zei hij, ‘ik heb wel een gevoel van liefde voor je, maar telkens als het opflakkert gaat het gelijk weer onder in de ruzies die we hebben’
‘Daar gaan we weer, jij bent steeds het slachtoffer. Wordt eens volwassen.’
‘Houd jij dan wel van mij?’
‘Ja, ik houd van jou’
‘Daar merk ik anders niet veel van’
‘De laatste tijd ben ik er misschien mee opgehouden, maar in het begin heb ik je heel vaak opgevangen’
‘Wanneer dan?’
‘Nou toen je nog werkte en dan telkens met je verhaal bij mij kwam.’
‘Ik heb dat ook gedaan toen jij nog werkte. Ik probeerde me in te leven’
‘Dat lukte je absoluut niet’
“Er lukt mij niet veel hè! Weet je wat me zo opvalt. We zitten nu al de hele avond te praten over hoe ontzettend ik te kort schiet’
‘Daar gaan we weer, Olifant. Dat verhaal ken ik zo onderhand uit mijn hoofd. Jij bent zielig. Jij komt nooit aan bod. Als het je te moeilijk wordt begin je altijd zo’
Olifant stond abrupt op, liep een eindje in de richting van de deur en begon zijn overhemd uit te trekken.
‘Ik heb het je nog niet verteld,’ zei Muis, maar ik heb me ingeschreven voor een woning. Ik weet echt niet of ik het bij je uithoud. Toen jij over die sessies bij het Paard begon van de zomer toen werd ik heel bang. Niet omdat ik dacht dat jij van me afwilde, maar omdat ik bang was dat ik dan zelf niet meer met jou zou willen doorgaan. Toen we gingen samenwonen miste ik al wat bij je. Ik had het geaccepteerd. Ik dacht: dat heeft hij echt niet in huis. Voor mij was wat wij samen hadden genoeg. Voor jou kennelijk niet. Maar nu we de hele zaak opnieuw ter discussie stellen komt alles weer bij me boven en ik weet echt niet wat dan mijn conclusie zal zijn.
‘Ik geloof dat we hier maar op moeten houden,’ gromde Olifant en hij liep in een ruk door naar de slaapkamer. Hij kroop in bed. Met open ogen lag hij naar het licht op de gang te staren.’
Na een tijdje kwam Muis de kamer binnen.
‘Geef me eens even een kusje,’ zei Olifant. Hij klampte zich aan Muis vast en kuste haar herhaaldelijk.
‘Ik wil niet zo’n ruzie maken,’ zei hij.
‘Dit is geen ruzie,’zei Muis, ‘dit is veel erger’
xs4all.nlGeplaatst in de categorie: partner
partner
178
Geef je reactie op deze inzending: