Tante en het hondeleven
*
Regelmatig laat ik me verleiden tot een goede daad. Dat kan variëren van het uitlaten van de hond van de buren tot méér ingrijpende zaken zoals het begeleiden van een oude tante naar ziekenhuis, of erger, met haar gaan shoppen in een winkelcentrum. We gaan op pad en ik neem de hond mee, het is een hulphond die ik probeer op te leiden en voor hem is dit immers een mooie oefening. Er zíjn overeenkomsten. De hond wil overal stoppen, ruiken, verkennen en plassen/poepen. Tante wil óók overal stoppen, kijken, betasten en zéker ook véél plassen. Dat laatste is geen sinecure. Want niet overal is een toilet, en zeker voldoen zij niet aan de hoge eisen die tante stelt aan de hygiëne. Maar inmiddels heb ik een zekere handigheid gekregen in het loodsen van Tante langs een route met op strategische plaatsen een noodstop. Ik heb een mooie auto, lekker hoge instap, maar slechts twéé stoelen en de hond is niet van plan om zijn zetel te delen. Mijn gebiedende "gó" sorteert geen enkel effect. Hij staart een beetje verveelt over mijn schouder in de verte. Er zit niets anders op dan om hem met zijn héle 29 kilo dood gewicht uit de auto te tillen. Ik doe een stap naar voren en hij legt zijn twee enorme voorpoten op mijn schouders en kijkt mij aan. Angstig dichtbij. Hij zucht. Gód wat stinkt die hond uit zijn bek. Ik til hem op en voel élke spier en gewricht in mijn schouder. Hij besluit op het laatst zijn medewerking te verlenen en zet af op het moment dat ik hem op de grond wil zetten. Zó, ik ben óók weer gelanceerd. Tante kan in de stoel plaatsnemen terwijl de hond zich een weg langs haar benen wurmt. Zéér verontwaardigt.
We gaan éérst op de koopjes af. Oók voor mij geen overbodige luxe want met dat afvallen zakken me iedere keer de broeken van het inmiddels flink geslonken achterwerk. De knoop die ik eergisteren verzette is alwéér opgeschoven. We zoeken wat in het warenhuis en scoren e.e.a. De hond stort zich als een idioot op élk bewegend voorwerp en dus hangt hij in de sjaal van een mevrouw, de tas van een andere mevrouw en de nieuwe kleding die een zéér jonge verkoopster in een rek aan het hangen is. Hun strijd om een kledingstuk pakt niet iedere keer in haar voordeel uit en ik moet regelmatig ingrijpen. Al kauwgum kauwend constateert zij met een verassend inzicht dat de hond een "leshond"is. Inderdaad, een HIO,hulphond in opleiding en een grote L op zijn rug geeft zijn status aan. "Náh"zegt de jongedame, "dan is et niet erreg hoor, want hij moet nog léren hé? " De hond heeft intussen de kauwgum in het vizier en wacht zijn kansen af. Kij is gék op kaugum. Mooi, kunnen wíj intussen even kijken, voelen. Uiteindelijk hebben we er genoeg van en gaan naar de kassa. In de rij bedenkt de hond ineens dat hij nog wat moet apporteren en zoekt een leuk setje keukendoeken uit en zit dapper naast me met het pakketje in de bek. Ik heb het niet nodig maar tegen de tijd dat ik er erg in heb én moet betalen kan ik niet anders meer dan het te kopen gezien de vochtige plekken op het geheel. Pfff. Tante en ik doen nog een bakkie en daarna gaan we weer op huis aan. Het is nog een héél gedoe om ervoor te zorgen dat Tante éérst in de auto zit en daarná de hond. Hij delft het onderspit. Hij is opmerkelijk rustig. Zou hij het leren, eindelijk? Als ik Tante thuis heb afgezet zie ik wat vóór de stoel liggen. Bruin en een beetje wollig....hij heeft een stuk uit haar Uggs gevreten......
gmail.comGeplaatst in de categorie: dieren
hond
175
Geef je reactie op deze inzending: