Dolf en Rietje
Inééns zie ik haar. Rietje. Ik heb haar al járen niet gezien maar haar nog steeds groene, kenmerkende hoofddoek, stevig vastgeknoopt onder haar kin, valt mij direct op. Ze ziet mij en zwaait. Ik zwaai terug. Mijn gedachten gaan terug in de tijd. In het buurthuis waar ik kom was Rietje een mede-vrijwilligster. Op maandag- én op donderdagochtend kwam ze schoonmaken. En plantjes water geven. Die ternauwernood haar liefdevolle aandacht overleefden. Máár Rietje wás er. Altijd. Met haar opgeruimde karakter en bijna tandenloze mond overspoelde ze ons met allerlei verhalen over haar Dolf( echtgenoot) en haar dochter. Op de één of andere manier had Onze Lieve Heer gezorgd voor een "klik"tussen Rietje en Dolf. Beiden zwakbegaafd, Dolf een schisis-patiënt,(hazelip) en Rietje,ooit een verborgen schoonheid, ja, ik ken haar niet anders als zónder die tanden. Hun gezamelijke inspanning tot reproductie resulteerde in zacht-zoet succes. Zij kregen een dochter. En, tegen alle verwachtingen in was het een bijzonder mooi meisje én intelligent. Ze studeerde later aan de universiteit.
Ergens in september hadden wij een vrijwilligersweekend georganiseerd. En uiteraard waren Dolf en Rietje óók van harte uitgenodigd. We hadden in het Brabantse een prachtige accomodatie gehuurd en we sliepen daar met zijn allen op een grote slaapzaal. Het was een machtig en prachtig weekend, eten en drinken en, uiteraard véél lol.
De slaapzalen zijn denk ik niet veel gebruikt, Máár zowel Dolf als Rietje lagen bijtijds in bed "Want"zo zei Rietje, "de uurtjes vóór 12 tellen dubbel" Dat Dolf regelmatig uit zijn mandje kwam om nog een biertje mee naar bed te nemen hebben we haar maar niet verteld.
De zondagmorgen waren de meesten tóch wel vroeg op óf waren nog niet naar bed. Wij, de meiden van mutsenclub, hadden de ontbijtdienst en dekten de lange tafel voor 40 personen. Jam en kaas, hagelslag en pindakaas, gekookte en gebakken eitjes en wat vleeswaren.Thee en koffie, melk en sap. En bier. Bíer? Op het moment dat wij aan tafel gingen zat Dolf ontspannen met een ietwat verschaald biertje in zijn hand en liet Rietje zijn bammetje smeren. "Jeetje Dolf"zeiden we,"je gaat toch geen bíer drinken bij het ontbijt?" Rietje keek wat ongelukkig, voelde nattigheid maar besloot er niet op in te gaan. Dolf wel. " Nee"zei hij, dít is geen bier hoor, ik drink s'morgens mijn nuchtere urine, dat is namelijk goed voor je." En nam een laatste slok.
Er is niet véél ontbeten, de gemiddelde gelaatskleur was groen. En Dolf? Die is níet oud geworden....
gmail.comGeplaatst in de categorie: humor
vrijwilligersweekend
92
Geef je reactie op deze inzending: