Muzendirigent

(voor Édouard Manet (1832 - 1883))

Je bent in Parijs geboren, gelijk op de juiste plek, waar je vader Auguste een goede baan als rechter had en je moeder Eugénie-Desirée als diplomatendochter goede manieren had geleerd en het huis stofvrij hield. Je had een gelukkige, vrij latende, goedverzorgde kindertijd, al had je wel een gruwelijke hekel aan al die schoolse dwangmatigheden en dat lange stilzitten voor dingen die je geen biet interesseerden. Liever was je thuis in het beschutte huis van je geliefde ouders, die niet zo aan je kop zeurden. Op een latere school ontmoette je Antonin Proust, de oom van... en je werd een goede vriend van hem, ook hij had schilderplannen en jullie bespraken jullie droombeelden. Je moeder bracht een versgebakken stokbrood met brie en sla, wat er als kaviaar inging. Je vader wilde je rechten laten studeren, maar oom Charles hielp met het verzet daartegen, die stimuleerde je kunstzinnigheid. Op je zestiende stuurde je vader je voor een half jaar de zee op richting Rio de Janeiro, dat zou je gedachten wellicht veranderen, maar je tekende aan een stuk door, verveeld door het zeeleven. Over zin doordrijven gesproken. Toch leerde je hiermee je eigen ziel te volgen en tegen valse opdringerigheid te rebelleren. Eenmaal terug werd je leerling van Thomas Couture, wel zes jaar lang, met vele heftige ruzies van dien, maar zijn les tot onbeïnvloede, zuivere uiting van eigen emoties zou je voortaan meedragen als de Graal. Hij leerde je individuele zelfverzekerdheid, tegen alle andere meningen in. Je aapte de oude meesters in het Louvre na en ook in Nederlandse en Italiaanse musea. Papegaaiengedrag tot het ware werk kon beginnen. Op je zeventiende kreeg je een erotische affaire met de zuivere, hoogstgevoelige, edel gevormde, Nederlandse pianiste Suzanne Leemhoff, die je broers pianolessen gaf. Een jaar eerder had je tijdens een dronken bui syfilis opgelopen bij een goedkope hoer, waardoor je onvruchtbaar was geworden. Suzannes vader was beiaardier in Zaltbommel en deze rijzige blondine stal je hart en ziel, maar je brandde niet alleen met fysiek verlangen naar haar intimiteit, je vader wist haar ook zover te krijgen en het kind dat zij kregen heette Léon. Je vader werd zodoende een lastige rivaal, wat je neurotische gestel niet ten goede kwam. Tien jaar later en zoveel wijzer schilderde je 'De absintdrinker', een subtiele weergave van de menselijke moedeloosheid, wat echter overal geweigerd werd, maar je liet je niet vermurwen. Als goedgeklede ijdeltuit liet je terecht trots op je schilderwerk graag je neus zien in de populairste cafés. Je liep graag op hun opinie vooruit. Ondertussen genoot je van de jonge, strak gevormde serveersters, al die mooie lichamen die de koude nachten verwarmden met hun soepele bewegingen en hun erotische ondertonen. Als hun kuisheid je irriteerde, dook je manmoedig de lossere bordelen in. Je beste vriend Baudelaire voorzag je van voldoende hasj om de zinnen scherp te houden en de lusten op te krikken. Als ware alchemisten kenden jullie de toegang tot de hoogste kunstuitingen, als geestelijke ridders trokken jullie ten strijde. Toen je weer met kritiek werd bestookt, reisde je naar Spanje en door je Spaanse taferelen kwam het succes op de rails, met dank aan collega Velázques. In 1963 trouwde je met Suzanne in de Sint-Maartenskerk te Zaltbommel en je presenteerde je 'Lunch op het gras' met twee naakte vrouwen en 'Olympia', een opgehemelde prostitué, met Victorine Meurent als model figurerend. Ze was pas achttien toen ze voor je poseerde en ze werd je lievelingsmodel, supersexy, wat gezet in de taille, maar ze deed iedere man watertanden en op de benen wankelen. Jou dus ook, maar na iedere liefdesnacht met haar werd ze een wraakzuchtige duivelin met snode plannen en voelde je je gecastreerd, van hemelhoog juichend werd ze doodsbedroefd en zo behandelde ze ook jou, maar later bleek dat ze een verkapte lesbienne was. Tragiek opgelost. De poorten naar erotiek met haar voorgoed gesloten. Je kwam over de vloer bij de zeer voornaam wonende Emile Zola, die zich graag liet portretteren in ruil voor exclusieve wijnen. Tijdens de Parijse Commune werden er 20.000 verzetshelden vermoord en jij maakte tekeningen van hen. Al was je geen echte impressionist, men beschouwde jou wel als de oervader, ook Monet, op wiens Seine-boot je schildermanieren van hem overnam. Toen de jonge schoonheid Berthe Morisot in je vizier verscheen, kon je geen weerstand bieden en je belandde als een oude bok bij een jonge merrie in bed, tot groot genoegen van je jongeheer en ook Berthe gooide haar geile waanzin de ether in. Je overgoot haar kleine, parmantige borsten met absint en je zoog en likte als een dorstig woestijndier, terwijl zij hetzelfde bij jou deed. Urenlang bleef je rechtop in haar goddelijke spelonk. Jij was al getrouwd, dus vond je het niet erg dat ze met je broer Eugène trouwde, ze bleef in de familie, wat je deed denken aan je vaders praktijken. Man, man, wat een zooitje! Verstand maar op nul en rustig verder schilderen, totdat je door een fatale aantasting van het centrale zenuwstelsel verlammingsverschijnselen kreeg en een half jaar continu pijnen als gevolg van je syfilis, er moest een been worden afgezet vanwege koudvuur en uiteindelijk moest je het leven wel loslaten, al had je dubbel zoveel kunstwerken kunnen maken, het was allang meer dan genoeg en in je allerdiepste wist je dat en daarom kon je met een brede glimlach naar Suzanne, het penseel triomfantelijk breken.

Édouard Manet Muzend Muzendirigent

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.5 met 4 stemmen 87