Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De wanhoopsdaad

Haar succesjaren liggen al lange tijd achter haar, maar toch blijft de popzangeres Eve Steel regelmatig optreden in Londen en in omringende steden. Haar appartement in Hampstead is sterk vervuild en er heerst zowaar een muizenplaag, maar zij vertikt het om die beestjes te vergiftigen of te bedotten met muizenvallen, sterker nog, ze zet overal schoteltjes met kaasbrokjes neer om ze koest te houden. Haar optreden in Canterbury was een groot feest voor iedereen, die daarbij aanwezig mocht zijn, ze was zeer goed bij stem en minder dronken dan anders, waardoor ze de teksten niet in brokstukken bracht. Gillende jongedames en brullende jongeheren. Eén grote paringsdans, één groot orgasme. Als klap op de vuurpijl zong ze haar slotlied met ontbloot bovenlijf om het kwetsbare lied extra kwetsbaar te maken. Niemand joelde, niemand schreeuwde obscene teksten, er was ineens complete ingetogenheid en respect. Het lied heette dan ook 'I'm gonna show you my naked milkshakes', waarbij ze inderdaad zo af en toe haar flinke borsten heen en weer bewoog. Het was een zeer gevoelige ode voor het moederschap, immers, de oerfunctie van vrouwelijke borsten en een aanklacht tegen de pure versexualisering van deze natuurfenomenen. Ze kreeg een daverend applaus. Dat was twee weken later in Oxford niet het geval, want daar stonden veel halfdronken studenten in ze zaal, die smerige opmerkingen schreeuwden, waardoor dat concert voor een groot deel verpest werd. Het lag niet aan haar gouden stem, maar aan die stumperds met hun testosteronverhogingen en hun onvermogen om daarover de baas te blijven. Toch is ze wekenlang van slag geweest en moest ze naast haar wodka slaappillen slikken om in te slapen, zo depressief was ze. Een mini-vakantie in het Franse Brest mocht ook niet baten, al genoot ze wel van de omliggende natuur en de oude huizen, die ze heel detaillistisch bewonderde. Ze heeft vandaag geen zin om veel te doen, wat boodschappen en verder wat rondklooien in haar huis. Over twee weken komt er een nieuwe CD van haar uit, waar ze echt heel blij om is, daar ze er veel van zichzelf in heeft gestopt, vooral over haar afgelopen liefdesrelaties en de treurnis daarover, het verdriet en dan vooral over het wrange feit dat al die vampiristische mannen nooit echt liefde gegeven hebben, dat het altijd op ontrouw uitliep, verraad, bedrog, een wrede streep door het gedeelde samenzijn, wat dus niet echt samen was, maar slechts uitgestelde eenzaamheid. Ze was misbruikt, ze hadden haar gebruikt als tijdelijke opvulling, roesachtig vermaak, makkelijk te dumpen speelgoed. Kan een mens wel van een ander mens houden, zoals God van ieder mens houdt? Ze twijfelt meer en meer aan de oprechtheid van mannen, haar ziel krimpt dan ook instinctief ineen als een oester, die zich sluit. De telefoon gaat. 'Met Eve, met wie spreek ik?' 'Hoi Eve, ik ben het, Carl, hoe gaat het met je? Ben je prettig gespannen over je nieuwe CD?' 'Klopt, maar waarom bel je?' 'Geen paniek, maar er is helaas iets mis gegaan met de CD-productie, het gaat waarschijnlijk iets van een maand langer duren, maar zal ik anders even langskomen?' 'Kut, Carl, daar baal ik gigantisch van, ja, kom maar langs en neem wat sterks mee!'. Ze is kokend van woede en verdriet, een maand langer, dat redt ze nooit, ze loopt naar de badkamer, waar ze scheermesjes bewaart, luguber, maar waar. 'Dit ga je niet doen, schat, dit pikt niemand!', denkt ze nog, terwijl ze met venijnige uithalen haar polsen doorsnijdt. Ze kruipt als een weerloos dier in haar badkuip en al gauw zinkt ze weg in bewusteloosheid. 'Net als de Romeinen!', klinkt er nog als een vage echo in haar hoofd.

Ze opent knipperend haar ogen in een ziekenhuiszaal. 'Carl?', zegt ze. Carl opent zijn ogen en is zeer verheugd om in haar ogen te kunnen kijken. 'Lieverd!', zegt hij emotievol, 'daar ben je weer, mijn God, schat, wat heb ik je gemist!' 'Carl, wat heb ik gedaan?' 'Daar gaat het niet om, Eve, je CD is toch verschenen en je bent wereldwijd een bestseller, men ligt aan je voeten! en ja, het geld stroomt eindeloos binnen!'. Eve sluit haar ogen, tranen stromen langs haar gloeiende wangen en ze glimlacht zoals ze nog nooit geglimlacht heeft. Carl kust haar op haar mond. Haar ogen kijken hem in een keer klaarwakker aan. 'Jij, slimme deugniet!', zegt ze. Carl bloost.

Schrijver: Joanan Rutgers, 22 mei 2011


Geplaatst in de categorie: emoties

5.0 met 1 stemmen 202



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)