Rebelse helderziende
(voor Vladimir Vladimirovitsj Majakovski (1893 - 1930))
Je bent geboren in Bagdadi te Georgië, waar je vader een boswachter met een kabouterbaard was, je had twee knappe zussen en een zorgzame moeder, die stevige maaltijden bereidde. Je zat op het gymnasium te Koutaisi en na schooltijd liep je mee met een socialistische demonstratie, ingewijd door je vader schreeuwde je met de noodlijdende arbeiders mee. Op je dertiende stierf je vader en je ging samen met je moeder en zussen in Moskou wonen, waar je op een nieuw gymnasium verder studeerde, zwaar versomberd door het gemis van je vader, met wie je zo graag door de bossen struinde, wilde dieren begluurde en eetbare paddenstoelen plukte. Je las verwoed in de marxistische boekwerken en je geloofde in de vooruitgang van de gewone mensen. Je steunde de rumoerige acties van de Sociaal Democratische Arbeiderspartij, waarvan je later lid zou worden. Thuis hielp je je moeder met het snijden van paddenstoelen, waar ze de heerlijkste soep van kookte. Ze wist waarom er tranen over je wangen rolden en ze sloot je stevig in haar beschermende armen. Je werd van het gymnasium gestuurd, omdat je moeder het lesgeld niet meer kon opbrengen, terwijl je je diploma makkelijk had kunnen halen. Zonder schoolleven slenterde je door de straten, je rookte wat, je dronk wat wodka, je sloot je aan bij politieke demonstraties. Door geldgebrek van het gymnasium gepleurd, dat zat je goed dwars en de woede knalde van je gelaat. Inmiddels was je uitgegroeid tot een beer van een kerel, een ideale basketbalspeler of bokser, met een stoere, norse, gevaarlijk ogende blik, geëxalteerd, de ziel van anderen ziende ogen, je keek dwars door alle menselijke façades heen. Je bent drie keer in de gevangenis beland, omdat je door je reusachtige postuur al gauw verdacht gevaarlijk was en omdat je de openbare orde verstoorde, voor de goedbetaalde braveriken reden genoeg. Ze gooiden je zelfs in een geheel afgesloten cel, waar niemand je kon horen, in die wrede, dan weer wel ordeloze, Butirkagevangenis schreef je voorzichtig je eerste gedichten, aanklachten, opzwepingen, rauwe straattaal, maar de bewakers rukten de pennenvruchten uit je trillende handen en je woede balde zich nog meer samen. Weer vrijgelaten ging je naar de kunstacademie, waar je bevriend raakte met de eveneens politiek-actieve David Boerljoek en je mengde je in de futuristische beweging. Vrije seks hoorde er nu eenmaal bij, want de realiteit was al pijnlijk en tragisch genoeg. Je eerste publicaties verschenen, maar men kon je nog niet vatten, je gebruikte bewust volkstaal om het zoetsappige dichtersimago neer te sabelen, vroege rapper. Pas na de Oktoberrevolutie kreeg je echte naamsbekendheid, ook in het buitenland, je werd het boegbeeld van de sociale opstand. Toen je uitgever Osip Brik je voorstelde aan zijn vrouw Lili Brik, was je meteen in alle staten, die vrouw zou de jouwe worden, gelukkig hapte zij ook en ontstond er een jarenlange ménage à trois, waarbij Osip trouwens geen seks meer had met Lili, daar ging jij gretig op in, want voor jou bleek een haarlok van haar al voldoende voor een trotse erectie. Je liep wat houterig door je lange benen en je was een kop groter dan haar, je stonk naar rook en alcohol, maar toch was ze zeer verkikkerd op jou en op je roemrijke dichterschap. Je wilde haar beschermen, zeker als ze zo bedrukt en melancholisch keek, hijgend met haar fragiele lichaamsbouw en altijd charmant gekleed. Ondanks je depressieve bloed kon je wel degelijk lachen en ook om je eigen ongemanierdheid, je lompe gebaren en botte opmerkingen. Je dichtte over de eerste wereldoorlog en over de aarzelende liefde, terwijl je als tekenaar in dienst was bij een militaire autoschool. Op je 26-ste verscheen je eerste dichtbundel, je werd lid van de linkse kunstpartij en je reisde naar Amerika, Engeland, Duitsland, Mexico en Cuba. Doordat je propagandawerk voor Stalin verrichtte verdiende je vele keren het normale arbeidersloon, je gaf de Briks zelfs een Renault cadeau en onderweg had je vele adorerende minnaressen. In Amerika had je een liefdesrelatie met Elli Jones, die je in 1929 wederom ontmoette in Zuid-Frankrijk, waar ze met jullie dochter vertoefde. Je werd een beetje hoteldebotel van jezelf en terug in Moskou werd je alweer verliefd op de lieftallige, empathische, invoelbare Tatiana Jakovleva, maar Lili bleef de muze en koningin-minnares van je leven, ze sliep trouwens ook met vele, andere mannen. De mooiste liefdesgedichten schreef je voor haar, dat zegt genoeg. Het bolsjewisme bracht niet wat je had verwacht en ontgoocheld schreef je satirische toneelstukken, zoals 'De wandluis', over de Russische hypocrisie en bureaucratie. Stalin kreeg minder greep op zijn poëtische marionet, twee toneelstukken werden verboden door het regime en je werd onder druk gezet, in de hoek geduwd, je mocht niet meer naar het buitenland en er kwam openbaar gemaakte ophef over je driehoeksverhouding met de Briks. Je artistieke originaliteit werd de kop ingedrukt, je armen werden systematisch gebroken. Ze hoopten op het ergste, ze kregen het ergste. Je had meerdere keren tijdens je wilde, roekeloze leven Russische roulette gespeeld, je kickte op die levensgevaarlijke spanning. Je hebt zware, fysieke pijnen geleden, subtiel en grofweg, door eigen toedoen, het noodlot en de brutale beulen van het paranoïde machtsbolwerk. Je bent er ingeluisd, ze hebben je grofweg misbruikt, voor hun protserige karren gespannen, je gitzwart gemaakt, je uitgehongerd, uitgemolken, uitgezogen. Je spionagewerk heeft gezegevierd, je opstandige frisheid is intact gebleven. Je vulde je revolver helemaal met kogels, deze keer wilde je er zeker van zijn dat het eerste schot goed raak was, want je baalde van alle Russische spelletjes en jezelf volop waardig toegewijd gebleven, schoot je niet alleen je eigen leven weg, maar vooral dat schijnleven van die zelfvoldane onderdrukkers en psychische criminelen. Ergens eeuwig zonde, maar de goden weten wel beter, ze leden mee met jou, een vrije dichter die zo ingesnoerd werd, zo gegeseld en gemarteld, na zo'n lange lijdensweg, ze haalden met jou de trekker over.
Geplaatst in de categorie: literatuur
Vladimir Majakovski
63
Geef je reactie op deze inzending: